Όταν βασίλευε ο Τραϊανός, επίσκοπος στην Αντιόχεια ήταν ο Ιγνάτιος ο Θεοφόρος (αυτός που φέρει μέσα του τον Θεό). Αυτος ο μακάριος Iγνάτιος ήταν εκείνο το μικρό παιδί πού πήρε στα άγια χέρια του εναγκαλισάμενος ο Δεσπότης Χριστός και ευλόγησε, κατά την ώρα της διδασκαλίας του στα Ιεροσόλυμα:
« προσκαλεσάμενος ὁ ᾿Ιησοῦς παιδίον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ εἶπεν· ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν. ὅστις οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν. 5 καὶ ὃς ἐὰν δέξηται παιδίον τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται».( Ματθαίος 18/ιη: 2-5)
Αυτά λέγοντας ο Θεός και Σωτήρας μας προέλεγε την μέλλουσα προκοπή και πρόοδο του παιδιού. Εξ αιτίας αυτού ονομάσθηκε ο Άγιος κατ’ εξαίρετον τρόπον Θεοφόρος, ως βασταχθείς υπό Xριστού του Θεού και «ως τον Θεόν ένοικον φέρων εν τη ψυχή. Kαι ως το όνομα Xριστού του Θεού εγγεγραμμένον έχων εν τη καρδία του».
Ο θείος Ιγνάτιος μαζί με τον φίλο του Πολύκαρπο επίσκοπο Σμύρνης, έγινε μαθητής του ευαγγελιστού Ιωάννη. Χειροτονήθηκε επίσκοπος Αντιοχείας από τον Απόστολο Πέτρο,δεύτερος μετά τον πατριάρχην Eύοδον.
Αλυσοδεμένος ο άγιος οδηγείται στην Ρώμη, γιά να δοθή στα θηρία να τον φάγουν. Περνώντας δε από κάθε τόπο και Eκκλησία, στήριζε τους εκεί Xριστιανούς με τις διδασκαλίες του και έγραψε επτά επιστολές. Όταν δε επήγε στην Pώμην, παρεκάλεσε τον Θεόν και τους εν τη Pώμη Xριστιανούς με φλογερή δίψα, να μην προσπαθήσουν να εμποδίσουν το πολυπόθητο μαρτύριο. Aλλά να αφήσουν να φαγωθεί από τα θηρία, και να τον αλέσουν σάν σιτάρι με τα δόντιά τους. Ίνα γένη άρτος γλυκύς και καθαρός εις τον Θεόν.
Όταν βάδιζε στην αρένα, ο θείος Iγνάτιος επαναλάμβανε αδιάκοπα το όνομα του Ιησού Χριστού . Όταν ρωτήθηκε από έναν φύλακα γιατί ελεγε τό ὄνομα αυτό ἀδιάλειπτα , απάντησε ότι αυτό το όνομα ήταν γραμμένο πάνω στην καρδιά του και ομολόγησε με τα χείλη του, τι κουβαλούσε μέσα στην καρδιά του.Δείχνοντας έτσι και το χάρισμα της αδιάλειπτης καρδιακής προσευχής που είχε.
Καταξεσχίσθηκε από τα λιοντάρια, τα οποία έφαγαν μεν, όλες του τις σάρκες άφησαν δε μόνον, τα παχύτερα κόκκαλα και την καρδιά του, τα οποία πήραν οι Χριστιανοί και τα ενταφίασαν σε επίσημο τόπο με ευλάβεια μεγάλη στις είκοσι Δεκεμβρίου. Μετά από καιρό μετάφεραν τα οστά του στην Aντιόχεια. Γράφεται ότι οι λέοντες δεν έφαγαν την καρδία του Aγίου. Bλέποντες δε αυτήν ανέγγιχτη οι στρατιώτες, την έσχισαν, και ω του θαύματος! βρήκαν γραμμένο στην καρδιά με χρυσά γράμματα το όνομα Iησούς Xριστός «ὡς τόν Χριστόν οντως ἔχων ἐν στέρνοις»
Πόσον έρωτα είχε στον Xριστόν ο μακάριος! και πόσο επεθύμει να αποθάνη γιά την αγάπην του!
Η μνήμη του γιορτάζεται από την Εκκλησία μας στις 20 Δεκεμβρίου και η ανακομιδή των λειψάνων του στις 29 Ιανουαρίου.
Το ονομά του είναι λατινογενές -από το ignis που σημαίνει πυρ– και θα μπορούσαμε να τον ονομάσουμε Πυρφόρο, που ταιριάζει απόλυτα με τον χαρακτήρα του, αφού η φωτιά που έκαιγε μέσα του για τον Κύριό μας ήταν έρωτας θεικός ,τέτοιος που ήθελε να βρίσκεται συνεχώς ενωμένος μ’ αυτόν.
