Κυριακή 27 Απριλίου 2014

ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΕΙΣ ΤΟΝ Τ. ΠΡΟΔΡΟΜΟΝ

ΚΑΝΟΝΕΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΙ ΕΙΣ ΤΟΝ Τ. ΠΡΟΔΡΟΜΟΝ




ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ
ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΠΡΟΔΡΟΜΟ
(Ἱερέας: Εὐλογητός….)
Ψαλμὸς ΡΜΒ 142
     Κύριε, εἰσάκουσον τῆς προσευχῆς μου, ἐνώτισαι τὴν δέησίν μου ἐν τῇ ἀληθεία σου, εἰσάκουσόν μου ἐν τῇ δικαιοσύνη σου. Καὶ μὴ εἰσέλθης εἰς κρίσιν μετὰ τοῦ δούλου σου, ὅτι οὐ δικαιωθήσεται ἐνώπιόν σου πᾶς ζῶν. Ὅτι κατεδίωξεν ὁ ἐχθρὸς τὴν ψυχήν μου, ἐταπείνωσεν εἰς γῆν τὴν ζωήν μου. Ἐκάθισε μὲ ἐν σκοτεινοῖς, ὡς νεκροὺς αἰῶνος, καὶ ἠκηδίασεν ἐπ' ἐμὲ τὸ πνεῦμα μου, ἐν ἐμοὶ ἐταράχθη ἡ καρδία μου. Ἐμνήσθην ἡμερῶν ἀρχαίων, ἐμελέτησα ἐν πᾶσι τοὶς ἔργοις σου, ἐν ποιήμασι τῶν χειρῶν σου ἐμελέτων. Διεπέτασα πρὸς σὲ τάς χεῖρας μου, ἡ ψυχή μου ὡς γῆ ἄνυδρος σοί. Ταχὺ εἰσάκουσόν μου, Κύριε, ἐξέλιπε τὸ πνεῦμα μου. Μὴ ἀποστρέψεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ' ἐμοῦ, καὶ ὁμοιωθήσομαι τοὶς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον. Ἀκουστὸν ποίησον μοὶ τὸ πρωὶ τὸ ἔλεός σου, ὅτι ἐπὶ σοί ἤλπισα. Γνώρισον μοί, Κύριε, ὁδόν, ἐν ᾗ πορεύσομαι, ὅτι πρὸς σὲ ἦρα τὴν ψυχήν μου. Ἐξελοῦ μὲ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου, Κύριε, πρὸς σὲ κατέφυγον. Δίδαξον μὲ τοῦ ποιεῖν τὸ θέλημά σου, ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεός μου. Τὸ Πνεῦμα σου τὸ ἀγαθὸν ὁδηγήσει μὲ ἐν γῇ εὐθεία. ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου, Κύριε ζήσεις μέ. Ἐν τῆ δικαιοσύνη σου ἐξάξεις ἐκ θλίψεως τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐν τῷ ἐλέει σου ἐξολοθρεύσεις τοὺς ἐχθρούς μου. Καὶ ἀπολεῖς πάντας τους θλίβοντας τὴν ψυχήν μου, ὅτι ἐγὼ δοῦλος σου εἰμί.
(Εὐθὺς εἰς … Ἦχον δ'.)
Θεὸς Κύριος καὶ ἐπέφανεν ἠμὶν , εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου. (τετράκις)
     Τὴ Θεοτόκω ἐκτενῶς νῦν προσδράμωμεν, ἁμαρτωλοὶ καὶ ταπεινοὶ καὶ προσπέσωμεν ἐν μετάνοιᾳ κράζοντες ἐκ βάθους ψυχῇς. Δέσποινα βοήθησον, ἐφ' ἡμῖν  σπλαγχνισθεῖσα, σπεῦσον ἀπολλύμεθα ὑπὸ πλήθους πταισμάτων, μὴ ἀποστρέψεις σοὺς δούλους κενούς. Σὲ γὰρ καὶ μόνην ἐλπίδα κεκτήμεθα.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῶ καὶ Ἁγίω Πνεύματι
     Ὁ τοῦ Κυρίου μεγαλώνυμος κῆρυξ καὶ Ἀποστόλων ἡ κρηπὶς Ἰωάννη, θεομιμήτως πάριδε Πανάγιε, ἅπαντα τὰ πταίσματα, τῆς ἀθλίας ψυχῆς μου. Ρῦσαι ἐκ παντοίων με καὶ ποικίλων κινδύνων, καὶ τὸν κοινὸν ἰλέωσαι Θεόν, ἶνα ἐν κρίσει παράσχει μοὶ ἄφεσιν.
Καὶ νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
     Οὐ σιωπήσωμεν ποτὲ Θεοτόκε, τάς δυναστείας σου λαλεῖν οἱ ἀνάξιοι. εἰμὴ γὰρ σὺ προίστασο πρεσβεύουσα, τὶς ἡμᾶς ἐρρύσατο ἐκ τοσούτων κινδύνων; τὶς δὲ διεφύλαξεν ἒως νῦν ἐλευθέρους; Οὐκ ἀποστῶμεν Δέσποινα ἐκ σοῦ. Σοὺς γὰρ δούλους σῴζεις ἀεὶ ἐκ παντοίων δεινῶν.
    
Ἐλέησον μὲ ὁ Θεὸς κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου, καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου. Ἐπὶ πλεῖον πλῦνον μὲ ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου, καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισον μέ. Ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μου ἐστὶ διὰ παντός. Σοὶ μόνω ἥμαρτον, καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα, ὅπως ἂν δικαιωθῆς ἐν τοὶς λόγοις σου, καὶ νικήσης ἐν τῷ κρίνεσθαι σέ. Ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήφθην, καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησε μὲ ἡ μήτηρ μου. Ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια της σοφίας σου ἐδήλωσας μοί. Ραντιεῖς μὲ ὑσσώπω, καὶ καθαρισθήσομαι, πλυνεῖς μέ, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ἀκουτιεῖς μοὶ ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην, ἀγαλλιάσονται ὀστέα τεταπεινωμένα. Ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου, καὶ πάσας τᾶς ἀνομίας μου ἐξάλειψον. Καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ Θεός, καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου. Μὴ ἀπορρίψης με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου, καὶ τὸ Πνεῦμα σου τὸ ἅγιον μὴ ἀντανέλης ἀπ' ἐμοῦ. Ἀπόδος μοὶ τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου, καὶ Πνεύματι ἠγεμονικῶ στήριξον μέ. Διδάξω ἀνόμους τάς ὁδούς σου, καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσι. Ρῦσαι με ἐξ αἱμάτων ὁ Θεός, ὁ Θεὸς τῆς σωτηρίας μου, ἀγαλλιάσεται ἡ γλωσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις, καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου. Ὅτι, εἰ ἠθέλησας θυσίαν ἔδωκα ἄν, ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις. Θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θεὸς οὐκ ἐξουδενώσει. Ἀγάθυνον, Κύριε, ἐν τῆ εὐδοκία σου τὴν Σιών καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ἱερουσαλήμ. Τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα. Τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
(Ὤδη Α'. Ἦχος Πλ. Δ'. Ὑγρᾶν διοδεύσας...)
Πρόδρομε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
      Δεινῶν μὲ χειμάζουσι λογισμοί, πρὸς σὲ καταφεύγω, σωτηρίαν ἐπιζητών, Προφῆτα καὶ Πρόδρομε Κυρίου, ἐκ πάσης νόσου καὶ βλάβης με λύτρωσαι.
    
Πρόδρομε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
      Παθῶν μὲ ταράττουσι προσβολαί, πολλῆς ἀθυμίας ἐμπιπλῶσαι μου τὴν ψυχήν, εἰρήνευσον, Μάκαρ, ταῖς πρεσβείαις, ταῖς πρὸς Θεόν σου, Προφῆτα καὶ σῶσον με.
    
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῶ καὶ Ἁγίω Πνεύματι
     Τὸν γῆς καὶ θαλάσσης καὶ Οὐρανοῦ, Ποιητὴν ἁπάντων ἀοράτων καὶ ὁρατὸν ὡς αὐτὸν βαπτίσας ἐκδυσώπει, ἐκ πάσης νόσου καὶ βλάβης ρυσθήναι με.
