ΑΠΟΨΕ ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΑΝΔΡΕΑ

« Απόψε είδα όνειρο τον Άγιο Ανδρέα ! Τι μού είπε…»

 

Συζητώντας με φίλους λίγες μέρες πρίν, κάποιος απ΄ αυτούς είπε μερικά βαθυστόχαστα λόγια, πού πολύ με προβλημάτισαν.

Προσπάθησα να συγκρατήσω κάποια απ΄ αυτά πού νομίζω ότι έχουν και κάποιο ενδιαφέρον…

«Εμείς οί Πατρινοί έχουμε σήμα κατατεθέν, trade mark πού λέμε, τον Ναό του Αγίου Ανδρέα πού σε λίγες μέρες οί περισσότεροι θα γιορτάσουμε.

Εδώ λέω, «οί περισσότεροι θα γιορτάσουμε…» γιατί θα υπάρξουν και κάποιοι, πού παρ΄ όλο ότι ζούνε σ΄ αυτή την Πολιτεία κι΄ έχουν το «trade mark» πού λέγαμε, και παρ΄ όλο πού το Κράτος τους δίνει και μια μέρα αργίας ( πληρωμένη μάλιστα, ή και πληρωμένο έξτρα εξαιρέσιμο για εργασία σε ημέρα αργίας αν πάνε και δουλέψουνε…), εν τούτοις αυτοί οί καλοί μας συμπολίτες δεν θα θελήσουν να σύρουν τα ποδαράκια τους ως την Εκκλησιά του Αγίου να αποτίσουν έστω τον ελάχιστο φόρο τιμής στον προστάτη και μάρτυρα αίματος Άγιο Ανδρέα πού μας έβγαλε από την παλιά ειδωλολατρεία, ανάβοντάς του συμβολικά ένα μικρό κεράκι.

Δεν λέμε να πάνε ν΄ ανάψουν καμιά λαμπαδούρα απ΄ αυτές πού ανάβουν μερικοί και τήν στήνουν καμαρωτά μέσα στο κέντρο στο μανουάλι, ρίχνοντας ματιές αυτοθαυμασμού γύρω τους για την…θεάρεστη αυτή πράξη τους, αλλά να βρέ αδελφέ, ένα τόσο δά μικρό κεράκι!

«Άραγε» , είπε ο φίλος, «αν ερχότανε σήμερα στην Πολιτεία μας ο Άγιος Ανδρέας, με «ετέρα έστω μορφή» αλλά με την ταπεινή παρουσία και αγιότητα «εκείνου», εμείς αν τον καταλαβαίναμε πώς θα τον υποδεχόμαστε;

–«Με τις πέτρες ! », πετάχτηκε να πεί άλλος φίλος της παρέας, βιαστικός όπως πάντα.

–Με τις πέτρες;Τι εννοείς αδελφέ;

– Γιατί αν μας έλεγχε και μας έλεγε τα παρακάτω πού βλέπω και ακούω να συμβαίνουν, πολύ αμφιβάλλω «αν θα τον αντέχαμε» και εάν θα διασώζετο…

– Μήπως είδες κάποιο προφητικό όνειρο πάλι, ή είναι δικές σου θεολογικές εκτιμήσεις μια και ξέρω ότι ασχολείσαι μ΄ αυτά; Και τι υποθέτεις εσύ πού είσαι και θεολόγος, ότι θα μπορούσε σήμερα να μας πεί;

— «…Αδελφοί, πολύ αμαρτία βλέπω σήμερα να υπάρχει, σ΄ αυτή τήν πολιτεία πού παλαιότερα εμαρτύρησα. Εσείς, ίσως να μη τα βλέπετε, ή και εάν τα ακούτε και τα βλέπετε να τα θεωρείτε όλα αυτά συνηθισμένα πράγματα, αλλά απέναντι του Θεού δεν είναι έτσι…»

—Δηλαδή, τι κακίες και αμαρτίες κάνουμε Άγιε του Θεού;

—« Πολλές βλαστήμιες στον Χριστό, στην Παναγία, και στους Αγίους ακούγονται μέσα σ΄αυτή τήν Πολιτεία σας, και πολύ απιστία υπάρχει πού φαίνεται και από τις πράξεις σας…

Κι΄ εμένα δεν με ξεγελάτε με τα κεριά από λίπος και πετρέλαιο πού μού ανάβετε, περισσότερο για φωταγώγηση παρά για τιμή στην μνήμη μου. Χάθηκε ένα αγνό κεράκι να ανάψετε για τον Άγιο και την ψυχή σας, ή το απαγορεύσανε κι΄ αυτό οί επίτροποι για να έχουνε έσοδα στα παγκάρια τους οί Εκκλησίες;

