Δευτέρα 27 Ιουνίου 2016

Μίμησις ομολογίας των Αγίων Πάντων




Μίμησις ομολογίας των Αγίων Πάντων
ΜΙΜΗΣΙΣ ΟΜΟΛΟΓΙΑΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
Ἐν Πειραιεῖ     26-6-2016                                                                            
πρωτοπρεσβ. π. Ἄγγελος Ἀγγελακόπουλος                                                                       ἐφημ. Ἱ. Ν. Ἁγίας Παρασκευῆς Νέας Καλλιπόλεως Πειραιῶς
Ὁ Ἀπ. Παῦλος γράφει στήν Α΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή : «Μιμημαί μου γίνεσθε, καθώς καγώ Χριστοῦ». Το ἴδιο φωνάζει σήμερα καί καθένας ἀπό τούς ἁγίους Πάνατς σ’ἐμᾶς. Ἄν εἶστε Χριστιανοί, μιμηθῆτε μας! Διότι, ὅπως λέγει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος, «ἑορτή ἁγίου, μίμησις ἁγίου». Ἄν ἑορτάζουμε τούς ἁγίους, πρέπει νά τούς μιμηθοῦμε. Σέ τί ὅμως νά τούς μιμηθοῦμε; Στά μαρτύρια; Στήν ἀσκητικότητα; Στά θαύματα; Εἴμαστε ἁμαρτωλοί, σκουλήκια βρωμερά καί δέν μποροῦμε νά τούς φτάσουμε. Σέ τί, ὅμως, μποροῦμε νά τούς μοιάζουμε; Στήν ὁμολογία τῆς πίστεως. Ἄν δέν ἔχεις ὁμολογία πίστεως, Χριστιανός δέν εἶσαι, μᾶς εἶπε ὁ Κυριος στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα. «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω καγώ ἐν αὐτῶ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. Ὅστις δ’ἄν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτόν καγώ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς». Τί θά πεῖ ὁμολογία πίστεως; Αὐτό, πού πιστεύεις, νά μήν τό κρατᾶς κρυφό μές τήν καρδιά σου, ἀλλά νά ἔχεις τό θάρρος νά τό λες, νά τό ἐκφράζεις μέ τή γλῶσσα σου. Ἔτσι ἔκαναν οἱ ἅγιοι Πάντες.
Τί πρέπει νά ὀμολογήσουμε ἐμεῖς οἱ σημερινοί Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί στή σύγχρονη ἐποχή, πού ζοῦμε;
Α) Πρέπει νά ὀμολογήσουμε ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἀποκλειστικῶς καί μόνον αὐτή ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική και Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως˙ ὅτι αὐτή εἶναι ἡ κιβωτός τῆς σωτηρίας, καί ὅτι ἐκτός αὐτῆς, δηλ. στά σχίσματα, στίς αἱρέσεις καί στίς παραθρησκεῖες, δέν ὑπάρχει σωτηρία.
Β) Πρέπει νά ὀμολογήσουμε ὅτι ὁ Παπισμός, ὁ Προτεσταντισμός καί ὁ Μονοφυσιτισμός εἶναι αἱρετικές θρησκευτικές παρασυναγωγές, εἶναι αἱρέσεις και ὄχι «ἐκκλησίες» και ὅτι οἱ ἀρχηγοί τους εἶναι αἱρεσιάρχες.
Γ) Πρέπει νά ὀμολογήσουμε ὅτι ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι παναίρεση καί οἱ οἰκουμενιστές παναιρετικοί. Ὁ σύγχρονος ἅγιος γέρων καί καθηγητής τῆς Δογματικῆς ὅσιος Ἰουστίνος Πόποβιτς σημειώνει ὅτι «Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι κοινόν ὄνομα διά τούς ψευδοχριστιανισμούς, διά τάς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Μέσα του εὑρίσκεται ἡ καρδία ὅλων τῶν εὐρωπαϊκῶν οὐμανισμῶν μέ ἐπικεφαλῆς τόν Παπισμό. Ὅλοι δέ αὐτοί οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὄλαι αἵ ψευδοεκκλησίαι δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τήν ἄλλην αἵρεσιν. Τό κοινόν εὐαγγελικόν ὄνομά τους εἶναι ἡ παναίρεσις».
Δ) Πρέπει νά ὀμολογήσουμε ὅτι εἶναι ἀνεπίτρεπτη καί ἀπαράδεκτη ἡ συμμετοχή ἀρκετῶν Τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στόν παμπροτεσταντικό ὁμογενοποιητικό ὀργανισμό τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν λεγομένων «Ἐκκλησιῶν» μᾶλλον Αἱρέσεων. Εἶναι καυτά τά ἐρωτήματα τοῦ ὁσίου Ἰουστίνου Πόποβιτς γιά τό ἐν λόγῳ θέμα : «Ἕως πότε θά ἐξευτελίζουμε δουλικῶς τήν Ἁγίαν μας Ὀρθόδοξον Ἀγιοπατερικήν Ἐκκλησίαν διά τῆς οἰκτρῶς καί φρικωδῶς ἀντι-ἁγιοπαραδοσιακῆς στάσεώς μας ἔναντι τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί τοῦ λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν»; ταν ἄραγε ἀπαραίτητον ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία, αὐτό το Πανάχραντον Θεανθρώπινον Σῶμα καί ὀργανισμός τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ, νά ταπεινωθεῖ τόσον τερατωδῶς, ὥστε οἱ ἀντιπρόσωποί  της θεολόγοι, ἀκόμα δέ καί Ἱεράρχαι, νά ἐπιζητοῦν τήν «ὀργανικήν» μετοχήν καί συμπερίληψιν εἰς τό λεγόμενον «Παγκόσμιον Συμβούλιον τῶν Ἐκκλησιῶν», τό ὁποῖον, κατ’  αὐτόν τόν τρόπον, γίνεται εἰς νέος ἐκκλησιαστικός «ὀργανισμός», μία «νέα Ἐκκλησία» ὑπεράνω τῶν Ἐκκλησιῶν, τῆς ὁποίας οἱ Ὀρθόδοξοι καί μή Ὀρθόδοξοι ἐκκλησίαι ἀποτελοῦν μόνο «μέλη» («ὀργανικῶς μεταξύ των συνδεδεμένα»!); Ἀλοίμονον, ἀνήκουστος προδοσία»!
Ε) καί τελευταῖον, πρέπει νά ὀμολογήσουμε ὅτι ἡ Διευρυμένη Σύναξη τῶν Προκαθημένων τῶν 10 ἀπό τίς 14 Τοπικές Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, πού ἔλαβε χώρα στήν Κρήτη τήν περασμένη ἑβδομάδα, δέν εἶναι οὔτε Πανορθόδοξη, οὔτε Ἁγία, οὔτε Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλά εἶναι μία σύναξη ἐπικίνδυνη καί προβληματική, ἐπειδή ἀπέκλεισε μεγάλη μερίδα Ἐπισκόπων καί κατέλυσε τήν ὀρθόδοξη συνοδικότητα˙ εἶναι μία σύναξη χωρίς τήν ἀντικειμενική ἐνημέρωση τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος, μέ θεολογικές ἀσυνέπειες καί ἀντιφάσεις καί μέ ἀποκλειστικό ρόλο «ἁρμοδίου καί ἐσχάτου κριτοῦ» σέ θέματα πίστεως. Εἶναι μία σύναξη, πού στηρίχθηκε καί ἐφάρμοσε βατικάνεια, παπικά, μασονικά καί ἀμερικανικά πρότυπα καί μεθόδους. Μέσω τῆς Συνάξεως ταῆς Κρήτης ἐπιβλήθηκαν καί κατοχυρώθηκαν «ἀλάθητες» ἀποφάσεις, δημιουργήθηκε ἀλλοιωμένη ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία, καθιερώθηκε ἡ μεταπατερική αἵρεση, νομιμοποιήθηκε θεσμικά ἡ παναίρεση τοῦ συγκρητιστικοῦ διαχριστιανικοῦ καί διαθρησκειακοῦ Οἰκουμενισμοῦ καί ἀναγνωρίστηκε ἐκκλησιαστικότητα στίς αἱρέσεις του Παπισμοῦ, τοῦ Προτεσταντισμοῦ καί τοῦ Μονοφυσιτισμοῦ. Γιά τούς λόγους αὐτούς καί ἄλλους πολλούς ἡ ληστρική καί οἰκουμενιστική ψευδοσύναξη τῆς Κρήτης καί οἱ ἀποφάσεις της δέν μποροῦν νά γίνουν ἀποδεκτές ἀπό τό ὀρθόδοξο πλήρωμα καί τήν γρηγοροῦσα ἐκκλησιαστική συνείδηση.
Ἀγαπητοί μου, ζοῦμε σέ ἐποχή ἀρνήσεως τῆς πίστεως. Ὁ Χριστός, ὅμως, ζητάει καί σήμερα νά τόν ὁμολογοῦμε. Ἄς γίνουμε, λοιπόν, κι ἐμεῖς μικροί ὁμολογητές. Κι ἄν ἀκόμη ὅλοι ἀρνηθοῦν τόν Χριστό, καί μείνεις ἕνας καί μόνος σου, ἐσύ νά ὁμολογεῖς τό πανάχραντο ὄνομά Του. Τότε θά μοιάζεις μέ τούς ἁγίους Πάντας. Τό εἶπε καθαρά ὁ Χριστός. Μέ ὁμολογεῖς; Θά σέ ὁμολογήσω. Μέ ἀρνεῖσαι; Θά σέ ἀρνηθῶ. Γνώρισμα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ εἶναι παντοῦ καί πάντοτε, μέ λόγια, μέ ἔργα καί μέ αἷμα, νά ὁμολογεῖ τόν Χριστό, τόν Ὁποῖο ὑμνοῦν ἅγγελοι καί ἀρχάγγελοι εἰς αἰῶνας αἰώνων. Ἀμήν!

Παρασκευή 24 Ιουνίου 2016

οι Άγιοι Πάντες



agioipantes


Οι Άγιοι Πάντες!!! Αχ, εμείς οι ταλαίπωροι άνθρωποι, θέλουμε τάχα να τιμήσουμε τους Αγίους Πάντες!! Να τιμήσουμε ποιους; Εκείνους που στεφάνωσε η ίδια η Αγία Τριάδα στους ουρανούς; Να τιμήσουμε με λόγια εκείνους τίμησε ο ίδιος ο Βασιλιάς των αιώνων, με το να τους έχει όχι μόνο φίλους αλλά και αδερφούς; Εκείνους που μόλις άφησαν το θνητό τους σώμα εδώ στην γη, τους προϋπάντησαν Άγγελοι, Αρχάγγελοι και όλες οι Αγίες Δυνάμεις, για να τους οδηγήσουν μέχρι τον Δεσποτικό θρόνο; Εκείνους που τα ενδύματά τους είναι το φως και η λαμπρότητα της τρισηλίου θεότητας, στολισμένα με τα πολύτιμα πετράδια των αρετών τους; Εκείνους φανταζόμαστε ότι μπορούμε να τιμήσουμε με λόγια παχιά και γήινα, εμείς που τον περισσότερο χρόνο μας τον ξοδεύουμε για τα δικά μας θελήματα και με τα χείλη μας άλλα ομολογούμε και άλλα τελικά πράττουμε; Ταλαίπωροι άνθρωποι εμείς…
Πόσο ανάγκη αλήθεια τους έχουμε, πόσο πολύ. Κι όμως δεν το γνωρίζουμε, ούτε μπορούμε να το συνειδητοποιήσουμε. Ο ίδιος ο Θεός μαρτυρεί στο ανθρώπινο γένος πόσο πολύ θέλει και αναπαύεται να έχει αγίους. Ας δούμε πόσο σημερινο είναι, πόσο επίκαιρο φαντάζει το αίτημα του Θεού για την χώρα που υποφέρει: (Ιεζεκιήλ κεφ. 22)
Οι άρχοντές σου εν μέσω σου είναι λέοντες, που ωρύονται εναντίον των θυμάτων των. Αρπάζουν και ληστεύουν συνεχώς. […]Και αυτοί ακόμη οι ιερείς της πόλεως παρέβησαν τον Νομον μου, εβεβήλωσαν τους ιερούς τόπους, τον ναόν και το θυσιαστήριον. Δεν έκαναν διάκρισιν μεταξύ ιερού πράγματος και βεβήλου. Δεν εξεχώριζαν το νομικώς καθαρόν από το ακάθαρτον.[…]   Και οι ψευδοπροφήται της πόλεως, οι οποίοι κολακεύουν και διαφημίζουν τους κακούς άρχοντάς σας, θα καταστραφούν και αυτοί· όλοι αυτοί οι οποίοι βλέπουν ψευδή οράματα και εξαγγέλλουν ψευδείς μαντείας και οι οποίοι λέγουν· “αυτά λέγει ο Κυριος”, ενώ ο Κυριος δεν ωμίλησε καθόλου προς αυτούς.  Και αυτοί καταπιέζουν με τας αδικίας των τον λαόν της χώρας, ληστεύουν και αρπάζουν τα ξένα πράγματα, πτωχόν και πεινώντα κατατυραννούν και προς τον ξένον δεν αναστρέφονται και δεν φέρονται με δικαιοσύνην.
Και τι έρχεται και ζητάει ο Θεός;
Έναν άγιο, να κάμψει την οργή Του. Έναν Άγιο!!!:
καὶ ἐζήτουν ἐξ αὐτῶν ἄνδρα ἀναστρεφόμενον ὀρθῶς καὶ ἑστῶτα πρὸ προσώπου μου ὁλοσχερῶς ἐν τῷ καιρῷ τῆς γῆς τοῦ μὴ εἰς τέλος ἐξαλεῖψαι αὐτήν, καὶ οὐχ εὗρον. (Ιεζ. Κβ’, 30)
Εζήτησα μεταξύ αυτών άνθρωπον, ο οποίος να συμπεριφέρεται ορθώς και δικαίως, να σταθή άρτιος και ακατηγόρητος ενώπιόν μου κατά την κρίσιμον εποχήν της χώρας αυτής, δια να μη την καταστρέψω τελείως, και δεν ευρήκα.
Ένας άγιος, θα ήταν αρκετός, για να «αλλάξει γνώμη» ο Θεός…
Σύμφωνα με τον άγιο Ιουστίνο Πόποβιτς οι βίοι των Αγίων μας:
-Αποτελούν την εφηρμοσμένη Δογματική και δεικνύουν ότι τα δόγματα δεν είναι θεωρητικές μόνον – αλήθειες, αλλά έχουν γίνει βίωμα στη ζωή αυτών των Αγίων.
-Περιέχουν ολόκληρη την Ορθόδοξη εφαρμοσμένη Ηθική, η οποία στους βίους των Αγίων είναι μία εφαρμοσμένη Δογματική.

Πέμπτη 23 Ιουνίου 2016

ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Ο ΠΑΡΙΟΣ (1721-1813) Ένας μεγάλος διδάσκαλος του Γένους και ένας φλογερός ζηλωτής της ορθοδόξου παραδόσεως




Μέσα στη χορεία των μεγάλων πνευματικών αναστημάτων της Ορθοδοξίας εξέχουσα θέση κατέχει ο εν Χίῳ οσιακώς κοιμηθείς στις 24 Ιουνίου 1813 Άγιος Αθανάσιος ο Πάριος, ο οποίος αναδείχθηκε διαπρεπής θεολόγος, φωτεινός διδάσκαλος του Γένους, ακαταπόνητος εθναπόστολος, στερρός υπέρμαχος της Ορθοδοξίας, απαρέγκλιτος φρουρός και θεματοφύλακας της ορθοδόξου παραδόσεως, πολυγραφότατος συγγραφέας, ηγετικό στέλεχος του φιλοκαλικού κινήματος, ιδρυτής και σχολάρχης της περιωνύμου Μεγάλης Σχολής της Χίου.

Ο γενναίος και ακαταπόνητος αυτός αγωνιστής και ακοίμητος φρουρός των ορθοδόξων δογμάτων της αμωμήτου πίστεώς μας γεννήθηκε το 1721 στο χωριό Κώστος (ή Κόστος) της Πάρου, γεγονός που δικαιολογεί την επωνυμία « Πάριος», με την οποία έμεινε γνωστός στην Εκκλησιαστική Ιστορία, αφού το πραγματικό του επώνυμο ήταν Τούλιος. Είχε άλλα τρία αδέλφια, αλλά ο Αθανάσιος ήταν ο πρωτότοκος γιος του εκ Σίφνου καταγομένου πατρός του, ο οποίος ονομαζόταν Απόστολος Τούλιος, η δε μητέρα του ήταν από την Πάρο. Τα πρώτα του γράμματα διδάχθηκε στη γενέτειρα του, την Πάρο, ενώ σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες φοίτησε στη Σχολή του Παναγίου Τάφου στη Σίφνο, αλλά και στη Σχολή του Γένους στην Άνδρο με δαπάνες της Μονής του Αγίου Αντωνίου Κεφάλου της Πάρου. Η επιθυμία του για περαιτέρω μόρφωση τον οδήγησε το 1745 στη Σμύρνη, όπου φοίτησε στην ιδρυθείσα το 1733 περιώνυμη Ευαγγελική Σχολή, στην οποία δίδασκαν ο ιδρυτής της, μοναχός Ιερόθεος Δενδρινός και ο Χρύσανθος Καραβίας που κατάγονταν και οι δύο από την Ιθάκη. Μετά από την εξαετή του φοίτηση αναχωρεί το 1751 για το Άγιο Όρος, όπου φοιτά στην περίφημη Αθωνιάδα Σχολή, την οποία διηύθυνε ο μοναχός Νεόφυτος Καυσοκαλυβίτης, ενώ το 1753 ανέλαβε τη διεύθυνση της Σχολής ο εκ Κερκύρας ιεροδιάκονος Ευγένιος Βούλγαρης, ο οποίος ονομάσθηκε «ο νέος Αριστοτέλης της Ελλάδος». Από τον Ευγένιο Βούλγαρη ο Αθανάσιος διδάχθηκε τη φιλοσοφία και τις ξένες γλώσσες για να έχει τη δυνατότητα να χρησιμοποιεί και να μεταφράζει τα ξένα συγγράμματα. Παράλληλα η μεγάλη του δίψα για ολοένα και περισσότερες γνώσεις τον οδήγησε στη βιβλιοθήκη της Σχολής, αλλά και σε άλλες αγιορείτικες βιβλιοθήκες, όπου μελετούσε ακατάπαυστα την ελληνική ιστορία, την Αγία Γραφή και τα συγγράμματα των Πατέρων της Εκκλησίας. Οι άριστες επιδόσεις του στην Αθωνιάδα Σχολή εντυπωσίασαν τον Ευγένιο Βούλγαρη σε τέτοιο βαθμό, ώστε με την προτροπή του χειροτονήθηκε ο Αθανάσιος διάκονος, ενώ διετέλεσε και καθηγητής της Σχολής. Η πνευματική κατάρτιση του Αθανασίου του Παρίου και η φήμη που απέκτησε, παρακίνησε τους Θεσσαλονικείς να του ζητήσουν να αναλάβει τη διεύθυνση του «Ελληνομουσείου» της Θεσσαλονίκης, το οποίο ήταν η Σχολή του Γένους για την πόλη. Ο Αθανάσιος αρχικά αρνήθηκε την πρόταση, αλλά ύστερα από την επιμονή του Ευγένιου Βούλγαρη και των Θεσσαλονικέων ανέλαβε τη διεύθυνση της Σχολής για δύο έτη (1758 -1760), όπου εργάσθηκε ως άριστος διδάσκαλος με καλλίκαρπη δράση. Παράλληλα διηκόνησε με ιδιαίτερο ζήλο το Ιερό Θυσιαστήριο, κηρύττοντας ανελλιπώς τον Θείο Λόγο και καθοδηγώντας πνευματικά το υπόδουλο Γένος. 

Σάββατο 11 Ιουνίου 2016

ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ κ΄ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙΣ ΜΙΧΑΗΛ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ...


SYMH-3

"....το είχα τάξει να πάω εφέτος στην ακριτική και πανέμορφη Σύμη..." 


Είκοσι ολόκληρα χρόνια κάθε χρόνο στην Ρόδο και δεν αξιώθηκα να πάω απέναντι...

Ακουγα συχνά το όνομα Πανορμίτης που δίνουν οι κάτοικοι στα Δωδεκάνησα, και μετά κατάλαβα οτι κάθε ένας πού βαπτίστηκε εκεί μέ τό όνομα Μιχαήλ προέρχεται και από ενα θαύμα.
Γιατί γιά να δίνει μια μάνα το όνομα του Αγίου στο παιδί της, ασφαλώς καί κάτι σοβαρό έγινε...
Με μεγάλη χαρά ανέλαβα την τιμή να κατασκευάσω την ιστοσελίδα της Ιεράς Μητρόπολις Σύμης - Τήλου - Χάλκης και Καστελορρίζου. Εκτοτε έταξα να πάω οποσδήποτε στην εορτή του Ταξιάρχη Αρχαγέλλου Μιχαήλ.
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ δεν ειναι βέβαια ανθρώπινο όν. Δεν είναι άνθρωπος που αγίασε, η μαρτύρησε. 
Ειναι ο Αρχιστράτηγος των επουρανίων δυνάμεων. 
Αμέτρητα τα θαύματα του σε Δωδεκάνησα, Λέσβο ( Μανταμάδο ), και σε ολόκληρο τον κόσμο όπου τον αγαπούν και τον επικαλούνται.
Ταξιδεύει και σώζει ζωές. Αυτός είναι πού έσωσε και την Θεία Τάξη τών Αγγελικών Δυνάμεων, όταν σταμάτησε τους Αγγέλους κατά την πτώση τού Σατανά απο τον Παράδεισο....
15.000 άνθρωποι σε 2 ημέρες στο ακριτικό νησί της Σύμης !  
3.500 άτομα έφαγαν στο εστιατόριο της Ιεράς Μητρόπολης στην εορτή Του. Χιλίαδες άτομα στην αγρυπνία. Νέοι άνθρωποι και εκατοντάδες παιδιά. Απίστευτο αλλά όμως αληθινό !


 
ΥΠΗΡΞΑ ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΜΑΡΤΥΡΑΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΩ !
 

Η εικόνα τού Αρχαγγέλου μέ το σπαθί στό χέρι, είναι πολύ φοβερή μόνο καί νά τήν βλέπεις... Μερικές φορές, τό σπαθί τού Αρχαγγέλου εξαφανίζεται, ή καί ό ίδιος μαζί, όπως συνέβηκε τίς ημέρες τής εισβολής τών Τούρκων στήν Κύπρο ! Πού είχε πάει ο Αρχάγγελος τίς μέρες αυτές καί ποιούς ξεγραμμένους γιά θάνατο διέσωσε, ουδείς ξέρει... 

Στίς 10.30 το πρωί της παραμονής ( 07-11-2008 ) και ενώ ήμουν στην είσοδο του Ναού για να προσκυνησω, μπροστά μου θα ήταν άλλα 30 άτομα. 
Ξαφνικά συνειδητοποιούν οι πρώτοι της σειράς, οτι εχει χαθεί το πρόσωπο του Αρχάγελλου Μιχαήλ. Εγώ ήμουν πολύ πίσω για να δώ,  οπότε προχώρησα να διαπιστώσω το γεγονος με τα μάτια μου. 
Πραγματικά το πρόσωπο του Πανορμίτη Αρχάγελλου Μιχαήλ είχε χαθεί. Για την ακρίβεια είχε "μαυρίσει" .  
Δεν μπορούσες να διακρίνεις καθόλου τά χαρακτηριστικά Του... 
Το πρόσωπο Του άλλωστε ειναι καί το σημείο όπου ο κάθε επισκέπτης και παρατηρητής της εικόνας ξεχωρίζει αμέσως. 
Μετακινήθηκα μέσα στον ναό για να δώ μήπως ήταν κάποιο θέμα φωτισμού αλλά η εικόνα παρέμενε σκούρα στο μέρος της κεφαλής. Το υπέροχο εκείνο πρόσωπο που όλοι θαυμάζουν στον Αρχάγγελο, είχε εντελώς χαθεί. Προσκύνησα την 2μετρη εικόνα του χωρίς να Τον βλέπω !
Αυτό το ανεξήγητο γεγονός το είδα προσωπικά μαζί με αρκετά άλλα άτομα, και ωφείλω να το αναφέρω.
Το επόμενο ανεξήγητο φαινόμενο που συζητήθηκε πολύ και αναφέρθηκε στα ΜΜΕ, συνέβει στον εσπερινό 08-11-2008 και έχει καταγραφεί σε video. 
Εδώ,  " χάθηκε " εντελώς το πρόσωπο Του Πανορμίτη για μερικά λεπτά . Η ώρα ήταν τέτοια που υπήρχε μεγάλος αριθμός ατόμων στην Λειτουργία και η κάμερα κατέγραφε συνεχώς .
Η πρώτη αντίδραση ( σκέψη ) μου στην περίπτωση του πρωινού φαινομένου ήταν άδικη ! Είπα μέσα μου ...ολόκληρος Ταξιάρχης Μιχαήλ και άφησε να χαλάσει η εικόνα Του !  
Η εικόνα του προσώπου όμως επανήλθε σύντομα, και όλοι καταλάβαμε ότι πάλι κάπου είχε πάει ο Αρχιστράτηγος για λίγο και ξαναγύρισε στην ασημένια του πανοπλία για την εορτή Του.
Δυστυχώς δεν έβγαλα φωτογραφία, διότι όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ο χρόνος σταματάει και μόνο την μηχανή δεν σκέφτηκα να πάω να φέρω απο το δωμάτιο.
Η ανησυχία όλων ήταν έκδηλη και κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει αυτό το φαινόμενο. Σύντομα όλα επέστρεψαν στο κανονικό αλλά το γεγονός είχε μαθευτεί . Ημουν αυτόπτης μάρτυς και καταθέτω αυτό που είδα.
Το περιστατικό που συνέβει στον Εσπερινό 08-11-2008, το έμαθα και εγώ στις 20.30, όταν έγινε η συνάντηση για το γεύμα με τον Σεβασμιώτατο και τους Εφόρους. Απο τις συζητήσεις των Εφόρων κατάλαβα οτι είχαμε και δεύτερο, ακόμα πιο έντονο περιστατικό εξαφάνισης του προσώπου Του Πανορμίτη...
Υπάρχουν εικονίτσες του Αρχάγελλου που έφερα μαζί και όποιος το επιθυμεί ας μου γράψει να του ( της ) στείλω ταχυδρομικώς. Εντός και Εκτός Ελλάδας.  

Δημήτρης Μάρκου ( αυτόπτης μάρτυς )

----------------------------------------------
Εξαφανίστηκε από την εικόνα η μορφή του Αρχάγγελου Μιχαήλ την ώρα του μεγάλου εσπερινού στην Ιερά Μονή Πανορμίτη Σύμης!
Το γραφικό νησί των Δωδεκανήσων είναι γνωστό στα πέρατα του κόσμου για το μοναστήρι που είναι αφιερωμένο στον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Κάθε χρόνο τέτοια εποχή χιλιάδες είναι οι πιστοί που το επισκέπτονται για να ανάψουν ένα κερί στη χάρη του.
Τα τάματα κάτω από την ασημένια εικόνα του είναι αμέτρητα, ενώ οι μαρτυρίες για θαύματα πάρα πολλές. Φέτος όσοι παρευρέθηκαν στον εσπερινό της παραμονής της εορτής του Ταξιάρχη Μιχαήλ ή Πανορμίτη (κλέφτη) -έτσι συνηθίζουν να τον λένε οι ντόπιοι, γιατί σύμφωνα με την παράδοση αν δεν αποδοθεί ένα τάμα, ο Αγιος βρίσκει τρόπο και το παίρνει μόνος του- βρέθηκαν μπροστά σε ένα ακόμη θαύμα!
Οι πιστοί που βρίσκονταν μπροστά στην εικόνα του Αρχαγγέλου την ώρα της ακολουθίας αναφέρουν πως το πρόσωπό του σβήστηκε για μια στιγμή προκαλώντας τους ρίγη δέους και συγκίνησης.
«Εχει βουίξει όλο το νησί. Προσωπικά δεν το είδα, ωστόσο μου το ανέφερε αρκετός κόσμος που βρισκόταν στον εσπερινό» δήλωσε ο δήμαρχος Σύμης Λευτέρης Παπακαλοδούκας, τονίζοντας πως η εικόνα που βρίσκεται στην Ιερά Μονή είναι θαυματουργή.
«Κατά καιρούς ακούγονται πολλά. Χαρακτηριστικό είναι το θαύμα με τα μπουκάλια. Πιστοί από όλο τον κόσμο βάζουν ένα μήνυμα μέσα σε μπουκάλι για τον Αρχάγγελο και το αφήνουν να το πάρει η θάλασσα.
Κατά καιρούς ξεβράζονται στην παραλία αρκετά από αυτά. Οποιος τα βρει τα πηγαίνει στο μοναστήρι».
Η φετινή προσέλευση των προσκυνητών δεν είχε προηγούμενο αφού σύμφωνα με τον δήμαρχο του νησιού ο αριθμός των πιστών άγγιξε τους 15.000!
MIXAHL-demata

Δοχεία, μπουκάλια, καί δέματα σταλμένα από τούς ωκεανούς στήν Μονή Ταξιάρχου Μιχαήλ στήν Σύμη. Φθάνουν πάντοτε, σέ όσους με πραγματική πίστη κάνουν το τάμα τους, καί πάντα παίρνουν απάντηση από το Μοναστήρι...


Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ο Πανορμίτης, πέρα από τα αμέτρητα επιβεβαιωμένα Θαύματα που έχει επιτελέσει και επιτελεί εδώ και εκατοντάδες χρόνια στην Ιερά αυτή Μονή της Σύμης, πραγματοποιεί (όπως θα δούμε παρακάτω) και ένα διαχρονικό (ανά τους αιώνες) και ταυτόχρονα Μοναδικό παγκοσμίως Θαύμα, σε όσους πιστούς βρίσκονται σε διάφορα μέρη του κόσμου και δεν έχουν τη δυνατότητα να έρθουν οι ίδιοι στο Μοναστήρι του.
Το Μοναστήρι βρίσκεται στο Νότιο άκρο του νησιού και είναι χτισμένο στον πανέμορφο όρμο του Πανόρμου, ενώ από τους πρώτους ακόμα Χριστιανικούς αιώνες αποτελούσε ένα από τα Κέντρα τοπικής Ευσέβειας προς τους Αγγέλους.
Ο σημερινός Ιερός Ναός του (εντός του Οποίου δεσπόζει, κατέχοντας φυσικές διαστάσεις, η Εφέστια Θαυματουργή Εικόνα του Ταξιάρχου Μιχαήλ), είναι χτισμένος το 1783, η δε Αγιογράφηση πραγματοποιήθηκε το 1792 από δύο αυτόχθονες Αγιογράφους, τον Ιερομόναχο Νεόφυτο και τον Κυριάκο Καρακωστή. Τέλος, πάνω από την κεντρική Πύλη της Ιεράς Μονής βρίσκεται το περίφημο Καμπαναριό του Πανορμίτη (Κτίσμα του 1911), που συγγενεύει με Ρωσικά Καμπαναριά.
Το Μέγα λοιπόν και διαχρονικό αυτό Θαύμα που αναφέραμε παραπάνω, έχει συμβεί και συμβαίνει σε όποιον διαθέτει Αληθινή Πίστη στον Μοναδικό Αληθινό Θεό, στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.
Εκείνος που αδυνατεί την παρούσα στιγμή να επισκεφθεί την Ιερά Μονή, μπορεί μέσα σε ένα μικρό μπουκαλάκι, είτε από εμφιαλωμένο νερό είτε από πορτοκαλάδα (πλαστικό κατά προτίμηση, ως πιο ανθεκτικό), να τοποθετήσει Θυμίαμα, ένα χαρτί με τα «Υπέρ Υγείας» και τα «Υπέρ Αναπαύσεως» ονόματα εκείνων που επιθυμεί, ένα χαρτάκι με το Ονοματεπώνυμο, τη διεύθυνση ή και το τηλέφωνό του. Επίσης, μπορεί να συμπεριλάβει και ένα γράμμα προς το Μοναστήρι, για οποιοδήποτε θέμα τον απασχολεί και θα ήθελε να γίνει θέμα προσευχής στην Ιερά Μονή.

Αφού τοποθετήσει μέσα όλα αυτά τα Αφιερώματα για τον Ταξιάρχη και κλείσει το μπουκαλάκι, μπορεί, είτε από ένα λιμάνι είτε από κάποιο πλοίο που βρίσκεται στα ανοιχτά να πετάξει το μπουκαλάκι στη θάλασσα, αφού πρώτα προσευχηθεί στον Αρχάγγελο Μιχαήλ τον Πανορμίτη και του ζητήσει να το οδηγήσει ο ίδιος στο Μοναστήρι του στη Σύμη.
Ο Πανορμίτης θα το αναλάβει και το μπουκαλάκι με τα Αφιερώματα θα φθάσει τελικά στη Σύμη, στον όρμο της Ιεράς Μονής, ή διαφορετικά θα μπλεχτεί στα δίχτυα των ψαράδων στα ανοιχτά του νησιού.
Σε κάθε περίπτωση όμως, ο τελικός προορισμός του θα είναι να καταλήξει άθικτο στα χέρια των ανθρώπων του Μοναστηριού, οι οποίοι με τη σειρά τους (ως επιβεβαίωση του Θαύματος, «προς Δόξαν Θεού») θα αποστείλουν ευχαριστήρια επιστολή προς τον πιστό που το έστειλε, ευχαριστώντας τον για τα Αφιερώματα.
Στην Ιερά Μονή φυλάσσονται μέχρι σήμερα Αφιερώματα, που ταξίδεψαν μόνα για τον Πανορμίτη από διάφορα μέρη του κόσμου (όπως για παράδειγμα από την Αυστραλία) και από διάφορες εποχές.
Τα παλιά τα χρόνια, οι πιστοί έστελναν με τον τρόπο αυτό τα Αφιερώματά τους μέσα σε γυάλινα μπουκάλια, ακόμα και σε κιβώτια!

Από τα θαύματα του Πανορμίτη της Σύμης


 
 
Από τα θαύματα του Πανορμίτη της Σύμης
 
 Πρωτ. Νεκταρίου Σαββίδη
 υπευθ. Γραφείου Εξωτερικής Ιεραποστολής Ι. Μ. Βεροίας και Ναούσης

       Από καιρό σχεδίαζαν να πάνε να προσκυνήσουν στο μοναστήρι του Τ. Προδρόμου που βρίσκεται σκαρφαλωμένο στα ηρωικά βουνά της Μακεδονίας. Και όταν το κατάφεραν, με χαρά οδήγησαν τα βήματά τους στο μοναστήρι, πούναι άλλωστε , όπως κάθε μοναστήρι, όαση πνευματική.
Άνοιξη ήταν, εποχή που η φύση έχει βάλει όλη της τη δύναμη για να υμνήσει με τα ποικίλα χρώματά της τον Δημιουργό της. Απολάμβαναν μέσα από το αυτοκίνητο όλη τη διαδρομή. Άφησαν πίσω τους τον πλούσιο κάμπο και άρχισαν να ανεβαίνουν τους πρόποδες του πανέμορφου βουνού. Μοσχοβολούσε το θυμάρι και όσο ανέβαιναν τόσο περισσότερο γινόταν υπέροχο το τοπίο. Από ψηλά φαινόταν όλος ο μακεδονικός κάμπος μέχρι που έπαιρνε το μάτι σου, ως το Θερμαϊκό κόλπο. Θέα μαγευτική. Το δάσος που ολοένα ανέβαιναν ήταν γεμάτο από οξιές, καστανιές, δρυς και πυκνή βλάστηση. Ποια ψυχή δε θα έστρεφε το βλέμμα της στον ουρανό και δε θα δοξολογούσε τον Κτίστη του παντός; Μ' αυτές τις σκέψεις έφτασαν οι προσκυνητές στο μοναστήρι. Άφησαν πίσω τους τη μικρή, αλλά τόσο περιποιημένη και γεμάτη λουλούδια αυλή και αντίκρισαν το καθολικό με τους τρεις τρούλους να προβάλουν σε πρωτότυπο σχήμα πάνω από την πέτρινη σκεπή. Το εσωτερικό του καθολικού με το ξυλόγλυπτο τέμπλο, τη θαυματουργή εικόνα του Τιμίου Προδρόμου γαληνεύουν κάθε επισκέπτη. Αφού προσκύνησαν πέρασαν για κέρασμα στο αρχονταρίκι από τη μοναχή που είχε το συγκεκριμένο διακόνημα.

     Τους μίλησε για το ιστορικό του μοναστηριού και σε λίγο φάνηκε και η Γερόντισσα. Απλή και πρόσχαρη. Δεν είναι πολλά χρόνια που δέχθηκε την πρόσκληση του φιλομόναχου Επισκόπου της περιοχής και εγκαταστάθηκε με την ευχή του Γέροντά της εδώ.
- Γερόντισσα, ευλογείτε.
Την ευχή του Κυρίου και του Προδρόμου να έχουμε.
- Θαυμάσαμε, είπαν οι προσκυνητές, την υπέροχη φύση και την τοποθεσία του μοναστηριού. Συμφώνησε η Γερόντισσα.
- Έτσι είναι παιδιά μου. Αν Θεός προνοεί για όλη τη φύση και τη δημιουργία, πόσο μάλλον για κάθε άνθρωπο. Είναι κοντά σε κάθε στιγμή της ζωής μας. Αρκεί εμείς να αγωνιζόμαστε να ζούμε σύμφωνα με το θέλημά Του. Επεμβαίνει στη ζωή μας και μας βοηθά. Είναι ζωντανή η Παρουσία Του.
Κάτι πήγε να πει περισσότερο, αλλά δίστασε.
- Συνεχίστε, ψιθύρισε κάποιος από τους προσκυνητές.
- Θα διηγηθώ στην αγάπη σας ένα περιστατικό από τη ζωή μου. Το αναφέρω προς δόξαν Θεού και του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Του Πανορμίτη της Σύμης.
- Τι σχέση έχετε εσείς Γερόντισσα, με το μακρινό Πανορμίτη της Δωδεκανήσου;
- Θα σας πω.

Άρχισε τη διήγηση κι όλοι κρεμάστηκαν από τα χείλη της. Ακόμη και τα μικρά παιδιά ησύχασαν για να ακούσουν.
- Θα σας πάω πολλά χρόνια πίσω. Στο όμορφο νησί της Κιμώλου που γεννήθηκα. Σαν μικρό παιδί, όπως μου έλεγαν οι γονείς μου, ήμουν ζωηρό και αεικίνητο. Ώσπου ξαφνικά αρρώστησα. Έπεσα στο κρεβάτι και μάλιστα με αρρώστια βαριά. Ο νεαρός αγροτικός γιατρός που με εξέτασε διέγνωσε πολιομυελίτιδα Αρρώστια που καταλήγει σε μυϊκή ατροφία δηλαδή σε αναπηρία. Οργανωμένο νοσοκομείο δεν υπήρχε και η μεταφορά στον Πειραιά ήταν δύσκολη και επείγουσα. Όμως έπρεπε να γίνει. Οι γονείς μου, ενώ ήμουνα με υψηλό πυρετό και σε ακινησία, με έβαλαν στο καράβι για τον Πειραιά. Αν προλάβαιναν και αν γινόμουνα καλά. Ζήτημα ζωής και θανάτου. Ήταν όμως άνθρωποι με μεγάλη πίστη και βαθιά ευλάβεια. Ευλογημένοι. Όλα τα ανέθεσαν στο Θεό. Είχαν σε ευλάβεια τον Αρχάγγελο της Σύμης. Τον Πανορμίτη. Αμέσως ζήτησαν την βοήθειά του. Πως όμως θα πείτε αφού επικοινωνία δεν υπήρχε και η Κίμωλος είναι πολλά μίλια μακριά και στην άλλη πλευρά του Αιγαίου; Και όμως παιδιά μου, όπου υπάρχει πίστη αληθινή δεν υπάρχουν εμπόδια και αποστάσεις.

     Ο πατέρας μου μέσα σε ένα μικρό κασελάκι έβαλε λάδι, θυμίαμα, καρβουνάκια και το όνομά μου. Έκλεισε το κιβώτιο με πίσσα για να μην βραχεί το περιεχόμενο και καθώς ξεκινούσε το καράβι από την Κίμωλο για τον Πειραιά που έπρεπε να πάμε, το έριξε στο ταραγμένο πέλαγος. Δυνατή προσευχή ξέσπασε μέσα από την καρδιά του πατέρα μου για να φτάσει το κιβώτιο που ρίχθηκε στη θάλασσα στον Πανορμίτη, στην Σύμη, στην άλλη άκρη του Αιγαίου. Να επέμβει ο Αρχάγγελος για να σωθεί το παιδάκι του, που χανόταν από την φοβερή αρρώστια, δηλαδή εγώ που σας ομιλώ.
- Είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο, ρώτησε διστακτικά κάποιος από τους προσκυνητές. Ένα ακυβέρνητο κουτάκι να επιπλέει στο πέλαγος και να πρέπει πάει σε συγκεκριμένο προορισμό;
- Και όμως παιδιά μου. Εμείς ενώ φτάσαμε στον Πειραιά για την νοσηλεία, το μικρό δεματάκι διέπλευσε κάτω από τις φτερούγες του Αρχαγγέλου όλο το Αιγαίο πέλαγος και έφτασε στον Πανορμίτη, στη Σύμη! Το πήραν από την προκυμαία στο μοναστήρι. Το άνοιξαν. Πήραν ευλαβικά το λάδι για να το ανάψουν στο κανδήλι του Αρχαγγέλου.

Σιγή επικράτησε για μία στιγμή στο αρχονταρίκι και η Γερόντισσα συγκινημένη συνέχισε. Εγώ έγινα αμέσως καλά. Με θεράπευσε ο Πανορμίτης.

Ξανάγινα το ζωηρό παιδάκι, ενώ τώρα θα ήμουν στην καλλίτερη περίπτωση ανάπηρη! Μετά από λίγο καιρό λάβαμε και γράμμα, που ευλαβικά φυλάμε, από το μοναστήρι του Πανορμίτη που ανέφερε πως παρέλαβαν το δέμα. Πρόσφατα αξιώθηκα, να προσκυνήσω την Χάρη του Πανορμίτη και να του πω ότι οφείλω σε αυτόν την ζωή μου και το αγγελικό σχήμα που φορώ!

Απόλυτη ησυχία απλώθηκε στο αρχονταρίκι με το τέλος της διήγησης από την Γερόντισσα. Λες και σε όλους όσους άκουγαν χύθηκε μία σταλαγματιά από την χάρη του Πανορμίτη μέσα τους. Πήραν την ευχή της Γερόντισσας και ξεκίνησαν για την επιστροφή. Κανείς δεν έλεγε τίποτε στο αυτοκίνητο. Μόνο μία μυστική καρδιακή προσευχή ανέβαινε απ όλους στον προεξάρχοντα των Αγγελικών Δυνάμεων:

«Σκέπασον και ημάς εν τη σκέπη των πτερύγων σου
μέγιστε Μιχαήλ Αρχάγγελε».
 

Πηγή : Περιοδικό ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2008
Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com

Ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ Ο ΡΟΥΚΟΥΝΙΩΤΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΞΩΚΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΣΥΜΗΣ

 

 
Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ
ο Ρουκουνιώτης 
Η Σταυροπηγιακή Μονή του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Ρουκουνιώτη (επίθετο από το μικροτοπωνύμιο τα Ρουκουνά ή Ρούκουνα (κτήματα, όπου κτίστηκε η Μονή) ή απλά Μιχαήλης, βρίσκεται στην περιοχή Μέσα Νημοράκι στην Έρεικα της Σύμης και πανηγυρίζει στις 8 Νοεμβρίου.