Καὶ νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
      Νοσοῦντα τὸ σῶμα καὶ τὴν ψυχήν, ἐπισκοπῇς θείας καὶ προνοίας τῆς παρά σου, ἀξίωσον μόνη θεομῆτορ, ὡς ἀγαθὴ ἀγαθοῦ τὲ λοχεύτρια.
(Ὠδὴ Γ'. Οὐρανίας ἁψῖδος.)
Πρόδρομε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
      Προστασίαν καὶ σκέπην, τὴν σὴν ἀεὶ δίδου μοι, ἐπικαλουμένω Προφῆτα, σὺ μὲ κυβέρνησον, ταὶς ἰκεσίαις σου, τὸν ἀσφαλή πρὸς λιμένα, καὶ δεσμῶν μὲ λύτρωσαι τοῦ πολεμήτορος.
Πρόδρομε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
      Ἱκετεύω, Προφῆτα, τὸν ψυχικὸν τάραχον, καὶ τάς προσβολάς τῶν δεινῶν νόσων πάντοτε, ἐπερχομένας μοι, ἐξ ἐμοῦ, Πρόδρομε, τάχυ, μακρὰν ἀποδίωξον ταὶς ἰκεσίαις σου.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῶ καὶ Ἁγίω Πνεύματι
     Χαλεπαῖς ἁμαρτίαις, καὶ νοσεροῖς πάθεσι, περικλυζομένω, Προφῆτα, σὺ μοι βοήθησον, ὑπὸ τὴν σκέπην σου, ὁλοτελῶς προσφυγόντι, καὶ θερμῶς κραυγάζοντι, σῶσον μὲ Πρόδρομε.
Καὶ νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
Εὐεργέτην τεκοῦσα, τὸν τῶν καλῶν αἴτιον, τῆς εὐεργεσίας τὸν πλοῦτον, πάσιν ἀνάβλυσον. πάντα γὰρ δύνασαι, ὡς δυνατὸν ἐν ἰσχύι, τὸν Χριστὸν κυήσασα, Θεομακάριστε.
    
Διάσωσον ἐκ πάσης νόσου Πρόδρομέ του Σωτῆρος, τοὺς ὑπὸ τὴν σκέπην σου καταφεύγοντας, καὶ λύτρωσαι αἰωνίων βασάνων.
    
Ἐπίβλεψον ἐν εὐμενείᾳ πανύμνητε Θεοτόκε, ἐπὶ τὴν ἐμὴν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν, καὶ ἴασαι τῆς ψυχῆς μου τὸ ἄλγος.
(Ἱερέας: Αἴτησις καὶ τὸ Κάθισμα.)
(Ἦχος Δ'. Ταχὺ προκατάλαβε…)
      Ὡς θεῖον θησαύρισμα, ἐγκεκρυμμένον τῇ γῆ, Χριστὸς ἀπεκάλυψε, τὴν κεφαλήν σου ἡμῖν , Προφῆτα καὶ Πρόδρομε. Πάντες οὖν συνελθόντες, ἐν τῇ ταύτης εὐρέσει, ἄσμασι θεηγόροις, τὸν Σωτῆρα ὑμνοῦμεν, τὸν σῴζοντα ἡμᾶς, ἐκ φθορᾶς, ταῖς ἰκεσίαις σου.
(Ὠδὴ Δ'. Εἰσακήκοα Κύριε.)
Πρόδρομε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
     Τῶν παθῶν μου τὸν τάραχον, ὁ τὸν εἰρηνάρχην βαπτίσας Κύριον, ταῖς πρεσβείαις σου κατεύνασον, καὶ εἰς γῆν πραέων μὲ ἐνόρμισον.
Πρόδρομε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
     Εὐσπλαχνίας τὸ πέλαγος, ὁ ἀνυποστόλως κηρύξας ἄπασι, καθικέτευέ σου δέομαι, τῶν βασάνων ὅπως λυτρωθείημεν.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῶ καὶ Ἁγίω Πνεύματι
      Ἀπολαύοντες, Πρόδρομε, τῶν σῶν δωρημάτων σοὶ χαριστήριον, ἀναμέλπομεν ἐφύμνιον, οἱ τῆς σῆς τρυφῶντες ἀντιλήψεως.
Καὶ νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
      Οἱ ἐλπίδα καὶ στήριγμα, καὶ τῆς σωτηρίας τεῖχος ἀκράδαντον, κεκτημένοι σέ, Πανύμνητε, δυσχέρειας πάσης ἐκλυτρούμεθα.
(Ὠδὴ Ε'. Φώτισον ἡμᾶς.)
Πρόδρομε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
      Πλήρωσον ἠμῶν, τάς αἰτήσεις τῶν τιμώντων σε, ὁ τοῦ ἀδύτου τὴν ὑφήλιον, φωτὸς πληρώσας τῷ κηρύγματί σου, Πρόδρομε.
Πρόδρομε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
      Λύτρωσον ἠμᾶς, ἐκ κινδύνων Βαπτιστά τοῦ Χριστοῦ, ὁ αἰωνίαν κηρύξας λύτρωσιν, καὶ τὴν εἰρήνην τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῶ καὶ Ἁγίω Πνεύματι
     Λῦσον τῶν δεινῶν νοσημάτων τὴν ἀσθένειαν, τῶν πρεσβειῶν τῶν σῶν τὴ θερμότητι, ὁ τὸν Σωτῆρα βαπτίσαι φανείς ἐπάξιος.
Καὶ νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
      Ἳασαι Ἁγνή, τῶν παθῶν μου τὴν ἀσθένειαν, ἐπισκοπῇς σου ἀξιώσασα, καὶ τὴν ὑγείαν ταὶς πρεσβείαις σου παράσχου μοι.
(Ὠδὴ ΣΤ. Τὴν δέησιν ἐκχεῶ.)
Πρόδρομε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἠμῶν.
      Θανάτου καὶ τῆς φθορᾶς ἐξάρπασον, ἀφθαρσίαν μοὶ διδοὺς ἀπολαύειν, ἐκ πειρασμῶν καὶ κίνδυνων παντοίων, καὶ ἐξ ἑφόδου τῶν νόσων ἐξαίρων με. Δεήσεσι σαῖς Βαπτιστά, ἐν Κυρίῳ καὶ σῶσον μὲ δέομαι.
Πρόδρομε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
      Προστάτην σε τῆς ζωῆς ἐπίσταμαι, καὶ θερμὸν ἐν περιστάσεσι πρέσβυν, καὶ πειρασμῶν διαλύοντα νέφος, καὶ πᾶσαν νόσον καὶ βλάβην ἐλαύνοντα καὶ δέομαι ὁ δυσμενής, ἐκ φθορᾶς τῶν παθῶν μου ρυσθήναι με.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῶ καὶ Ἁγίω Πνεύματι
      Ἐν λάκκῳ ἁμαρτιῶν ἐμπέπτωκα, καὶ αὐτοῦ ἀναδραμεῖν οὐκ ἰσχύω. ἀλλ' ὁ Θεὸς τὸν ἐκ λάκκου λεόντων, βαπτίσας πάλαι προφήτην ρυσάμενον, λιτάνευε ἵν ἐξ αὐτοῦ, ἀναγάγη με, Τίμιε Πρόδρομε.
Καὶ νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
      Ὡς τεῖχος καταφυγῆς κεκτήμεθα, καὶ ψυχῶν σε παντελῆ σωτηρίαν, καὶ πλατυσμὸν ἐν ταῖς θλίψεσι, Κόρη, καὶ τῷ φωτί σου ἀεὶ ἀγαλλόμεθα. ὦ Δέσποινα καὶ νῦν ἠμᾶς, τῶν παθῶν καὶ κινδύνων διάσωσον.
    
Διάσωσον ἐκ πάσης νόσου, Πρόδρομε τοῦ Σωτῆρος, τοὺς ὑπὸ τὴν σκέπην σου καταφεύγοντας, καὶ λύτρωσαι αἰωνίων βασάνων.
    
Ἄχραντε, ἡ διὰ λόγου τὸν Λόγον ἀνερμηνεύτως ἐπ' ἐσχάτων τῶν ἡμερῶν τεκοῦσα δυσώπησον, ὡς ἔχουσα μητρικὴν παρρησίαν.
(Ὃ Ἱερεὺς μνημονεύει ὡς ἔθος.)
(Εἴτα τὸ Κοντάκιον. Ἦχος β'. τὰ ἄνω ζητῶν…)
      Προφῆτα Θεοῦ καὶ Πρόδρομέ της χάριτος, τὴν Κάραν τὴν σήν, ὡς ρόδον ἱερώτατον, ἐκ τῆς γῆς εὐράμενοι, τᾶς ἰάσεις πάντοτε λαμβάνομεν. Καὶ γὰρ πάλιν ὡς πρότερον, ἐν κόσμῳ κηρύττεις τὴν μετάνοιαν.
(Καὶ εὐθὺς τὸ Προκείμενον Ἦχος Δ'.)
      Δίκαιος ὡς φοῖνιξ ἀνθήσει καὶ ὡσεί κέδρος ἡ ἐν τῷ Λιβάνῳ πληθυνθήσεται.
     Στίχος. Πεφυτευμένος ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, ἐν ταῖς αὐλαῖς τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐξανθήσουσιν.
Εὐαγγέλιον. Ἐκ τοῦ κατὰ Ἰωάννην (29—34.)
      Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ βλέπει ὁ Ἰωάννης τὸν Ἰησοῦν ἐρχόμενον πρὸς αὐτόν, καὶ λέγει. Ἴδε ὁ ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου. Οὗτος ἔστι περὶ οὖ ἐγὼ εἶπον. Ὀπίσω μου ἔρχεται ἀνήρ, ὃς ἔμπροσθέν μου γέγονεν, ὅτι πρῶτος μου ᾖν. καγώ οὐκ ἤδειν αὐτόν. ἀλλ' ἵνα φανερωθῆ τῷ Ἰσραήλ, διὰ τοῦτο ἦλθον ἐγὼ ἐν τῷ ὕδατι βαπτίζων. Καὶ ἐμαρτύρησεν Ἰωάννης, λέγων. Ὅτι τεθέαμαι τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον ὡσεὶ περιστερὰν ἐξ οὐρανοῦ, καὶ ἔμεινεν ἐπ' αὐτόν. Καγῶ οὐκ ἤδειν αὐτόν, ἀλλ' ὁ πέμψας μὲ βαπτίζειν ἐν ὕδατι, ἐκεῖνος μοὶ εἶπεν. Ἐφ' ὅν ἂν ἴδῃς τὸ Πνεῦμα καταβαῖνον καὶ μένον ἐπ' αὐτόν, οὗτος ἐστιν ὁ βαπτίζων ἐν Πνεύματι Ἁγίω. Καγώ ἐώρακα, καὶ μεμαρτύρηκα, ὅτι οὖτος ἐστιν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῶ καὶ Ἁγίω Πνεύματι
     Ταῖς τοῦ Προδρόμου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμών ἐγκλημάτων.
Καὶ νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
     Ταὶς τῆς Θεοτόκου πρεσβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τὰ πλήθη τῶν ἐμών ἐγκλημάτων.
Στίχος. Ἐλεῆμον, Ἐλέησον με ὁ Θεός.
Ἦχος Πλ. Β'. Ὅλην ἀποθεμένοι...)
      Προφῆτα καὶ Πρόδρομε, ψυχῆς ἐμῆς θυμηδία, δέξαι, Πανακήρατε, τὴν προσφερομένην σοι ἱκεσίαν μου, θλῖψις γὰρ ἔχει μὲ καὶ δεινὰ παντοία, Ἰωάννη μεγαλώνυμε, σῶσον τὸν δοῦλον σου, καὶ χειρὸς τοῦ δράκοντας με ἐξάρπασον, καὶ τούτου τῶν παγίδων νῦν, ὡς εὐσυμπαθής ἐλευθέρωσον, πρεσβείαν προσάγων, καθὸ κοινὸς μεσίτης πρὸς Θεόν, καὶ πάσης νόσου ἐκλύτρωσαι τὸν αὐτοκατάκριτον.
(Ἱερέας: Σῶσον ὁ Θεὸς τὸν Λαόν σου κ. τ. λ.)
(Ὠδὴ Ζ'. οἱ ἐκ τῆς Ἰουδαίας....)
Πρόδρομε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
      Τῆς Ἀδὰμ ἁμαρτίας τὸ χειρόγραφον, Λόγον τὸν διαρρήξαντα, ἐν ρείθροις Ἰορδάνου κραυγάζων ὑπεδέξω, Ἰωάννη Πανεύφημε. Ὁ τῶν Πατέρων ἠμῶν Θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Πρόδρομε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
      Θελητὴν τοῦ ἐλέους, τὸν φιλάνθρωπον, Μάκαρ, ὑπὲρ τῶν δούλων σου, δυσώπει τῶν πταισμάτων καὶ νόσων ἰοβόλων, λυτρωθῆναι τοὺς ψάλλοντας. Ὁ τῶν Πατέρων ἠμῶν θεὸς εὐλογητὸς εἶ.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῶ καὶ Ἁγίω Πνεύματι
      Θησαυρὸν σωτηρίας καὶ γαλήνιον ὅρμον, καὶ ἐν κινδύνοις ταχύν, προστάτην τοὶς καλοῦσιν, εἰδότες σε βοῶμεν, τὸ κλυδώνιον στόρεσον, ἀσθενειῶν, Βαπτιστά, ταῖς ἰκεσίαις σου.
Καὶ νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
      Σωμάτων μαλακίας καὶ ψυχῶν ἀρρωστίας, Θεογεννήτρια, τῶν πόθω προσιόντων τὴ σκέπη σου τῇ θεία, θεραπεύειν ἀξίωσον, ἡ τὸν Σωτῆρα Χριστὸν ἡμῖν  ἀποτεκοῦσα.
(Ὠδὴ Η'. τὸν Βασιλέα . . .)
Πρόδρομε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
     Τοὺς βοηθείας τῆς παρά σοῦ δεομένους, μὴ παρίδης, Προφῆτα, βοώντας, καὶ ἐξαιτουμένους τὴν σὴν ἐπιστασίαν.
Πρόδρομε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
      Τῶν ἰαμάτων τὸ δαψιλὲς ἐπιχέεις, τοὶς πιστῶς ὑμνοῦσι σε, Προφῆτα, καὶ ἀνευφημοῦσι, Παμμάκαρ Ἰωάννη.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῶ καὶ Ἁγίω Πνεύματι
      Τῆς σωτηρίας τὸν ἀρχηγὸν ἱκετεύων, τὸν Χριστόν, Προφῆτα, μὴ ἐλλίπης, ὅπως ἐκ βασάνων ρυσθῶμεν αἰωνίων.
Καὶ νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
      Τῶν πειρασμῶν σὺ τάς προσβολάς ἐκδιώκεις, καὶ παθῶν τάς ἐφόδους, Παρθένε, ὅθεν σὲ ὑμνοῦμεν εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.
(Ὠδὴ Θ'. Κυρίως Θεοτόκον.)
Πρόδρομε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
     Ροήν μου τῶν δακρύων μὴ ἀποποίησης, ὁ ἐν ροαῖς Ἰορδάνου τὸν πάντων Θεόν, συγκαταβάντα βαπτίσας, ὃν μεγαλύνομεν.
Πρόδρομε τοῦ Θεοῦ πρέσβευε ὑπὲρ ἡμῶν.
      Κακώσεως δαιμόνων, τῆς ἀδιαλείπτως ἐκπιεζούσης Προφῆτα με λύτρωσαι, καὶ ἐπηρείας τῆς τούτων δεῖξον ἀνώτερον.
Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῶ καὶ Ἁγίω Πνεύματι
      Ἰσχὺς καὶ θεραπεία, τῆς ἐξ ἀκρασίας καὶ χαλεπῆς ἁμαρτίας, Προφῆτα γενοῦ, κεκακωμένη ψυχή μου, ἵνα γεραίρω σε.
Καὶ νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
      Χαρᾶς μου τὴν καρδίαν, πλήρωσον, Παρθένε, ἡ τῆς χαρᾶς δεξαμένη τὸ πλήρωμα, τῆς ἁμαρτίας τὴν λύπην ἐξαφανίσασα.