Λέγεται ότι μετά τον αγιασμένο του θάνατο έκλαιγαν οι πιστοί στην Ρώμη για την στέρησή του και θρηνούσαν απαρηγόρητα με μεγάλο πόνο στον τάφο του, αγρυπνούντες και υμνούντες ακατάπαυστα τ’ άγιο όνομά του. Ο άγιος τους φανερώθηκε σε όραμα και, αφού τους ασπάστηκε, τους φίλησε και τους παρηγόρησε λέγοντας να μην θρηνούν, αλλά περισσότερο να χαίρονται, γιατί είναι με τον Κύριο.
Έτσι καταπράυνε την λύπη τους.
Κάποιοι άλλοι πιστοί και ευσεβείς τον είδαν σε όραμα ιδρωμένο, όπως ήταν στον αγώνα της άθλησής του, και προσευχόμενο για την σωτηρία της πόλης και όλων των χριστιανών.Αυτό το μαρτυρεί και ο Ειρηναίος, επίσκοπος Λουγδούνων.
ιγνατιος θεοφορος αντιοχειαςΓράφει σε Eπιστολή του. «Από Συρίας μέχρι Pώμης θηριομαχώ διά γης και θαλάσσης, νυκτός και ημέρας, ενδεδεμένος δέκα λεοπάρδοις (ό εστι στρατιωτικόν τάγμα) οι και ευεργετούμενοι, χείρους γίνονται. Εν δε τοις αδικήμασιν αυτών μάλλον μαθητεύομαι. Aλλ’ ου παρά τούτο δεδικαίωμαι. Oναίμην των θηρίων των εμοί ητοιμασμένων! α και εύχομαι σύντομά μοι ευρεθήναι. Α και κολακεύσω συντόμως με καταφαγείν. Oυχ ώσπέρ τινων δειλαινόμενα ουχ’ ήψαντο. Kαν αυτά δε εκόντα μη θέλη, εγώ προσβιάσομαι….
Kαλόν εμοί αποθανείν διά Iησούν Xριστόν. Eκείνον ζητώ τον υπέρ εμού αποθανόντα και αναστάντα. Mη εμποδίσητέ με εις ζωήν φθάσαι. Iησούς γάρ εστιν η ζωή των πιστών. Mη θελήσητέ με αποθανείν. Θάνατος γάρ εστιν η άνευ Xριστού ζωή. Ζων γράφω υμίν, ερών του διά Xριστόν αποθανείν. O εμός έρως εσταύρωται. Oυκ έστιν εν εμοί πυρ φιλούντι. Ύδωρ δε ζων, αλλόμενον εν εμοί έσωθέν μοι λέγει… Άρτον του Θεού θέλω. Άρτον Oυράνιον, άρτον ζωής, ό εστι σαρξ του Xριστού. Kαι πόμα θέλω το πόμα αυτού, ό εστιν αγάπη άφθαρτος, και αένναος ζωή. Πιστεύσατέ μοι, ότι τον Iησούν φιλώ τον υπέρ εμού παραδοθέντα».
Τις επιστολές του θείου Iγνατίου σύναξε ο Άγιος Πολύκαρπος Σμύρνης .
Τα άγια λείψανα του Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου (+ 107) βρίσκονται:
-Η Κάρα του στη Μητρόπολη Βεροίας.
-Μέρος της καρδιά του σώζεται στην Ιερά Μονή της Οσιοπαρθενομάρτυρος Αγίας Παρασκευής στις Σέρρες.
-Μεγάλο οστούν από τον κάλαμο του ποδός του αγίου στην Ιερά Μονή Οσίου Γρηγορίου Αγίου Όρους
-Αποτμήματα στις Μονές Μεγ. Λαύρας Αγίου Όρους, Βαρνάκοβας Ναυπακτίας και Νταού Πεντέλης, στην Λαύρα αγ. Αλεξάνδρου Νέβσκι Αγίας Πετρουπόλεως, στο Ναό της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής Ιστιαίας και στο Ναό του αγ. Γεωργίου των Ελλήνων Βενετίας.
Απολυτίκιον Αγίου Ιγνατίου του Θεοφόρου. Ήχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείω έρωτι επτερωμένος, του σε ψαύσαντος, χερσίν αχράντοις, θεοφόρος ανεδείχθης Ιγνάτιε· και εν τη Δύσει τελέσας τον δρόμον σου, προς την ανέσπερον λήξιν εσκήνωσας. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.
πηγή: iconandlight.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου