ΟΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟΝ ΗΔΗ ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΟΙ ΥΜΝΟΙ
ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ
Ύμνος α’.
Εις την Αγίαν Παρθένον. Δοξολογητικός ήχος. Γ’.
Δοξάζω Σε, παρθένε, υμνώ Σε Παναγία την χάριν σου κηρύττω Μήτηρ Θεού Μαρία˙
Κυρίως Θεοτόκον κόρη ομολογώ Σε. Εξ όλης δε καρδίας θερμώς υμνολογώ Σε
Θεόνυμφε Μαρία ασματικώς αινώ Σε και ως Θεού μητέρα απαύστως ευλογώ Σε,
Σε πόθω προσκυνούμεν παρθένε Παναγία και Σε υμνολογούμεν ψυχή τε και καρδία.
Παντάνασσα Παρθένε Κόρη υπεραγία ψυχών αγνών γλυκύτης πανάχραντε Μαρία.
Βασίλισσα αγγέλων ανθρώπων σωτηρία καταφυγή και σκέπη πιστών Υπεραγία.
Χαίρε χαράς ταμείον, χαίρε ευλογημένη χαίρε φωτός δοχείον, χαίρε δεδοξασμένη
Χαίρε νεφέλη κούφη, χαίρε θρόνε Κυρίου χαίρε πυρίνη στήλη, χαίρε σκηνή του θείου
Χαίρε τροφή του μάννα, χαίρε τρυφή αγία χαίρε ωραία πύλη του Λόγου Παναγία.
Ύμνος β’.
Εις την Αειπάρθενον Θεοτόκον Φωταγωγικός, ήχος γ’.
1
Μήτηρ φωτός αδύτου φωτί σου φώτισόν με, απέλασον τα σκότη και όλον άγνισόν με
2
Φωτιστικαίς, ακτίσι τον νουν καταύγασόν μου, τας φρένας την καρδίαν φωτός Σου έμπλησόν μου.
3
Βαδίζειν φώτισόν με ορθώς Παρθενομήτορ, τας θείας τρίβους κόρη, αγνή θεοκυήτορ
4
Ομίχλην των παθών μου διάλυσον φωτί Σου, διάνοιξον τας κόρας τη θεία χάριτί Σου.
5
Τον νουν μου σκοτισθέντα καταύγασον αυγή Σου, και σκέδασον την πλάνην των λογισμών φωτί Σου.
6
Πύλη φωτός Παρθένε σκηνή του Μαρτυρίου, φωτί Σου λάμπρυνόν με θρόν’ αγλαέ Κυρίου.
7
Νεφέλη φωτοφόρε φωτώνυμε Μαρία, ρύσαί με Σαις πρεσβείαις Μήτερ Υπεραγία.
8
Πάναγνε φωτοτόκε Ναέ ηγιασμένε, πίστεως φως μοι δίδου αεί Μήτηρ Παρθένε.
9
Υπέρφωτε Μαρία Συ φωταγώγησόν με, ελπίδα δ’ ουρανίαν αγνή χορήγησόν μοι.
10
Αγάπης αειφώτου πλήρου μου την καρδίαν και πάρεχέ μοι λόγον προς θείαν Υμνωδίαν.
Ύμνος γ’.
Εις την Αειπάρθενον Μαρίαν ήχος Γ’.
1
Πανάχραντε Παρθένε, πιστών η σωτηρία, παράκλησις πασχόντων, πτωχών παραμυθία.
2
Αντίληψις και ρύστις κόσμου, αγνή Μαρία, Παντάνασσα θεόπαις, Μήτηρ Υπεραγία.
3
Πανύμνητε Μαρία, ανύμφευτε Παρθένε, θεόνυμφε, Κυρία, θρόνε ηγλαϊσμένε.
4
Καταφυγή μου σκέπη, ρύστις και προστασία, Θεοκυήτορ κόρη, γενού μοι Παναγία.
5
Επάκουσον Παρθένε αγνή την δέησίν μου, και πρόσδεξαι προφρόνως κόρη την αίνεσίν μου.
6
Ου σθένει πάσα γλώσσα μοι ψάλλειν υμνωδίαν, ύμνος ηττάται άπας υμνείν Σε κατ’ αξίαν.
7
Ιλιγγιώσι νόες Σε ευφημείν Παρθένε, και ανυμνείν αξίως ναέ δεδοξασμένε.
8
Αλλά τη Ση απείρω θαρρών αγαθωσύνη, ύμνους υφαίνω πόθω τη Ση μεγαλωσύνη.
9
Σε φαεινήν λαμπάδα οίδαμεν και Μητέρα, αρίζηλόν Σε δόξαν και πάντων υπερτέραν.
10
Απόρρητον τυγχάνεις μυστήριον Παρθένε και Σε υμνολογούμεν, Ναέ δεδοξασμένε.
11
Νενίκηνται Σω τόκω της φύσεως οι όροι, εν Σοι Παρθενομήτορ Σεμνή Παρθένε κόρη.
Ύμνος δ’.
Εις την Αειπάρθενον Μητέρα, ήχος Γ’. και βαρύς.
1
Συ λαμπάς ει φωταυγής, Συ αρίζηλος δόξα, Συ παστάς ει φαεινή του Παντάνακτος λόγου.
2
Συ πηγή ει ζωηρά, Συ αένναος κρήνη, Συ λυχνία ει φωτός, Συ αΐδιον φέγγος.
3
Συ ει πύλη μυστική, Συ ουράνιος κλίμαξ, Συ ει μήτηρ άλοχος, Συ ακήρατος κόρη.
4
Συ σκηνή του λόγου ει, Συ αγίασμα θείον, Συ φωτός νεφέλη ει, Συ εξίλασμα κόσμου.
5
Συ εί διάσωσμα πιστών Παναγία Παρθένε, Συ ει βάτος άφλεκτος, μήτηρ του Θεού ημών.
6
Συ αγνή Παρθένος ει, Συ ηγλαϊσμένη ει, Συ απείρανδρος σεμνή, Συ δεδοξασμένη ει.
Ύμνος ε’.
Εις την ακήρατον Παρθένον ήχος Β’.
1
Συ δόξα ει αρίζηλος Συ ει λαμπάς αείφωτος, Συ ει παστάς η άσπιλος του λόγου του Παντάνακτος.
2
Συ ει πηγή η ζωηρά, Συ κρήνη ει αένναος Συ ει λυχνία ιερά, Συ φέγγος ει αΐδιον.
3
Συ πύλη ει η μυστική, Συ κλίμαξ ει ουράνιος, Συ μήτηρ πέλεις άλοχος, Συ κόρη ει ακήρατος.
4
Συ ει του Λόγου η σκηνή, Συ θείον ει αγίασμα, Συ ει νεφέλη φωτεινή, Συ κόσμου ει εξίλασμα.
5
Συ εί διάσωσμα πιστών, Συ καύχημα ει ευλαβών. Συ ει ελπίς χριστιανών, Συ σκέπη ει των ευσεβών.
6
Συ ει παρθένος άχραντος, Συ κατηγλαΐσμένη ει, Συ μήτηρ ει ακήρατος, Συ κεχαριτωμένη ει.
7
Συ πύλη ει ουράνιος η κατακεκλεισμένη ει η απ’ αιώνων τω Θεώ μόνω συντηρουμένη ει.
Ύμνος ς’.
Εις την Άλοχον Μητέρα ήχος Β’.
1
Συ βοηθός αμαρτωλών, παράκλησις πασχόντων, Συ ορφανών αντίληψις, ενίσχυσις καμνόντων.
2
Χειμαζομένων ει λιμήν, πτωχών παρηγορία, αβοηθήτων δύναμις χηρών παραμυθία.
3
Συ ευσεβών το στήριγμα ελπίς απηλπισμένων, των εναθλούντων έρεισμα, χαρά των τεθλιμμένων.
4
Συ σκέπη και αντίληψις των Σοι καταφευγόντων, Συ ει στερέωμα πιστών ρύστις κινδυνευόντων.
5
Σην κραταιάν αντίληψιν παράσχου μοι Κυρία, επί την σην ενίσχυσιν θαρρώ, ώ Παναγία.
6
Συ σκέπε, φρούρει, φύλαττε, από παντός κινδύνου. Συ των παγίδων ρύσαί με του δυσμενούς εκείνου.