Η μεγάλη εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ του Ρουκουνιώτη που βρίσκεται στην Μονή είναι έργο μεγάλης καλλιτεχνικής αξίας. Ζωγράφος του είναι ο Στυλιανός Γενίτης του Ιωάννου από τον Χάνδακα (Ηράκλειο) της Κρήτης. Η ασημένια επένδυση της εικόνας είναι αριστοτεχνική και έχει φιλοτεχνηθεί από τον Ιωάννη Πελοποννήσιο που ήταν ο σπουδαιότερος αργυροχρυσοχόος στο Ν.Α. Αιγαίο τον 18ο αιώνα μ.Χ. Η εικόνα αυτή έχει μια ιδιαιτερότητα: αστέρι με πολύχρωμες πέτρες στο μέτωπο του Αρχαγγέλου. Αυτή η διακοσμητική λεπτομέρεια ίσως αποτελεί μια μοναδικότητα στον ορθόδοξο αγιογραφικό χώρο. Πιθανόν ο Ιωάννης Πελοπονήσιος με το αστέρι να ήθελε να συγκεκριμενοποιήσει την ουράνια υπόσταση του Αρχαγγέλου.

Στη Σύμη υπάρχει και το εξωκκλήσι του Αρχάγγελου Μιχαήλ του Κουρκουνιώτη (από το ρήμα κουρκουνώ= κτυπώ) βρίσκεται κοντά στο Σωτήρη τον Μεγάλο στην Σύμη. Σύμφωνα με την παράδοση ονομάστηκε Κουρκουνιώτης διότι όταν έσβηναν τα καντήλια που υπήρχαν στον Ναό του, ο Αρχάγγελος πήγαινε και χτύπαγε τις πόρτες των τσοπάνηδων που κατοικούσαν εκεί κοντά κι εκείνοι καταλάβαιναν και πήγαιναν και άναβαν ξανά τα καντήλια.
Ακόμη υπάρχει το εξωκκλήσι του Αρχάγγελου Μιχαήλ του Αυλακιώτη που βρίσκεται στο προάστιο Πέδι της Σύμης, το εξωκκλήσι του Αρχάγγελου Μιχαήλ του Θαρρινού (= δίνω θάρρος) που κι αυτό βρίσκεται στο προάστιο Πέδι της Σύμης, το εξωκκλήσι του Αρχάγγελου Μιχαήλ του Καϊλλιώτη που βρίσκεται στα Τσαγριά της Σύμης, το εξωκκλήσι του Αρχάγγελου Μιχαήλ του Κοκκιμίδη που βρίσκεται στην κορυφή του όρους Κοκκιμίδης στην Σύμη, το εξωκκλήσι του Αρχάγγελου Μιχαήλ του Περιμπλιώτη που βρίσκεται στο Όξω Ξίσος στην Σύμη και το εξωκκλήσι του Αρχάγγελου Μιχαήλ του Νημπορίου που βρίσκεται στον μυχό του λιμανιού του Νημπορίου της Σύμης κοντά στην παραλία.
 

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΜΑΝΤΑΜΑΔΟΥ ΛΕΣΒΟΥ


Αρχων Αγγέλων Μιχαήλ Πρωτάγγελος υπάρχεις
Στας ουρανίους στρατιάς Ζει Μέγας Αρχιστράτηγος.
Βολίς το θείο βλέμμα σου τα πέρατα ελέγχει.
Σε ποια παράκληση πιστού η χάρις σου δεν τρέχει!
Γοργόφτερος κι αστραφτερός πάνοπλος παραστέκεις,
Μπροστά στο θρόνο του Θεού Μεγάλος Αρχιγέτης.
Δέος και φόβο Αρχάγγελε μπρος τη μορφή σου έχω,
Μη με τις πράξεις στερηθώ τη χάρη σου προσέχω.
Ελέγχεις και παρατηρείς τις πράξεις της ζωής μας.
Μ` αυτές θα κρίνεις τελικά την τύχη της ψυχής μας.
Ζυγόν κρατάς Αρχάγγελε, ζυγόν δικαιοσύνης,
κατά τα έργα καθενός ανάλογα θα κρίνεις.
Η θεωρία σου φρικτή σ` όσους παραστρατούνε.
Αλοίμονο! του ξίφους σου το τέλος θα δεχτούνε.
Θυριωδίες και κλαυθμοί σκεπάσανε τη γη μας.
Πρόφθασε Ταξιάρχα μου, γίνε καταφυγή μας.
Ίσταται πρόδηλος παντού λέων καθοπλισμένος,
Έτοιμος να εκδικηθείς τους παραστρατημένους.
Κάλλη ουρανία κοσμούν την άυλη μορφή σου.
Τίνους πιστού το καύχημα δεν είναι η δυναμής σου;
Λάμπεις και ακτινοβολείς σαν υλαρός κοιτάζει
Γίνεσαι μέγας τιμωρός, σαν τους κακούς δικάζεις.
Μεγάλε Ταξιάρχα μου μεγάλη σου η χάρις.
Μη με θυμό την άθλιαν ψυχήν μου παραλάβεις.
Νόμοι απαραβίαστοι, οι θείες προσταγές σου,
Μύρια, άυλα τάγματα εις τις διαταγές σου.
Ξίφος αμφίστομο κρατάς στην κραταιά σου χείρα.
Συ, των θνητών σου τας ψυχάς καθοδηγείς τη μοίρα.
Ουρανόδρομε Μιχαήλ, Ταξίαρχε Μεγάλε,
Εις τους κινδύνους της ζωής τα` άγιο σου χέρι βάλε.
Πολέμους γέμισε η γη άφρονες κυβερνούνε,
Στο χείλος της καταστροφής τον κόσμο οδηγούνε.
Ροαίς τα δάκρυα κυλούν από μύριους πόνους.
Πρόφθασε, Ταξιάρχα μου, μη μας αφήνεις μόνους.
Ζω στο καμίνι, η ζωή βράζει σαν Αμαρτία,
Παραφροσύνη οδηγεί μόνο στην απληστία.
Το τέλος κάθε μέρας μας κοντά σε Σε μας φέρνει,
Στο νου μας όμως δεν περνά, ποιος την ψυχή μας παίρνει.
Υμνος ας γίνει ολόκληρη η ταπεινή ψυχή μου.
Φύλαξ παγκόσμιος Εσύ, πρόμαχος παραστάτης.
Γένου Μέγα Ταξιάρχε όλων μας ο Προστάτης!
Χριστού μας δημιούργημα όσο κι αν αμαρτήσω
Την θύρα του ελέους σου φώτισε να χτυπήσω.
Ψάλλουν τα χείλη των πιστών ύμνους από καρδίας.
Θεράπευσον τα τραύματα της μαύρης αμαρτίας.
Ω! προστάτα Μιχαήλ την ταπεινή γραφή μου
Δέξου την σαν την πιο αγνή που έχω προσευχή μου.
ΠΟΙΗΜΑ ΜΙΧΑΗΛ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΣΙΟΝ ΟΝΟΥΦΡΙΟΝ ΤΟΝ ΑΙΓΥΠΤΙΟΝ ΠΡΟΣ ΑΠΟΤΡΟΠΗΝ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ ΑΔΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΟΥ ΚΑΙ ΑΠΑΛΛΑΓΗΝ ΕΚ ΠΑΣΗΣ ΘΛΙΨΕΩΣ


Όσιος Ονούφριος ο Αιγύπτιος – Βυζαντινή εικόνα του 4ου μ.Χ. αιώνα (diakonima.gr)
ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ
ΕΙΣ  ΤΟΝ  
ΟΣΙΟΝ  ΟΝΟΥΦΡΙΟΝ  
ΤΟΝ  ΑΙΓΥΠΤΙΟΝ
ΠΡΟΣ ΑΠΟΤΡΟΠΗΝ ΤΟΥ ΘΥΜΟΥ ΑΔΙΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΟΥ
ΚΑΙ ΑΠΑΛΛΑΓΗΝ ΕΚ ΠΑΣΗΣ ΘΛΙΨΕΩΣ

Ποίημα Ιωάννου Ιερέως


ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ
Πρόλογος
Στον θαυμαστό βίο του ουρανοπολίτου Οσίου Ονουφρίου διαβάζουμε ότι ο Άγιος κατά την τελευταία προσευχή του προς τον Θεό τον παρακαλεί για όλους τους αδελφούς του λέγοντας : «Μνήσθητι, πανοικτίρμον και πολυέλεε, τον πιστόν λαόν σου και όστις ευρεθή εις κίνδυνον θαλάσσης ή εις θυμόν δικαστού ή εις άλλην τινά στενοχώριαν και σε επικαλεσθή λέγων, "Παντοδύναμε Κύριε, δια πρεσβειών του δούλου σου Ονουφρίου ελέησόν με... παρακαλώ σε, καθώς μου έταξες, επάκουσον της δεήσεως αυτού».
Αδελφός, ο οποίος εβοηθήθη σε δύσκολη δικαστική και επείγουσα υπόθεσή του ανάβοντας μια λαμπάδα στον Άγιο Ονούφριο, με παρεκίνησε να συνθέσω Παρακλητικό Κανόνα προς βοήθειαν εκ μέρους του Αγίου προς κάθε άνθρωπο που κινδυνεύει να αδικηθεί από κάποια δικαστική απόφαση. Ήδη κάποιοι αδελφοί έχουν την παράκληση αυτή σε χειρόγραφη μορφή. Όμως στην παρούσα έκδοση έχω επιφέρει κάποιες αναγκαίες αλλαγές και διορθώσεις.
Εύχεσθε αδελφοί και πατέρες και υπέρ εμού Ιωάννου ιερέως της πρεσβυτέρας μου Μαρίας των τέκνων και των εγγόνων μου.
Πρωτοπρεσβύτερος Ιωάννης Φωτόπουλος
Εφημέριος του Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής Αττικής


Εορτάζει στις 12 Ιουνίου

Ευλογήσαντος του Ιερέως
Το, Κύριε εισάκουσον
 Είτα Θεός Κύριος και το Τροπάριον

Ήχος δ' Τη Θεοτόκω
Τον εν Περσίδι θεαυγέστατον Λύχνον
 και της Αιγύπτου ευωδέστατον άνθος
τον θαυμαστόν Ονούφριον τιμήσωμεν
κράζοντες και λέγοντες, οσιώτατε Πάτερ
 πάντας τους προστρέχοντας τη λαμπρά σου εικόνι
 από αδίκου ρύσαι δικαστού
και πειρασμών και κινδύνων και θλίψεων.

Δόξα και νυν
Ου σιωπήσωμεν...
Μετά ταύτα ο Ν'

Είτα ο Κανών

Ωδή α΄ Υγράν διοδεύσας
Παθών και κινδύνων παντοδαπών
 λύτρωσαί με τάχει τη πρεσβεία σου τη σεπτή
 Ονούφριε πάτερ θεοφόρε
τον προσφυγόντα σοι πίστει και δάκρυσι.
 *
Ιστόν ως αράχνης ταις σαίς ευχαίς
 διάλυσον, Πάτερ, τας εν έδρας του πονηρού
 και άδικον απόφασιν διάσπα
των δικαζόντων ασπλάγχνως τους δούλους σου.
 *
Συμμάχησον δούλω σου ταπεινώ
 εχθρών με λυτρώσας αοράτων και ορατών
 την χάριν την δοθείσαν σοι προσνέμων
 τω προσπεσόντι σοι Πάτερ Ονούφριε.
* 
Θεοτοκίον
Μητέρα Θεού σε ως αληθή
 τιμώμεν Παρθένε λιτανεύοντες ιερώς
 εικόνα σου πάντοτε την θείαν
 αγιασμόν αρυόμενοι άφθονον.

Ωδή γ' Ουρανίας αψίδος
Γυμνητεύων ερήμω και ενδυθείς Όσιε
 την βασιλικήν πορφυρίδα της θείας χάριτος
 δαίμονας γύμνωσον της φοβέρας τυραννίδος
 θυρεόν παρέχων μοι Πάτερ του Πνεύματος.
 *
Αδικίαις ποικίλαις και πειρασμοίς Όσιε
 εξ αμαρτιών μου αμέτρων νυν περιέπεσα
 αλλά συ φάνηθι ο κραταιός μου προστάτης
 και κριτού αδίκου με ρύσαι Ονούφριε.
* 
Φοβερώ κριτηρίω του Ιησού Όσιε
 στήθι μετ' εμού ικετεύων τον ευδιάλλακτον
 φρικτής κολάσεως εμέ λυτρώσασθαι Πάτερ
 δεξιοίς προβάτοις με συναριθμούμενον.

Θεοτοκίον
Θεοτόκε Μαρία τον ποιητήν τέξασα
 πρόφθασον αυτόν ταίς ευχαίς σου και καθικέτευσον
 χαράν ουράνιον τη ταλαιπώρω ψυχή μου
 δούναι και καρδίας μου λύσαι την στένωσιν.
 * 
Διάσωσον εκ πάσης θλίψεως νόσου και αθυμίας
 τους ικέτας σου Πάτερ Ονούφριε
 και κρίσιν μοι χάρισαί μοι δικαίαν.
Επίβλεψον...
Αίτησις υπό τον Ιερέως
Είτα το
Κάθισμα Ήχος β' Πρεσβεία θερμή

Θερμόν πρεσβευτήν προς Κύριον κεκτήμεθα
 πολλών δυσχερών και πόνων εκλυτρούμενον
 τον κλεινόν Ονούφριον ισαγγέλω βίω κοσμούμενον
 και εξ ανόμου κρίσεως ημάς
 απεγνωκότας ταχέως απαλλάττοντα.

Ωδή δ' Εισακήκοα Κύριε
Εισακήκοα Όσιε,
 βίου σου ενθέου τα κατορθώματα
 και προσπίπτω σοι δεόμενος
 παύσιν των δεινών μου δωρηθήναι μοι.
* 
Ει και έρημον ώκησας
 και μακράν ανθρώπων τον βίον ίθυνας
 των θερμώς παρακαλούντων σε
 δίκην άδικον εκτρέπεις Πάτερ Όσιε.
* 
Θεοφόρε Ονούφριε
 σώμα σου το θείον εις γην κατέκρυψας
 και ημών γεώδες φρόνημα
νέκρωσον πρεσβείαις σου πανόλβιε.

Θεοτοκίον 
Ως ευώδες θυμίαμα
 Μήτερ παναγία αι ικεσίαι σου
 τω Δεσπότη αναφέρονται
 τας ψυχάς ημών καταγλυκαίνουσαι.
Ωδή ε' Φώτισον ημάς
Νουν μου ρυπαρόν και καρδίαν μου ακάθαρτον
 Σοι προσάγω ικετεύων εν κλαυθμώ
 καθαρθήναι με πρεσβείαις σου, Ονούφριε.
* 
Νύκτα Ιησού και ημέραν εξαιτούμεθα
δούναι άνεσιν ημίν εκ λυπηρών
 Ονουφρίου ταις ευχαίς και ταις δεήσεσι.
 *
Δίκασον εχθρούς ορατούς και αοράτους τε
 πολεμούντας τας ψυχάς ημών αεί
και λυπούντας τους σούς δούλους Πάτερ Όσιε.

Θεοτοκίον
Μη με Μαριάμ καταλίπης βυθιζόμενον
 απογνώσει των δαιμόνων φοβερά
 αλλά χείρα σου υφάπλωσον και σώσον με.

Ωδή στ' Την δέησιν
Εμφέρειαν της μορφής σου Όσιε
καθορών παραμυθίας πληρούμαι
και ταις πολλαίς τρικυμίαις του βίου
επικλυσθείς ανακράζω σοι πρόφθασον
Ονούφριε ταις σαίς λιταίς
και του δράκοντος θράσος κατάβαλε.
*
Αιτήματα εκπληροίς Ονούφριε
των εν πίστει σε θεόφρον καλούντων
 ότι τοιαύτη σοι χάρις εδόθη
από θυμού δικαστού ρύειν άπαντας
 και άνεσιν εκ πειρασμών
και ειρήνην δωρείσθαι τοις δούλοις σου.
*
Φως έλαμψε τω σεπτώ προσώπω σου
 και πνοή ευώδης Πάτερ εχύθη
 εν τη λαμπρά εκ του κόσμου εξόδω
της μακαρίας ψυχής σου Ονούφριε
 εξάγαγε ουν και ημάς
εκ δυσώδους σκοτίας θεόληπτε.

Θεοτοκίον
Θεόνυμφε παναγία Δέσποινα
καταφεύγομεν τη σκέπη σου πάντες
 και ασφαλή στηριγμόν σε ευρόντες
αναβοώμεν σοι Χαίρε υπέρμαχε
 των πεποιθότων η ελπίς
 των πιστών η βέβαια αντίληψις.
*
Διάσωσον εκ πάσης θλίψεως νόσου και αθυμίας
 τους ικέτας σου Πάτερ Ονούφριε
και κρίσιν μοι Πάτερ δίδου δικαίαν.

Άχραντε...
Αίτησις υπό τον ιερέως
Είτα το
Κοντάκιον
Του σεπτού Ονουφρίου την μνήμην τελέσωμεν
 εν ωδαίς και ύμνοις αυτόν καταστέφοντες
και προσπέσωμεν κράζοντες θεοφόρε βοήθησον
και τα πυρφόρα βέλη του Σατάν
σβέσον ευχαίς σου, την χάριν σου δωρούμενος.

Προκείμενον
Υπομένων υπέμεινα τον Κύριον
και προσέσχε μοι
και εισήκουσε της δεήσεώς μου.
Στίχ. Και έστησεν επί πέτραν τους πόδας μου και
 κατηύθυνε τα διαβήματά μου.
Ευαγγέλιον Οσιακόν
Δόξα
Ταις του Οσίου...
Και νυν
Ταις της Θεοτόκου....
Εις τον στίχον Ελεήμον ελέησόν με ο Θεός...

Τροπάριον
Ήχος πλ. β' Όλην αποθέμενοι
Μη εάσης έρημον, θεομακάριστε Πάτερ
 σκέπης και πρεσβείας σου
 την ψυχήν μου, Άγιε την ταλαίπωρον.
 σαρξ και κόσμος μάταιος
 και εχθρός ο δόλιος, συνωθούσιν εις απώλειαν
 εμέ τον δείλαιον πάθεσιν δεινοίς θηριάλωτον.
*
διο και ικετεύω σε χείρα σου αγίαν μοι έκτεινον
και του βροτοκτόνου
εξάρπασόν με τάχος προς Χριστόν
αναγαγών με τον εύσπλαχνον,
Όσιε Ονούφριε.

Ο Ιερεύς, Σώσον ο Θεός τον λαόν σου....
Ο χορός Κύριε ελέησον ιβ'
Ο Ιερεύς, Ελέει και οικτιρμοίς...
Είτα η συνέχεια του Κανόνος

Ωδή ζ' Οι εκ της Ιουδαίας
Αφανώς βιοτεύσας εν ερήμω σπηλαίω καθάπερ άσαρκος
 Θεώ ευαρεστήσας χαρίσματα ποικίλα
 προσπηγάζεις Ονούφριε
 τοις προσιούσι σοι θερμώς
 και νόσων απαλλάττεις.
*
Ταπεινόν ως στρουθίον πολιτείαν αμέριμνον Πάτερ ήνυσας
και έτυχες της άνω αφάτου προμήθειας
 εν ερήμω τρεφόμενος
 διο καμέ μεριμνών ματαίων λύτρωσαί με.
*
Ως ερρύσω την χήραν Δικαστού εξ, αδίκου Χριστέ φιλάνθρωπε
 καμοί ταις ικεσίαις του θείου Ονουφρίου
την δικαίαν απόφασιν δίδου μοι Σώτερ
τους κριτάς τοις νόμοις σου ιθύνων.

Θεοτοκίον
Μαριάμ Θεομήτορ υπερτέρα υπάρχουσα πάσης κτίσεως
 μητρός τη παρρησία Χριστόν τον Ζωοδότην
 ιλαρόν μοι απέργασαι και του ασβέστου πυρός
 ανώτερον με δείξον.

Ωδή η' Τον βασιλέα
Το ιερόν σου θεοπρεπέστατον σκήνος
 κεκρυμμένον τη γη ως χρυσίον
θησαυρός υπάρχει, Ονούφριε τω κόσμω.
*
Του Ονουφρίου ταις ιεραίς μεσιτείαις
περιφρούρει Χριστέ μου τον κόσμον
συμφορών φυλάττων, πολέμων ολεθρίων.
*
Οσιωτάτας χείρας απλώσας στοργή σου
περισκέπαζε Πάτερ λαόν σου
 τους των Ορθοδόξων εχθρούς διασκεδάζων.
Θεοτοκίον
Ευλογημένη, θεοχαρίτωτε Κόρη
Τον Υιόν σου δυσώπει απαύστως
 ώρα του θανάτου φωτί αυτού λαβείν με.

Ωδή θ' Κυρίως Θεοτόκον
Αγγέλους Πάτερ θείους
 την φωτοειδή σου
 παραλαβόντας ψυχήν καθικέτευε
μη βδελυχθήναι ψυχήν μου την αδιόρθωτον.
*
Ονούφριε παμμάκαρ
μη εγκαταλείπης
 τους κακωθέντας δαιμόνων τοις τραύμασι
παραμυθίαν δωρούμενος τη πρεσβεία σου.
*
Πνιγμού θαλάσσης σώσον
και εκ δικαζόντων
ανηλεώς και αδίκως τους δούλους σου
τη παναλκεί δεξιά σου, Πάτερ Ονούφριε.

Θεοτοκίον
Ανύμφευτε Μαρία
 άχραντε Παρθένε
το του Δεσπότου αμώμητον σκήνωμα
αισχρών παθών με απόπλυνον, πόθω δέομαι.

Άξιον εστίν....και τα
Μεγαλυνάρια του Αγίου

Της ερήμου θρέμμα το θαυμαστόν
 και των μοναζόντων τον ωραίον νυμφαγωγόν
τον καταβαλόντα εχθρού τας πανουργίας
 Ονούφριον τον μέγαν πάντες τιμήσωμεν.
*
Πάτερ αξιάγαστε και εμού
μη επιλανθάνου ουρανίαις σου προσευχαίς
αλλά παρεδρεύων τω θρόνω του Κυρίου
μνημόνευέ μου μάκαρ σαίς παρακλήσεσι.
*
Μάστιγες ατόπων μου λογισμών
νουν τον σκοτισθέντα επηρεία του πονηρού
πάτερ θεοφόρε μαστίζουσιν απαύστως
εξ ων με ικεσίαις σου ελευθέρωσον.
*
Κριτή αδίκως και εμπαθώς
κρίνοντί με Πάτερ θείον δώρησαι φωτισμόν
και εμοί δικαίαν απόφασιν παράσχου
και των αδικουμένων φάνηθι πρόμαχος.
*
Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί,
Πρόδρομε Κυρίου Αποστόλων η δωδεκάς
 οι Άγιοι Πάντες μετά της Θεοτόκου
 ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς.

Τρισάγιον και
Απολυτίκιον Ήχος α΄

Της ερήμου πολίτης και εν σώματι Άγγελος
 και θαυματουργός ανεδείχθης θεοφόρε
 Πατήρ ημών Ονούφριε.
νηστεία, αγρυπνία, προσευχή
 ουράνια χαρίσματα λαβών
 θεραπεύεις τους νοσούντας
 και τας ψυχάς των πίστει προστρεχόντων σοί.
 Δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν
 δόξα τω σε στεφανώσαντι·
 δόξα τω ενεργούντι δια σου
 πάσιν ιάματα.
Αίτησις και Απόλυσις
Είτα προ τον Δι' ευχών ψάλλομεν το ακόλουθον
Ήχος β' Ότε εκ του ξύλου

Χαίροις θεοδόξαστε φωστήρ
της μοναδικής πολιτείας,
Πάτερ  Ονούφριε.
Χαίροις εγκαλλώπισμα της Εκκλησίας Χριστού
βοηθός των εν θλίψεσι, λιμήν των εν ζάλη
των εν περιστάσεσιν ταχύς επίκουρος,
χαίρε αδυνάτων προστάτης
χαίρε ο θυμόν καταπαύων δικαστού,
ευχαίς σου παναοίδιμε.


Από τις μεγαλύτερες ασκητικές φυσιογνωμίες των αιγυπτιακών έρημων ο Ονούφριος, καταγόταν από την Περσία. Από παιδί ακόμα έδειχνε φλογερό πόθο ολοκληρωτικής αφιέρωσης στο Θεό. Σε νεαρή ηλικία, εντάχθηκε σε μια κοινοβιακή αδελφότητα, όπου για αρκετά χρόνια ασκήθηκε στην πνευματική και σωματική εγκράτεια και στην υπακοή. Η μεγάλη του ταπεινοφροσύνη έκανε τους αδελφούς του να τον αγαπήσουν πολύ. Όταν ωρίμασε περισσότερο στην ηλικία ο Ονούφριος θέλησε να πάει βαθύτερα στην έρημο, να γνωρίσει και να μιμηθεί τη ζωή των εκεί ασκητών της. Με μεγάλη λύπη η αδελφότητα άφησε ελεύθερο το επίλεκτο αυτό μέλος της. Αφού βάδισε αρκετά μέσα στην έρημο, συνάντησε την καλύβη του ερημίτη Ερμία, που με θεία αποκάλυψη τον περίμενε. Ο Ερμίας τον οδήγησε σε μια καλύβη, κάτω από έναν πελώριο φοίνικα, που δίπλα κελάρυζαν τα νερά μιας καθάριας πηγής. Εκεί ο Ονούφριος επιδόθηκε σε μεγαλύτερη πνευματική άσκηση, και η φήμη του διαδόθηκε σε όλους τους ερημίτες, που συχνά πήγαιναν να τον συμβουλευθούν και να πάρουν την ευχή του. Τελικά, όταν κάποτε τον επισκέφθηκε ο Αββάς Παφνούτιος, άφησε την τελευταία του πνοή, και ο Παφνούτιος τον έθαψε κάτω από τον πελώριο φοίνικα. Θύμισε, έτσι, σε όλους τα λόγια του Αποστόλου Παύλου: «γύμναζε σεαυτόν προς ευσέβειαν» ( Α' προς Τιμόθεον, δ' 7). Δηλαδή, γύμναζε και συνήθιζε τον εαυτό σου στη συνεχή εξάσκηση της αγίας ζωής. (http://www.saint.gr/471/saint.aspx)