Αλλά έχω καί μερικά ακόμη να σας πώ…

Άλλοι από εσάς λοιπόν ξενυχτάνε στα κέντρα διασκεδάζοντας και αμαρτάνοντας σκορπίζοντας χρήματα ενώ οί φτωχοί πεινάνε και τρώνε από τους ντενεκέδες της Δημαρχίας, άλλοι διαπράττουν τα αίσχιστα μέσα σε πονηρά διαμερίσματα αλλά ακόμη και στα σπίτια τους, άλλοι κλέβουνε, αρκετές και αρκετοί μοιχεύουνε απατώντας συζύγους και παιδιά κρυφά αλλά και φανερά, άλλοι δεν πατάνε ποτέ Εκκλησία κι΄ όταν πάνε, συνήθως μια φορά τον χρόνο, τότε κοινωνούν και χωρίς Εξομολόγηση βάζοντας και φωτιά μέσα τους…

Άλλες πάλι και άλλοι συζούνε παράνομα και από τον Θεό ανευλόγητα, άλλοι είναι μπλεγμένοι με αιρέσεις, με μάγους, με καφετζούδες, με μέντιουμ…, πολλοί ( κυρίως γυναίκες ) έχουνε τέτοια ζήλια καί φθόνο, ίδια κουλουριασμένα φίδια στον κόρφο τους πού τις σιγοτρώνε και δεν το καταλαβαίνουνε…

Άλλοι κατακρίνουν και συκοφαντούν συνανθρώπους τους με το τίποτα θέλοντας το κακό τους,και γενικά όπου και να στρέψω το βλέμμα μου δεν μπορώ να βρώ κάπου ανάπαυση, αγνότητα, καλωσύνη και αγάπη Χριστού σύμφωνα και με το Ευαγγέλιο, μια και βλέπω πράγματα πού ούτε επί ειδωλολατρίας τότε στα χρόνια μου δεν γινόσαντε…»

—Πολύ αυστηρός είσαι Άγιε Ανδρέα μου, αλλά ξέρεις ζούμε σήμερα σε μια άλλη εποχή και μη μας ξεσυνερίζεσαι…

—Να μετανοήσετε και ν΄ αλλάξτε ζωή όσο είναι καιρός, γιατί οί εποχές είναι πάντα ίδιες !

Οί άνθρωποι αλλάζουν και πάνε πάντα προς το χειρότερο, σπανίως προς το καλύτερο!

Ο Θεός και οί Νόμοι του δεν αλλάζουν ποτέ και ο ίδιος παραμένει «ο Αυτός, ό ίδιος, είς τον αιώνα τον άπαντα !»

«Δεν μίλησα βέβαια για τα καρναβάλια και για τις δεκάδες εκτρώσεις πού γίνονται κάθε μέρα σ΄ αυτή την Πολιτεία.

Τά ασύδοτα γλέντια πάντοτε φέρνουν και ανεπιθύμητες καταστάσεις πού καταλήγουν σε θανατώσεις ζωής και σε εν ψυχρώ φόνους για τους οποίους θα δώσουν λόγο στον Θεό την ώρα της Κρίσεως ! Είτε γιατροί, είτε γονείς….

Αυτές οί ζωούλες, εάν τις αφήνατε να ζήσουν θα μεγάλωναν όπως μεγαλώνει κάθε άνθρωπος με δύναμη ζωής μέσα του. Όπως μεγαλώσατε κι΄ εσείς, πού ζείτε σήμερα σ΄ αυτή την Πολιτεία…»

—Αυτά περίπου θα μας έλεγε ο Άγιος, είπε τελειώνοντας ο φίλος θεολόγος, ή αυτά είδα στο όνειρό μου αν έτσι το θέλετε… « κι΄ όλοι μας, αν μας πιάνει από κάπου η τσιμπίδα του, άς φροντίσουμε να διορθωθούμε και να μη επαναπαυόμαστε όταν μας περιποιούνται τιμητικά κάποιοι κληρικοί και Επίσκοποι λέγοντάς μας:

« Ώ, άγιε λαέ του Θεού και ευλογημένοι Πατρινοί …»

Άς φροντίσουμε λοιπόν να διορθωθούμε και να κάνουμε πράξη αυτές τις ευχές, αν δεν θέλουμε να σηκώσει την μαγκούρα του ο Άγιος Ανδρέας και να αφήσει κανένα μεγάλο σεισμό να περάσει μέσα από το τεκτονικό ρήγμα της Ανατολίας πού περνάει μέσα από τον Πατραϊκό, και να μας ρημάξει κατακέφαλα…