Μεγαλυνάρια
     Ἄξιον ἐστὶν ὡς ἀληθῶς, μακαρίζειν σε τὴν Θεοτόκον, τὴν ἀειμακάριστον, καὶ παναμώμητον, καὶ μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν. Τὴν Τιμιωτέρα τῶν Χερουβείμ, καὶ Ἐνδοξοτέραν ἀσυγκρίτως τῶν Σεραφείμ, τὴν ἀδιαφθόρως Θεὸν Λόγον τεκοῦσαν τὴν ὅντως Θεοτόκον σὲ μεγαλύνομεν.
      
Ἄγονον καὶ ἄκαρπον τὴν ψυχήν, κέκτημαι, Παμμάκαρ, φύλλα μόνον ἄνευ καρπῶν, ἔρημον ἁπάσης ἀγαθῆς ἐργασίας, Προφῆτα, ἀρετῶν με δεῖξον καρπούμενον.
     Βαπτιστὰ καὶ Πρόδρομέ του Χριστοῦ, λύχνε φαεσφόρε, ἱκετεύω σὲ ἐκτενῶς, λύχνον ἄναψόν μου ψυχῆς τῆς ταλαίπωρου, ἐσκοτισμένην οὖσαν σὺ καταλάμπρυνον.
     Δέομαι, Προφῆτα καὶ Βαπτιστά, μὴ με ὑπερίδης τὸν ἀνάξιον πρεσβευτήν, καταβαπτισθέντα τοὶς πάθεσι τοῦ βίου, καὶ ἐν βορβόρῳ ὄντα σὺ ἐξανάστησον.
     Πρέσβευε Προφῆτα πρὸς τὸν Θεόν, ὑπὲρ τοῦ λαοῦ σου καὶ ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν, τῶν καταφευγόντων τῇ σκέπη σου τῇ θεία, καὶ ρῦσαι πάσης νόσου καὶ περιστάσεως.
     Δέσποινα καὶ Μήτηρ τοῦ λυτρωτοῦ, δέξαι παρακλήσεις ἀναξίων σῶν ἱκετῶν, ἵνα μεσιτεύσης πρὸς τὸν ἔκ σοῦ τεχθέντα, ὦ Δέσποινα τοῦ Κόσμου, γενοῦ μεσίτρια.
     Ἅγιος ὁ Θεός, Ἅγιος Ἰσχυρός, Ἅγιος Ἀθάνατος, ἐλέησον ἠμᾶς. (Τρίς).
     Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῶ καὶ Ἁγίω Πνεύματι, καὶ νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
     Παναγία Τριάς, ἐλέησον ἠμᾶς. Κύριε ἰλάσθητι ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν, Δέσποτα, συγχώρησον τᾶς ἀνομίας ἡμίν, Ἅγιε ἐπίσκεψαι καὶ ἵασαι τάς ἀσθαινείας ἡμῶν, ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός Σου. Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον. Κύριε, ἐλέησον.
     Δόξα Πατρὶ καὶ Υἱῶ καὶ Ἁγίω Πνεύματι, καὶ νῦν, καὶ ἀεί, καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
     Πάτερ ἡμῶν ὁ ἐν τοὶς οὐρανοίς, ἁγιασθήτω τὸ ὄνομά Σου, ἐλθέτω ἡ Βασιλεία Σου, γεννηθήτω τὸ θέλημά Σου ὡς ἐν οὐρανῷ καὶ ἐπὶ τῆς γῆς. Τὸν ἄρτον ἡμῶν τὸν ἐπιούσιον δὸς ἠμὶν σήμερον, καὶ ἅφες ἡμῖν τὰ ὀφειλήματα ἡμῶν, ὡς καὶ ἡμεῖς ἀφίεμεν τοὶς ὀφειλέταις ἡμῶν. Καὶ μὴ εἰσενέγκης ἡμᾶς εἰς πειρασμόν, ἀλλὰ ρῦσαι ἡμᾶς ἀπὸ τοῦ πονηροῦ.
(Καὶ τὸ Τροπάριον. Ἦχος Β'.)
      Μνήμη δικαίου μετ' ἐγκωμίων, σοὶ δὲ ἀρκέσει ἡ μαρτυρία τοῦ Κυρίου, Πρόδρομε, ἀνεδείχθης γὰρ ὄντως καὶ Προφητῶν σεβασμιώτερος, ὅτι καὶ ἐν ρείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τὸν κηρυττόμενον. Ὅθεν τῆς ἀληθείας ὑπεραθλήσας χαίρων, εὐηγγελίσω καὶ τοῖς ἐν Ἅδῃ, Θεὸν ἀνερωθέντα ἐν σαρκί, τὸν αἴροντα τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, καὶ παρέχοντα ἡμῖν  τὸ μέγα ἔλεος.
(Ὁ Ἱερεὺς μνημονεύει ὡς ἔθος.
Ἐν τὴ Ἀπολύσει, προσκυνοῦντες τὴν ἁγίαν Εἰκόνα, ψάλλομεν τὸ παρὸν Προσόμοιον
Ἦχος Β' Ὃτε ἐκ τοῦ ξύλου σε νεκρὸν ....)
      Σπεῦσον ἐξελοῦ με πειρασμῶν, Πρόδρομε Κυρίου Παμμάκαρ, καθικετεύω σε, μάτην γὰρ κεκίνηνται οἱ πολεμοῦντες με, κατ’ ἐμοῦ πικροὶ δαίμονες, ζητοῦντες ἁρπᾶσαι, τὴν ψυχὴν τοῦ δούλου σου, ὥσπερ στρουθίον οἰκτρόν, μὴ με καταλίπῃς εἰς τέλος, γνώτωσαν δὲ μᾶλλον, Προφῆτα, ὅτι σύ μου πέλεις καταφύγιον.





ΕΤΕΡΟΣ
ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ
ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΝ ΠΡΟΔΡΟΜΟ



Μνήμη Τιμίου Προδρόμου.
Δώρον πενιχρόν τη ση μνήμη, Προφήτα, χάριν μοι δίδου, ευλογίας επώνυμε, Ιωάννη παμμάκαρ, σοί προσφέρων, ο τάλας, οικτρός μονώτης τη κλήσει Πορφύριος.
Πορφυρίου Ηγουμένου, Κανών Παρακλητικός
Πρός τόν Μέγαν ωάννην τόν Πρόδρομον & Βαπτιστήν το Σωτρος
ερεύς: Ελογητός
ναγνώστης: Κύριε, εσάκουσον… Ψαλμς ΡΜΒ΄ (142)
Κύριε, εσάκουσoν τς προσευχς μου, νώτισαι τν δέησίν μου ν τ ληθεί σου, εσάκουσόν μου ν τ δικαιοσύν σου.
Κα
μ εσέλθς ες κρίσιν μετ το δούλου σου, τι ο δικαιωθήσεται νώπιόν σου πς ζν. τι κατεδίωξεν χθρς τν ψυχήν μου· ταπείνωσεν ες γν τν ζωήν μου. κάθισέ με ν σκοτεινος ς νεκρος αἰῶνος, κα κηδίασεν π΄ μ τ πνεμά μου, ν μο ταράχθη καρδία μου. μνήσθην μερν ρχαίων, μελέτησα ν πσι τος ργοις σου, ν ποιήμασι τν χειρν σου μελέτων. Διεπέτασα πρς σ τς χεράς μου· ψυχή μου ς γ νυδρός σοι.Ταχ εσάκουσόν μου, Κύριε, ξέλιπε τ πνεμά μου. Μ ποστρέψς τ πρόσωπόν σου π΄ μο, κα μοιωθήσομαι τος καταβαίνουσιν ες λάκκον. κουστν ποίησόν μοι τ πρω τ λεός σου, τι πί σο λπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, δν ν πορεύσομαι, τι πρς σ ρα τν ψυχήν μου. ξελο με κ τν χθρν μου· Κύριε, πρς σ κατέφυγον· δίδαξόν με το ποιεν τ θέλημά σου, τι σ ε Θεός μου.
Τ
Πνεμά σου τ γαθν δηγήσει με ν γ εθεί· νεκεν το νόματός σου, Κύριε, ζήσεις με. ν τ δικαιοσύν σου ξάξεις κ θλίψεως τν ψυχήν μου, κα ν τ λέει σου ξολοθρεύσεις τος χθρούς μου. Κα πολες πάντας τος θλίβοντας τν ψυχήν μου, τι γ δολός σου εμί.
Θεός Κύριος… (δ΄)
χος δ’. ψωθείς ν τ Σταυρ.
το Κυρίου μεγαλώνυμος δείκτης* καί το Χριστο μου φωνή ν ρήμ* χριστομιμήτως πάριδε, πανάγιε*, παντα τά πταίσματα* μοναστν τς σς μάνδρας* ῥῦε κ παντοίων δέ*, ωάννη, κινδύνων* τόν προσκαλοντα, μάκαρ, σέ θερμς* να ν κρίσει σωθ, οκέτης σου.
Δόξα…
Μνήμη δικαίου μετ’ γκωμίων*. Σοί δέ ρκέσ μαρτυρία το Κυρίου, Πρόδρομε*. νεδείχθης γάρ ντως καί προφητν σεβασμιώτερος* τι καί ν ρείθροις βαπτίσαι κατηξιώθης τόν κηρυττόμενον*. θεν τς ληθείας περαθλήσας*, χαίρων*, εηγγελίσω καί τος ν δ* Θεόν* φανερωθέντα ν σαρκί*, τόν αροντα τήν μαρτίαν το κόσμου* καί παρέχοντα μν* τό μέγα λεος.
 Καί νν… Θεοτοκίον.
Ο σιωπήσωμέν ποτε, Θεοτόκε*, τάς δυναστείας σου λαλεν ο νάξιοι*· ε μή γάρ σύ προΐστασο πρεσβεύουσα* τίς μς ἐῤῥύσατο κ τοσούτων κινδύνων*; Τίς δέ διεφύλαξεν ως νν λευθέρους*; Οκ ποστμεν, Δέσποινα, κ σο*· σούς γάρ δούλους σώζεις εί* κ παντοίων δεινν.
πειτα τό λέησόν με, Θεός … Ψαλμς Ν΄ (50)
λέησόν με, Θεός, κατ τ μέγα λεός σου, κα κατ τ πλθος τν οκτιρμν σου ξάλειψον τ νόμημά μου.
π πλεον πλνόν με π τς νομίας μου, κα π τς μαρτίας μου καθάρισόν με. τι τν νομίαν μου γ γινώσκω, κα μαρτία μου νώπιόν μου στ δι παντός. Σο μόν μαρτον κα τ πονηρν νώπιόν σου ποίησα· πως ν δικαιωθς ν τος λόγοις σου κα νικήσς ν τ κρίνεσθαί σε. δο γρ ν νομίαις συνελήφθην, κα ν μαρτίαις κίσσησέ με μήτηρ μου. δο γρ λήθειαν γάπησας· τ δηλα κα τ κρύφια τς σοφίας σου δήλωσάς μοι. αντιες με σσώπ κα καθαρισθήσομαι· πλυνες με κα πρ χιόνα λευκανθήσομαι. κουτιες μοι γαλλίασιν κα εφροσύνην· γαλλιάσονται στέα τεταπεινωμένα. πόστρεψον τ πρόσωπόν σου π τν μαρτιν μου κα πάσας τς νομίας μου ξάλειψον. Καρδίαν καθαρν κτίσον ν μο Θεός, κα πνεμα εθς γκαίνισον ν τος γκάτοις μου. Μ πορρίψς με π το προσώπου σου, κα τ πνεμά σου τ γιον μ ντανέλς π΄ μο. πόδος μοι τν γαλλίασιν το σωτηρίου σου, κα πνεύματι γεμονικ στήριξόν με. Διδάξω νόμους τς δούς σου, κα σεβες π σ πιστρέψουσι. Ῥῦσαί με ξ αμάτων Θεός, Θες τς σωτηρίας μου· γαλλιάσεται γλσσά μου τν δικαιοσύνην σου. Κύριε, τ χείλη μου νοίξεις, κα τ στόμα μου ναγγελε τν ανεσίν σου. τι, ε θέλησας θυσίαν, δωκα ν· λοκαυτώματα οκ εδοκήσεις. Θυσία τ Θε, πνεμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην κα τεταπεινωμένην Θες οκ ξουδενώσει. γάθυνον, Κύριε, ν τ εδοκί σου τν Σιν κα οκοδομηθήτω τ τείχη ερουσαλήμ. Τότε εδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, ναφορ κα λοκαυτώματα. Τότε νοίσουσιν π τ θυσιαστήριόν σου μόσχους.
δή α’. χος πλ. δ’. γράν διοδεύσας.
Βαπτιστά το Χριστο, πρέσβευε πέρ μν.
Δακτύλου σου φάλαγγα προσκυνν* πόθ, ωάννη*, σοί κραυγάζω ελικρινς φάλαγγας δαιμόνων πολεμούντων* τήν ταπεινήν μου καρδίαν διάλυσον.
Βαπτιστά το Χριστο
Χειμών με ταράττει τν λογισμν,* πνιγμός θυμίας,* τρικυμία τν λογισμν*. Ερήνευσον, μάκαρ, τήν ψυχήν μου* ς λιάκμονος ρεμα καί σσόν με.
Δόξα Πατρί…
ς δειξας πάλαι σος μαθητας* τόν Κύριον, ρχου* τς λπίδος ς δηγός*, να, ωάννη, τόν σωτρα* καί λυτρωτήν μου δεχθ, ταλαίπωρος.
Καί νν
Νοσ καί τό σμα καί τήν ψυχήν*, Παρθένε, μή χων* σωτηρίαν, δυστυχής*, διό, Παναγία, καί προβάλλω* τόν Βαπτιστήν το Υο σου μεσίτην μου.
δή γ’. Ορανίας ψίδος.
Βαπτιστά το Χριστο
Τήν Μονήν σου ς σκέπην* καί νδιαίτημα δωκας* πάντων μοναχν τ χορεί*, Τίμιε Πρόδρομε*, διό καί χαίροντες*, ναβομεν σοί Χαρε*, μοναζόντων ρχαμε*, φύλαξ καί καύχημα.
Βαπτιστά το Χριστο
λιάκμονος κοίτη* τος σκητας γέγονε* κα τν κοινοβίων τ κλήρ* χώρα σωτήριος* τ παραδείγματι* τ σ πόμενοι πάντως* ς θεον σέ χοντες* πρόδρομον, Πρόδρομε.
Δόξα Πατρί…
Ποίαν γέφυραν ερω* να σωθ, Πρόδρομε*, ε μή καταφύγω βον σοί* πόν καί δάκρυσιν* καί οτω λάβοιμι* τάς σάς πρεσβείας ς λύτρον* καί Χριστ βοήσομαι* μαρτον, σσόν με.
Κα νν
λισσάβετ τόν γόνον* ρημιτν πρώταρχον* χοντες διδάσκαλον θεον* Σέ, Παναγία μου*, καθικετεύομεν* μμανουήλ ς μητέρα* τοτον κδυσώπησον* πέρ τν τέκνων σου.
Διάσωσον*, Πρόδρομε, πάσης νάγκης*, τούς προστρέχοντας τ θεί σου σκέπ*, κ παντός κινδύνου* καί πάσης δυσχερείας.
πίβλεψον* ν εμενεί πανύμνητε, Θεοτόκε*, πί τήν μήν χαλεπήν το σώματος κάκωσιν*, κα ασαι τς ψυχς μου τό λγος.
Ετα μνημονεύει ερεύς κα μεθ΄ κάστην ατησιν τ Κύριε λέησον (γ΄).
λέησον μς Θες κατ τ μέγα λεός Σου, δεόμεθά Σου, πάκουσον κα λέησον.
τι δεόμεθα πρ το ρχιεπισκόπου μν (δενος) κα πάσης τς ν Χριστ μν δελφότητος.
τι δεόμεθα πρ λέους, ζως, ερήνης, γείας, σωτηρίας, πισκέψεως, συγχωρήσεως κα φέσεως τν μαρτιν τν δούλων το Θεο, πάντων τν εσεβν κα ρθοδόξων χριστιανν, τν κατοικούντων κα παρεπιδημούντων ν τ (κώμ, πόλ, νήσ) ταύτ, τν νοριτν, πιτρόπων, συνδρομητν κα φιερωτν το γίου ναο τούτου.