7
Συ μοι γενού βοήθεια, σθένος και προστασία, Συ μοι, Παρθένε άχραντε, γενού μοι σωτηρία.
8
Συ μοι τας τρίβους εύθυνον, Συ έσο οδηγία, Συ κυβερνήτίς μοι γενού του βίου Παναγία.
9
Συ εις λιμένα ασφαλή οδήγησον, Παρθένε, Συ προς Θεόν κατάλλαξον θρόνε δεδοξασμένε.
10
Σε δυσωπώ μεσίτευσον προς λύσιν οφλημάτων, Τω σω υιώ και άφεσιν πολλών πλημμελημάτων.
11
Κόρη σεμνή βασίλισσα κόσμου η σωτηρία, Συ έσο μοι παράκλησις χαρά παραμυθία.
12
Ίνα απαύστως εν χαρά υμνώ το όνομά Σου, και ψάλλων μεγαλύνω Σε και τα θαυμάσιά Σου.
Ύμνος ζ’.
Εις την αμίαντον Παρθένον, ήχος Δ’.
1
Δέσποινά μου Θεοτόκε, η ελπίς μου η ισχύς μου, η θερμή μου προστασία, σκέπη και καταφυγή μου
2
Συ τους λογισμούς μου οίδας, Συ τας πράξεις μου γινώσκεις, Συ επίστασαι Παρθένε, τας πολλάς μου αμαρτίας.
3
Ου λανθάνει Σε τα πάθη της ψυχής μου της πασχούσης, της δεινώς τραυματισθείσης, της αφρόνως ρυπωθείσης.
4
Αμαρτήμασι ποικίλοις, λογισμοίς και έργοις άμα κατηχρείωσα το κάλλος της εικόνος του Θεού μου.
5
Πλην Συ Δέσποινα ως οίδας, την υγείαν βράβευσόν μοι, θεραπεύουσα τα έλκη των τραυμάτων της ψυχής μου.
6
Συ επίχυσον ρανίδας της πολλής Σου συμπαθείας, και επίδειξόν μοι σπλάχνα μητρικής φιλευσπλαχνίας.
7
Σε Παρθένε ικετεύω, και θερμώς παρακαλώ Σε οίκτιρον αντιβολώ Σε εκ ψυχής εκδυσωπώ Σε.
8
Συ γενού μοι προστασία, Σε μεσίτριαν αιρούμαι, Συ γενού μοι σωτηρία, Σην πρεσβείαν εξαιτούμαι.
9
Τω υιώ διάλλαξόν με Τον κριτήν ιλέωσαί μοι, Το Δεσπότην οργισθέντα ευμενή απέργασαί μοι.
10
Δέχεταί Σε ως μητέρα παρρησίαν κεκτημένην και συγχώρησιν παρέχει άφεσιν εξαιτουμένην.
11
Σοι χαρίζεται Παρθένε, των αμαρτιών τα πλήθη και βραβεύει σωτηρίαν τοις πολλά ημαρτηκόσιν.
12
Διο και καταφυγήν μου και μεσίτριαν αιρούμαι και θαρρών ταις Σαις πρεσβείαις την Σην χάριν εξαιτούμαι.
13
Δέσποινά μου Θεοτόκε, οικτιρμοίς Σου οίκτιρόν με, και κολάσεως δικαίας Σαις πρεσβείαις λύτρωσαί με.
14
Εκ ψυχής συντετριμμένης, Δέσποινα, αναβοώ Σοι, πρόφθασον, αντιλαβού μου σώσόν με, εκδυσωπώ Σε.
15
Πρόσδεξαι την ικεσίαν, άκουσον του στεναγμού μου επιβράβευσόν μοι Κόρη, την φιλίαν του Θεού μου.
Από το βιβλίο: ΘΕΟΤΟΚΑΡΙΟΝ, Υπό
ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ
Διευθυντού της Εκκλησιαστικής Ριζαρείου Σχολής
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΕΝΤΑΠΟΛΕΩΣ
ΉΤΟΙ
ΩΔΑΙ ΚΑΙ ΥΜΝΟΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΓΙΑΝ ΘΕΟΤΟΚΟΝ
ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΝ ΜΑΡΙΑΝ
Η/Υ επιμέλεια, Σοφίας Μερκούρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου