Ο Άγιος Γεώργιος ο Χοζεβίτης - Saint George the Chozebite

Γεωργήσας τον λόγον, Πάτερ της χάριτος, δικαιοσύνης εδρέψω καρποφορίαν λαμπράν, ως την ένθεον ζωήν αιρετισάμενος• όθεν της δόξης κοινωνός, ανεδείχθης του Χριστού, Γεώργιε Θεοφόρε. Ώ και πρεσβεύεις απαύστως, ελεηθήναι τάς ψυχάς ημών.

Απολυτίκιο Αγίου Γεωργίου του Χοζεβίτη

Ο Άγιος Γιώργος ο Χοζεβίτης γεννήθηκε στο νησί της Κύπρου σε μια ευσεβή χριστιανική οικογένεια. Ο μεγαλύτερος αδελφός του Αγίου Γεωργίου, ο Ηρακλείδης αποσύρθηκε στην Παλαιστίνη και πήρε το μοναχικό σχήμα στη Λαύρα του Καλαμώνας. Ο Άγιος Γεώργιος , μικρός ακόμη, παρέμεινε κοντά στους γονείς του αλλά κατά τα χρόνια της εφηβείας του, οι γονείς του αρρώστησαν και πέθαναν. Μένοντας ορφανός, ο Άγιος Γεώργιος έφυγε από το σπίτι του και σάλπαρε με ένα πλοίο για την Παλαιστίνη. Στην Ιερουσαλήμ, προσκύνησε τους Αγίους Τόπους, και στη συνέχεια τράβηξε προς τη Λαύρα του Καλαμώνας όπου έμενε ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο Ηρακλείδης. Εκείνος τον έστειλε στον ηγούμενο της Μονή της Παναγίας του Χοζεβά.
Στη Μονή αυτή (μεταξύ της Ιερουσαλήμ και της Ιεριχώ), ο Άγιος Γεώργιος έγινε μοναχός και μπήκε στο δρόμο του ασκητισμού (εξ ου και πήρε το όνομα Χοζεβίτης). Με την ταπεινότητά του και την απόλυτη υπακοή ο νεαρός μοναχός κατόρθωσε να φτάσει σε τόσο ψηλό πνευματικό επίπεδο, που προκάλεσε την έκπληξη όλων των άλλων αδελφών της Μονής. Αποφεύγοντας τη δόξα, ο Άγιος Γεώργιος έφυγε από τη Μονή του και πήγε να ζήσει στη Λαύρα του Καλαμώνας μαζί με τον αδελφό του. Και οι δύο πολεμιστής της ψυχής αγωνίστηκαν για πολλά χρόνια μαζί. Εκεί, ο Άγιος Γεώργιος χειροτονήθηκε διάκονος. Ήδη, από εκείνη την εποχή, ο Άγιος Γεώργιος έχει φθάσει σε τέτοια πνευματική τελειότητα, που έλαβε από το Θεό, το δώρο να κάνει θαύματα. Μετά το θάνατο του αδελφού του, ο οποίος έχει συμπληρώσει την ηλικία των εβδομήντα ετών, ο Άγιος Γεώργιος επέστρεψε στη Μονή του Χοζεβά όπου συνέχισε την σκληρή ασκητική ζωή. Έτρωγε ελάχιστα, και αυτό κάθε 2-3 μέρες, ποτέ δεν φορούσε καινούργια ρούχα, αλλά έντυνε τον εαυτό του με παλιά κουρέλια.

Για πολλά χρόνια έκανε την διακονία του ψωμά, έτσι ώστε οι αδελφοί τον αποκαλούσαν «σιδερένιο» επειδή δεν καιγόταν από τα κάρβουνα. O Άγιος αντιμετώπιζε με αγάπη όλους τους αδελφούς μοναχούς και έβλεπε με πραότητα και ταπεινοφροσύνη όλους όσους έρχονταν για να τον συναντήσουν.

Το θάνατο του Αγίου Γεωργίου έχει περιγράψει ο υποτακτικός του Αντώνιος. Ξαπλωμένος στο νεκροκρέβατό του, ο Άγιος Γεώργιος έστειλε έναν από τους αδελφούς στον Αντώνιο, μηνώντας του να πάει κοντά του για να τον αποχαιρετίσει. Ο Αντώνιος που τότε ήταν κάτω από την υπακοή να δέχεται προσκυνητές στο αρχονταρίκι, ένιωσε πολύ θλίψη που δεν μπορούσε να φύγει και ν' αποχαιρετήσει τον αββά του. 'Όμως, ο Άγιος Γεώργιος, έχοντας μάθει από τον αγγελιοφόρο ότι ο Αντώνιος εκτελούσε υπακοή, υποσχέθηκε να τον περιμένει. Πράγματι, όταν ο Αντώνιος έσπευσε τα μεσάνυχτα στον ετοιμοθάνατο αββά, αυτός ήταν ακόμα ζωντανός. Ο Άγιος αποχαιρέτησε τον αγαπημένο υποτακτικό του, στη συνέχεια στράφηκε προς τα ανατολικά, και είπε τρεις φορές: «αποδήμησε, ω ψυχή μου, τώρα εν Κυρίω, αποδήμησε» - και πέθανε ειρηνικά.

Η μνήμη του Αγίου Γεωργίου του Χοζεβίτη εορτάζεται στις 8 Ιανουαρίου

Saint George the Chozebite (Saint George of Hozeva) was born on the island of Cyprus in a god- respecting Christian family. Heraclides, the older brother of Saint George, left for Palestine where he took his monastic vows at the Monastery of Kalamon. Saint George, being still a child, remained with his parents, but during the years of his adolescence, his parents became ill and died. Having become an orphan, Saint George left his home and sailed on a ship for Palestine. In Jerusalem, he made a pilgrimage to the Holy Land, and then he continued on to the Monastery of Kalamon where his older brother Heraclides lived. Heraclides sent him to the abbot of the Monastery of the Virgin Mary of Chozeva.

At this monastery (between Jerusalem and Jericho), Saint George became a monk and entered the path of asceticism (hence his name Chozebite). With humility and absolute obedience, the young monk was able to reach such a high spiritual level, that it surprised all the other monks of the monastery. Avoiding glory, Saint George left his monastery and went to live with his brother at the monastery of Kalamon. Both warriors of the soul struggled for many years together. There, Saint George was ordained a deacon. Already by that time, Saint George had reached such spiritual perfection, that he had received from God the gift of making miracles. After the death of his brother, who had attained the age of seventy years, he returned to the monastery of the Virgin Mary of Chozeva where he continued his harsh ascetic life. He ate little, and that every 2-3 days, never wore new clothes, but dressed himself with old rags.

For many years his ministry at the monastery was that of making and baking bread, so the other monks called him "iron" because he did not get burned from the charcoals. The Saint faced all the monks with love, and accepted with humbleness and humility everyone who came to meet him.

The death of Saint George has been described by his pupil, Anthony. Lying on his deathbed, Saint George had sent one of the other monks to Anthony, calling him to go to him in order to say goodbye. Anthony at that time was under the obedience to accept pilgrims at the welcome room (archontariki), and felt very sad that he could not leave and say goodbye to his Abba. However, Saint George, after having learned from the messenger that Antony was under an obedience, promised to wait for him. Truly, when Anthony rushed at midnight to his dying Abba, he found him still alive. The Saint bid goodbye to his beloved pupil, then turned eastward, and said three times: "migrate, O my soul, now to the Lord, migrate"- and died peacefully.The memory of Saint George the Chozebite is celebrated on January 8

Posted by NOCTOC at 11:44 π.μ.