τι δεόμεθα πρ τν δούλων το Θεο, (νόματα).
τι λεήμων κα φιλάνθρωπος Θες πάρχεις, κα σοι τν δόξαν ναπέμπομεν, τ Πατρ κα τ Υἱῷ κα τ γί Πνεύματι, νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων.
Τό κάθισμα. χος δ’. Ταχύ προκατάλαβε.
ς θεον θησαύρισμα, γκεκρυμμένον τ γ*, Χριστός πεκάλυψε, τήν κεφαλήν σου μν*, Προφτα κα Πρόδρομε*. Πάντες ον συνελθόντες*, ν τ ταύτης ερέσει*, σμασι θεηγόροις*, τόν Σωτρα μνομεν*, τόν σώζοντα μς κ φθορς* τας κεσίαις σου.
δή δ’. Εσακήκοα Κύριε.
Βαπτιστά το Χριστο
Τν παθν μου τόν τάραχον* τόν ερηνάρχην βαπτίσας Κύριον* τας πρεσβείαις σου κατεύνασον* καί ες γν πρέων με νόρμισον.
Βαπτιστά το Χριστο
Εσπλαγχνίας τό πέλαγος* νυποστόλως κηρύξας πασι* καθικέτευε, σο δέομαι*, τν βασάνων πως λυτρωθείημεν.
Δόξα Πατρί…
πολαύοντες, Πρόδρομε*, τν σν δωρημάτων, εχαριστήριον* ναμέλπομέν σοι σματα* ο τς σς τρυφντες ντιλήψεως.
Καί νν
Ο λπίδα κα στήριγμα* κα τς σωτηρίας τεχος κράδαντον* κεκτημένοι σε, πανύμνητε*, δυσχερείας πάσης κλυτρούμεθα.
δή ε’. Φώτισον μς.
Βαπτιστά το Χριστο
Πλήρωσον μν* τάς ατήσεις, τν τιμώντων σε*, το δύτου τήν φήλιον φωτός* πληρώσας* τ κηρύγματί σου, Πρόδρομε.
Βαπτιστά το Χριστο
Λύτρωσον μς* κ κινδύνων, βαπτιστά το Χριστο* αίωνίαν κηρύξας λύτρωσιν* κα τήν ερήνην* τήν πάντα νον περέχουσαν.
Δόξα Πατρί…
Λύσον τν δεινν* νοσημάτων τήν σθένειαν*, τν πρεσβειν τν σν τ θερμότητι*, τόν Σωτρα* βαπτίσαι φανείς πάξιος.
Κα νν
ασαι, γνή*, τν παθν μου τήν σθένειαν* πισκοπς σου ξιώσασα* κα τήν γείαν* τας πρεσβείαις σου παράσχου μοι.
δή στ’. Τήν δέησιν κχε.
Βαπτιστά το Χριστο
Τό μέλι* τς συχίας δώρησαι* τος τιμσι σέ, Κυρίου προφτα*, τούς πονηρς* κφυγόντας κακίας*, κα κοσμικς τρικυμίας διάσωσον*· να μνμεν, βαπτιστά*, παρρησίαν τήν σήν πρός τόν φίλον σου.
Βαπτιστά το Χριστο
κρόδρυα* ρετν μοί, γιε*, ωάννη, τόν σόν δολον πεινντα*, σπερ τροφήν* καθαρς συχίας* χορταστικήν μοί παράσχου, τρισόλβιε*, ν τ ρήμ γάρ καί σύ* δι' ατν διετρέφεσο, Πρόδρομε.
Δόξα Πατρί…
Πικρί* τν δονν βυθίζομαι*, κα κ λάκκου κατωτάτου βο σοί*· λλά φωνήν* οκ σχύω κβάλλειν* ν σιτί καλν τυραννούμενος*. πάκουσόν μου, Βαπτιστά*, να σωτρα σέ χω ν βί μου.
Κα νν
Τάς φρένας* το σο κέτου τείχισον*, Θεοτόκε, τ θερμ σου πρεσβεί*, να κγώ* σύν τος λλοις σου τέκνοις* μνολογ καί δοξάζω σέ, χραντε* σπερ μητέρα το Χριστο* καί Κυρίου μου, πάναγνε Δέσποινα.
Διάσωσον*, Πρόδρομε, πάσης νάγκης*, τούς προστρέχοντας τ θεί σου σκέπ*, κ παντός κινδύνου* καί πάσης δυσχερείας.
χραντε*, διά λόγου τόν Λόγον νερμηνεύτως*, π’ σχάτων τν μερν* τεκοσα δυσώπησον*, ς χουσα* μητρικήν παρρησίαν.
Ετα μνημονεύει κα πάλιν ερεύς, δι΄ ος παράκλησις γίνεται, κα μες μεθ΄ κάστην ατησιν ψάλλομεν τ Κύριε λέησον (γ΄).
λέησον μς Θες κατ τ μέγα λεός Σου, δεόμεθά Σου, πάκουσον κα λέησον.
τι δεόμεθα πρ το ρχιεπισκόπου μν (δενος) κα πάσης τς ν Χριστ μν δελφότητος.
τι δεόμεθα πρ λέους, ζως, ερήνης, γείας, σωτηρίας, πισκέψεως, συγχωρήσεως κα φέσεως τν μαρτιν τν δούλων το Θεο, πάντων τν εσεβν κα ρθοδόξων χριστιανν, τν κατοικούντων κα παρεπιδημούντων ν τ (κώμ, πόλ, νήσ) ταύτ, τν νοριτν, πιτρόπων, συνδρομητν κα φιερωτν το γίου ναο τούτου.
τι δεόμεθα πρ τν δούλων το Θεο, (νόματα).
τι λεήμων κα φιλάνθρωπος Θες πάρχεις, κα σοι τν δόξαν ναπέμπομεν, τ Πατρ κα τ Υἱῷ κα τ γί Πνεύματι, νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων.
Κοντάκιον. χος β’. Τά νω ζητν.
Προφτα Θεο* καί Πρόδρομε τς χάριτος*, τήν κάραν τήν σήν* ς όδον ερώτατον*, κ τς γς εράμενοι*, τάς άσεις πάντοτε λαμβάνομεν*· καί γάρ πάλιν ς πρότερον*, ν κόσμ* κηρύττεις τήν μετάνοιαν.
Κα εθύς τό Προκείμενον. χος δ’.
Δίκαιος ς φοίνιξ νθήσει κα σεί κέδρος ν τ Λιβάν πληθυνθήσεται. (κ δευτέρου)
Στίχος: Πεφυτευμένος ν οκ Κυρίου, ν τας αλας το Θεο μν ξανθήσει.
Καί πάλιν: Δίκαιος ς φοίνιξ
ερεύς· Κα πρ το καταξιωθναι μς τς κροάσεως το γίου Εαγγελίου, Κύριον τν Θεν μν κετεύσωμεν.
χορός· Κύριε, λέησον (γ΄).
ερεύς· Σοφία. ρθοί, κούσωμεν το γίου Εαγγελίου.
ερεύς· Ερήνη πσι.
χορός· Κα τ πνεύματί σου.
ερεύς· κ το κατά Ματθαον γίου Εαγγελίου, τ νάγνωσμα. Πρόσχωμεν.
χορός· Δόξα σοι, Κύριε, δόξα σοι.
ερεύς· Επεν Κύριος τος αυτο μαθητας· μες στε τ λας τς γς· ἐὰν δ τ λας μωρανθ, ν τίνι λισθήσεται; Ες οδν σχύει τι ε μ βληθναι ξω κα καταπατεσθαι π τν νθρώπων. μες στε τ φς το κόσμου. ο δύναται πόλις κρυβναι πάνω ρους κειμένη· οδ καίουσι λύχνον κα τιθέασι ατν π τν μόδιον, λλ’ π τν λυχνίαν, κα λάμπει πσι τος ν τ οκί. Οτω λαμψάτω τ φς μν μπροσθεν τν νθρώπων, πως δωσιν μν τ καλ ργα κα δοξάσωσι τν πατέρα μν τν ν τος ορανος.
Μ νομίσητε τι λθον καταλσαι τν νόμον τος προφήτας· οκ λθον καταλσαι, λλ πληρσαι. μν γρ λέγω μν, ως ν παρέλθ ορανς κα γ, ἰῶτα ν μία κεραία ο μ παρέλθ π το νόμου ως ν πάντα γένηται. ς ἐὰν ον λύσ μίαν τν ντολν τούτων τν λαχίστων κα διδάξ οτω τος νθρώπους, λάχιστος κληθήσεται ν τ βασιλεί τν ορανν· ς δ’ ν ποιήσ κα διδάξ, οτος μέγας κληθήσεται ν τ βασιλεί τν ορανν.
Δόξα ΠατρίΤας το Βαπτιστο Σου, πρεσβείαις
Καί ννΤας τς Θεοτόκου πρεσβείαις
λέησόν με, Θεός, κατά τό μέγα λεός σου
χος πλ. β’. λην ποθέμενοι.
Προφτα καί Πρόδρομε*, ψυχς μς θυμηδία*, δέξαι, πανακήρατε*, τήν προσφερομένην σοι* κεσίαν μου*, θλίψις γάρ χει με*, καί δεινά παντοα*, ωάννη μεγαλώνυμε*, σσον τόν δολόν  σου*, καί χειρός το δράκοντος μέ ξάρπασον*, καί τούτου τν παγίδων νν*, ς εσυμπαθής λευθέρωσον*, πρεσβείαν προσάγων*, καθ’ κοινός μεσίτης πρός Θεόν*, καί πάσης νόσου κλύτρωσαι*, τόν ατοκατάκριτον.
ερεύς· Σσον Θες τν λαόν σου κα ελόγησον τν κληρονομίαν σου· πίσκεψαι τν κόσμον σου ν λέει κα οκτιρμος· ψωσον κέρας Χριστιανν ρθοδόξων κα κατάπεμψον φ΄ μς τ λέη σου τ πλούσια· πρεσβείαις τς πανάχραντου Δεσποίνης μν Θεοτόκου κα ειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει το τιμίου κα ζωοποιο Σταυρο· προστασίαις τν τιμίων πουρανίων Δυνάμεων σωμάτων· κεσίαις το τιμίου κα νδόξου προφήτου, Προδρόμου κα Βαπτιστο ωάννου· τν γίων νδόξων κα πανευφήμων ποστόλων· τν ν γίοις πατέρων μν, μεγάλων εραρχν κα Οκουμενικν Διδασκάλων, Βασιλείου το Μεγάλου, Γρηγορίου το Θεολόγου κα ωάννου το Χρυσοστόμου· θανασίου κα Κυρίλλου, ωάννου το λεήμονος, πατριαρχν λεξανδρείας· Νικολάου Μύρων τς Λυκίας, Σπυρίδωνος Τριμυθοντος, κα Νεκταρίου Πενταπόλεως, τν θαυματουργν· τν γίων νδόξων μεγαλομαρτύρων Γεωργίου το Τροπαιοφόρου, Δημητρίου το Μυροβλύτου, Θεοδώρου το Τήρωνος, Θεοδώρου το Στρατηλάτου κα Μην το θαυματουργο· τν ερομαρτύρων Χαραλάμπους, Βλασίου κα λευθερίου· τν γίων, νδόξων, μεγάλων μαρτύρων γυναικν Θέκλας, Ακατερίνης, Βαρβάρας, ναστασίας, Κυριακς, Φωτεινς, Μαρίνης, Παρασκευς κα Ερήνης· τν γίων νδόξων κα καλλινίκων Μαρτύρων· τν σίων κα θεοφόρων Πατέρων μν· το γίου (το Ναο), τν γίων κα δικαίων θεοπατόρων ωακεμ κα ννης· το γίου (τς μέρας), ο τν μνήμην πιτελομεν, κα πάντων σου τν γίων· κετεύομέν σε, μόνε πολυέλεε Κύριε· πάκουσον μν τν μαρτωλν δεομένων σου, κα λέησον μς.
χορός· Κύριε, λέησον (ιβ΄).
ερεύς· λέει, κα οκτιρμος, κα φιλανθρωπί το μονογενος σου Υο, μεθ ο ελογητς ε, σν τ παναγί κα γαθ κα ζωοποι σου Πνεύματι, νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων.
χορός· μήν.
δή ζ’. Ο κ τς ουδαίας.
Βαπτιστά το Χριστο
Τς δάμ μαρτίας* τό χειρόγραφον, Λόγον τόν διαῤῥήξαντα*, ν ρείθροις ορδάνου* κραυγάζων πεδέξω*, ωάννη πανεύφημε*· τν πατέρων μν* Θεός ελογητός ε.
Βαπτιστά το Χριστο
ν ρήμ βιώσας*, τά θηρία παθν μου, μάκαρ, ερήνευσον*, καί γάρ ν τ ρήμ* τά πάθη κατατρύχει* μοναζόντων τά τάγματα*, να βο κτενς*· Κυρίου μου τήν χάριν.
Δόξα Πατρί…
Θησαυρόν σωτηρίας* καί γαλήνιον ρμον καί ν κινδύνοις ταχύν* προστάτην τος καλοσιν* εδότες σε βομεν* τό κλυδώνιον στόρεσον* σθενειν, Βαπτιστά*, θερμας σου κεσίαις.
Καί νν…
Μετάνοιαν πταισμάτων* καί ψυχς ατρείαν, θεογεννήτρια*, ς πόθ προσιόντι* τ θεί σου πρεσβεί*, τ οκέτ σου δώρησαι*, τόν Σωτρα Χριστόν* μν ποτεκοσα.
δή η’. Τόν Βασιλέα.
Βαπτιστά το Χριστο
Πλήν σου, Προφτα*, πρός τόν Χριστόν δεομέν* λλον φύλακα, δολος σου οκ χω*, θεν κετεύω* ν λόγοις λογίας.
Βαπτιστά το Χριστο
Διά δακτύλου* τς δεξις σου, Προφτα*, φανερες μοί* δόν πρός σωτηρίαν*, θεν σέ δοξάζω*, ς φίλον το Χριστο μου.
Ελογομεν Πατέρα Υόν καί γιον Πνεμα, τόν Κύριον.
σπερ λύχνος* το φωτός το δύτου*, ωάννη*, φώτισόν μου τό σκότος*, να φωτισθσιν* νοός μου α ασθήσεις.
Καί νν
ς ν σπηλαί* τς ταπεινς μου καρδίας*, κετεύω, Παρθένε, τόν σόν τόκον*, θεν δώρησαί μοι* τό φέγγος το Υο σου.
Ανομεν, ελογομεν καί προσκυνομεν τόν Κύριον.
Τόν Βασιλέα* τν ορανν ν μνοσι* στρατιαί τν γγέλων μνετε* καί περυψοτε* Χριστόν ες τούς αἰῶνας.
δή θ’. Κυρίως Θεοτόκον.
Βαπτιστά το Χριστο
ς νας ν τρικυμί* πελαγιζομένη* ταπεινή μου καρδία χειμάζεται*. Μή καταλίπς με μόνον,* Κυρίου Πρόδρομε.
Βαπτιστά το Χριστο
ς μέσος δύο κόσμων*, θεε ωάννη*, πρός τήν Καινήν Διαθήκην δήγησον* τήν ταπεινήν μου καρδίαν*, φίλε, καί σσόν με.
Δόξα Πατρί…
Τριάς, πανσθενουργί* μή γκαταλείπς* τν μοναστν τάς χορείας χειμάζεσθαι* κ πειρασμν πολυτρόπων* το πολεμήτορος.
Καί νν
ς νας γαλλομένη* χάριτος πελάγει* ταπεινή μου καρδία γάλλεται* καί σέ προβάλλει μεσίτην* Χριστ καί πρόδρομον.
          ερεύς θυμι καί συγχρόνως ψάλλει Τό ξιον στίν
Καί ο ψάλται τά Μεγαλυνάρια.
Τήν τιμιωτέραν τν Χερουβείμ καί νδοξοτέραν συγκρίτως τν Σεραφείμ, τήν διαφθόρως Θεόν Λόγον τεκοσαν, τήν ντως Θεοτόκον Σέ μεγαλύνωμεν.
φωνή το Λόγου, Βαπτιστής*, το Φωτός λύχνος*, λιάκμονος τας ροας* σκήνωμα καί μάνδραν* τν μοναστν πληθύνει* καί ελογε πλουσίως* πάντα δεόμενον.
Δετε προσκυνήσωμεν ελαβς* δάκτυλον τόν θεον* κ παντίμου τς δεξις* το θείου Προδρόμου* καί βαπτιστο Κυρίου*, καί χάριν ρυόμεθα* πλουσιόδωρον.
Πάτερ Διονύσιε, θαυμαστς* σέ Τριάς γία* κατελάμπρυνεν εθαλς* λόγοις τε καί τρόποις* διδάσκοντα σά τέκνα* καί μοναστν τόν κλρον*, Σκήτεως καύχημα.
Ο Τρεισκαιδεκάριθμοι σκηταί* χαίρετε, πατέρες* καί διδάσκαλοι εσεβες*, Μονς τς νταθα* ο θεοι πολιοχοι*, προστάται μοναζόντων* πάντων καί στήριγμα.
Δετε μετά πόθου καί χαρμονς* θεον χαρακτρα* τς Παρθένου υοπρεπς* τς Σκητιωτίσσης* σύν πσι τος σίοις* κυκλώσωμεν καί δρόσον* λάβωμεν χάριτος.
Δέσποινα καί μήτηρ το λυτρωτο*, δέξαι παρακλήσεις* ναξίων σν κετν*, να μεσιτεύσς* πρός τόν κ σο τεχθέντα*· , Δέσποινα το κόσμου*, γενο μεσίτρια.
Πσαι τν γγέλων α στρατιαί*, Πρόδρομε Κυρίου*, ποστόλων δωδεκάς*, ο γιοι πάντες*, μετά τς Θεοτόκου*, ποιήσατε πρεσβείαν* ες τό σωθναι μς.
Τρισάγιον. Παναγία Τριάς. Πάτερ μν.
πολυτίκιον. χος β’.
Μνήμη δικαίου μετ’ γκωμίων·* σοί δε ρκέσει μαρτυρία το Κυρίου, Πρόδρομε*· νεδείχθης γάρ ντως καί προφητν σεβασμιώτερος*, τι καί ν ρείθροις βαπτίσαι* κατηξιώθης τόν κηρυττόμενον. * θεν τς ληθείας περαθλήσας*, χαίρων*, εηγγελίσω καί τος ν δ* Θεν φανερωθέντα ν σαρκίν αροντα τν μαρτίαν το κόσμου* κα παρέχοντα μν τ μέγα λεος.
Ετα μνημονεύει κα πάλιν ερεύς, δι΄ ος παράκλησις γίνεται, κα μες μεθ΄ κάστην ατησιν ψάλλομεν τ Κύριε λέησον (γ΄).
λέησον μς Θες κατ τ μέγα λεός Σου, δεόμεθά Σου, πάκουσον κα λέησον.
τι δεόμεθα πρ το ρχιεπισκόπου μν (δενος) κα πάσης τς ν Χριστ μν δελφότητος.
τι δεόμεθα πρ λέους, ζως, ερήνης, γείας, σωτηρίας, πισκέψεως, συγχωρήσεως κα φέσεως τν μαρτιν τν δούλων το Θεο, πάντων τν εσεβν κα ρθοδόξων χριστιανν, τν κατοικούντων κα παρεπιδημούντων ν τ (κώμ, πόλ, νήσ) ταύτ, τν νοριτν, πιτρόπων, συνδρομητν κα φιερωτν το γίου ναο τούτου.
τι δεόμεθα πρ τν δούλων το Θεο, (νόματα).
τι δεόμεθα πρ το διαφυλαχθναι τν γίαν κκλησίαν κα τν πόλιν ταύτην, κα πσαν πόλιν κα χώραν π ργς, λοιμο, λιμο, σεισμο, καταποντισμο, πυρός, μαχαίρας, πιδρομς λλοφύλων, μφυλίου πολέμου, κα αφνιδίου θανάτου, πρ τν λεων, εμεν κα εδιάλακτον, γενέσθαι τν γαθν κα φιλάνθρωπον Θεν μν, το ποστρέψαι κα διασκεδάσαι πσαν ργν κα νόσον, τν καθ΄ μν κινουμένην, κα ύσασθαι μς κ τς πικειμένης δικαίας ατο πειλς, κα λεσαι μς.
τι δεόμεθα κα πρ το εσακοσαι Κύριον τν Θεν φωνς τς δεήσεως μν τν μαρτωλν, κα λεσαι μς.
πάκουσον μν, Θεός, Σωτρ μν, λπς πάντων τν περάτων τς γς κα τν ν θαλάσσ μακράν, κα λεως, λεως γενο μν, Δέσποτα π τας μαρτίαις μν, κα λέησον μς.
τι λεήμων κα φιλάνθρωπος Θες πάρχεις, κα σοι τν δόξαν ναπέμπομεν, τ Πατρ κα τ Υἱῷ κα τ γί Πνεύματι, νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν αώνων.
χορός· μήν.
Κα ερες ποιε τν πόλυσιν·
Δόξα σοι Θεός, λπς μν, Κύριε, δόξα Σοι.
Χριστς ληθινς Θες μν· τας πρεσβείαις τς παναχράντου κα παναμώμου γίας ατο Μητρός, Δεσποίνης μν Θεοτόκου κα ειπαρθένου Μαρίας· δυνάμει το τιμίου κα ζωοποιο Σταυρο· προστασίαις τν τιμίων πουρανίων Δυνάμεων σωμάτων· κεσίαις το τιμίου, νδόξου, Προφήτου, Προδρόμου κα Βαπτιστο ωάννου· τν γίων νδόξων κα πανευφήμων ποστόλων· τν γίων νδόξων κα καλλινίκων μαρτύρων· τν σίων κα θεοφόρων Πατέρων μν· το ν γίοις πατρς μν Νεκταρίου πισκόπου Πενταπόλεως το θαυματουργο· το γίου (το Ναο), τν γίων κα δικαίων Θεοπατόρων ωακεμ κα ννης· το γίου (τς μέρας), ο κα τν μνήμην πιτελομεν, κα πάντων τν γίων, λεήσαι κα σσαι μς, ς γαθς κα φιλάνθρωπος κα λεήμων Θεός.
ν δέ τ πολύσει προσκυνοντες, λέγομεν τό παρόν.
χος β’. τε κ το ξύλου σέ νεκρόν.
Φίλε* το Χριστο μου καί φωνή* ν τ ρήμ βοσα* μετανοετε, λαοί*, δίδαξον μετάνοιαν καμοί τ δούλ σου*, κετεύω σε, Πρόδρομε*, Χριστ γάρ προστρέχων*, δάκρυα προχέομαι* καί πόνον μετρον* μή μέ πορρίψ ες τέλος* κρίσεως ν ρ, προφτα*, Σέ νν προσαιτομαι, ταλαίπωρος.
σπερ* λιάκμονος οαί* κάμπον μαθίας πληροσι* παντός καρπο εγενος* οτω καταπλούτισον τήν πενιχράν μου ψυχήν* κετεύω σε, Πρόδρομε*, ν ρείθροις δακρύων*,  ρδευσον το δούλου σου*,  χον σκληροκάρδιον*  να καθαρ διανοί* ψομαι Χριστο μου τήν δόξαν* καί ν ρ κρίσεως λυτρώσς με.
Δέσποινα*, πρόσδεξαι* τάς δεήσεις τν δούλων σου* καί λύτρωσαι μς* πό πάσης νάγκης καί θλίψεως.
Τήν πσαν λπίδα μου* ες σέ νατίθημι*, μτερ το Θεο*, φύλαξόν με* πό τήν σκέπην σου.
κ παντοίων κινδύνων τούς δούλους σου* φύλαττε, ελογημένη Θεοτόκε*, να σέ δοξάζωμεν τήν λπίδα τν ψυχν μν.
Τ πρεσβεί, Κύριε*, πάντων τν γίων καί τς Θεοτόκου* τήν σήν ερήνην δός μν* καί λέησον μς* ς μόνος οκτίρμων.
Καί πιλέγει ερεύς τό· Δι’ εχν