Προπονητής» από τον Πανορμίτη ανέλαβε την Αγγελική

Προπονητής» από τον Πανορμίτη ανέλαβε την Αγγελική Σὐγχρονοι βίοι θαυμάσιοι

Σ’ αυτόν τον αγώνα ζήτησα να έχω προπονητή τον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Δεν σου κρύβω πως η συμφωνία κλείστηκε στον Πανορμίτη αλλά νομίζω πως το συμβόλαιο θα κλειστεί στο Μανταμάδο της Μυτιλήνης. ΜΕΡΟΣ ΣΤ Γράφει ο Διονύσης Μακρής Οι ημέρες κυλούσαν ήρεμα. Οι κανονικοί καθημερινοί ρυθμοί μετά την εγχείρηση επανήλθαν. Η κατάσταση στο σπίτι σχεδόν είχε ηρεμήσει. Στην εργασία της όλοι πίστευαν πως η Αγγελική είχε νικήσει τη μάχη με την επάρατη νόσο! Ο μόνος που ενδόμυχα πλέον ανησυχούσε ήταν ο Χρήστος. Οι προτροπές του παπά των Αγράφων στριφογυρνούσαν συνεχώς στη σκέψη του. «Μην εγκαταλείψεις Χρήστο το κορίτσι. Να τη στηρίζεις τώρα στις δυσκολίες της και στον αγώνα της»! Η διάχυτη άλλωστε ζωγραφισμένη αγωνία στο πρόσωπο του ταπεινού λευίτη τον έβαζε σε σκέψεις... και τον βύθιζε σε περισυλλογή. Και αυτό γιατί η τάχιστη, βελτίωση της υγείας της Αγγελικής, αμέσως μετά την εγχείρηση τον είχε κάνει να πιστεύει πως ο παπάς έκανε λάθος στη διάγνωση! Μία διαμάχη είχε ξεσπάσει με την αμφιβολία της λανθασμένης διάγνωσης που διογκωνόταν... από τη μία και από την άλλη με τα βιώματα, τις εμπειρίες και τα θαύματα που είχε δει κατά τη συναναστροφή του με τον ταπεινό γέροντα. Σχεδόν ένα μήνα μετά την εγχείρηση, αφού πλέον ο γιατρός είχε αφαιρέσει και το «βαλιτσάκι» που είχε τοποθετήσει για να αντιμετωπίσει το μετεγχειρητικό πρόβλημα που προκλήθηκε με τον «αέρα στους πνεύμονες», η Αγγελική θεώρησε υποχρέωση να μεταβεί στα νησιά της Σύμης και στην Μυτιλήνη. Ήθελε διακαώς να ευχαριστήσει τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, γιατί όπως έλεγε τον ένιωθε δίπλα της καθ’ όλη τη διάρκεια της εγχείρησης. Ο Χρήστος της πρότεινε να τη συνοδεύσει. «Θα πάω μόνη μου. Αρκετές ημέρες σπατάλησες για μένα από την κανονική σου άδεια. Καλό είναι να μην προκαλείς προβλήματα στην υπηρεσία σου. Ήθελε άλλωστε να με συνοδεύσει και η μάνα μου και της απάντησα αρνητικά», είπε στον Χρήστο. -Πως διαμορφώνεται η κατάσταση στο σπίτι; ρώτησε επ’ ευκαιρίας ο Χρήστος. -Υπάρχουν οι ίδιες δυσκολίες αλλά τώρα κάπως έχουν ηρεμήσει τα πράγματα. Η μητέρα μου, ωστόσο, επηρεάζεται πολλές φορές από την αδελφή μου και κάνει αλλόκοτα πράγματα. Να πριν από λίγες ημέρες εν αγνοία μου έκλεισε τραπέζι σε νυκτερινό κέντρο! Αναγκάστηκα να της πω πως δεν είμαι ακόμη σε θέση να ξενυχτάω, όπως παλιά. Επικαλέστηκα ψυχική κόπωση για να αποφύγω τα μπουζούκια. Η ίδια συμπεριφορά παρατηρείται και από την αδελφή μου. Της έχει μπει έμμονη ιδέα πως θα γίνω μοναχή, επειδή διαβάζω βίους αγίων και την Αγία Γραφή. Στην κυριολεξία ορισμένες φορές δείχνει παντελώς αλλοπρόσαλλη προκαλώντας καυγάδες χωρίς λόγο. Γνωρίζω όμως, ότι τους καυγάδες αυτούς τους προκαλεί ο πονηρός και γι’ αυτό δεν αντιδρώ. Σωπαίνω και επικαλούμαι, όπως συνιστά ο γέροντας Παϊσιος, τον Χριστό. Να δεις τότε πως όλα διορθώνονται», είπε χαμογελώντας η Αγγελική. Ο «προπονητής» Αρχάγγελος Παραμονές της μεγάλης γιορτής των Χριστουγέννων μετέβη στη Σύμη. Πήγε απευθείας στο μοναστήρι του Πανορμίτη και στάθηκε με ευλάβεια γονατιστή μπροστά στην εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ. Τον ευχαρίστησε για τα όσα έκανε σ’ αυτή και τον ικέτευσε να βρίσκεται δίπλα της δίνοντάς της δύναμη να αντεπεξέρχεται σε κάθε νέα δυσκολία. Και δυσκολία όπως εξηγούσε στον αγαπημένο της Χρήστο δεν ελάμβανε την προσωπική δοκιμασία με την υγεία της αλλά την αποστασία από τον τριαδικό Θεό των γονιών της, της αδελφής της και των φίλων της στην εργασία. «Παρακάλεσα τον Αρχάγγελο Μιχαήλ να επαναλάβει το «στώμεν καλώς» για όλους μας για να σταματήσει αυτή η κατρακύλα της ορθόδοξης Ελλάδος» έλεγε στον Χρήστο. Εκείνος θέλοντας να την πειράξει της έλεγε: «Καλά έκανες ολόκληρο ταξίδι μέσα στο καταχείμωνο και ξέχασες να του πεις να σε έχει καλά στην υγεία σου. Τελικά είσαι παντελώς κουτή;»! «Καλά είναι κάποιος μόνο στην περίπτωση που ζει Χριστός μέσα του, ανεξάρτητα αν υποφέρει σωματικά. Να, ο φτωχός Λάζαρος δεν υπέφερε από την πείνα; Αλλά, δεν νοιαζόταν καθόλου για το πρόβλημά του και το μόνο που τον απασχολούσε ήταν να λούζεται αδιάλειπτα στη χάρη του τριαδικού Θεού. Έτσι, κατέστη βασιλιάς στην αιωνιότητα. Δύσκολος δρόμος, Χρήστο, γεμάτος τριβόλια... αλλά όλη η ομορφιά κρύβεται σ’αυτόν ακριβώς τον αγώνα! Δεν με νοιάζει λοιπόν τι μου επιφυλάσσει ο Χριστός, προκειμένου να προετοιμάσει το έδαφος για να ζει μέσα μου. Με νοιάζει να στέκομαι καλά, να στέκομαι μετά φόβου για να καταστώ άξια αγωνίστρια. Ε! σ’ αυτόν τον αγώνα ζήτησα να έχω προπονητή τον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Δεν σου κρύβω πως η συμφωνία κλείστηκε στον Πανορμίτη αλλά νομίζω πως το συμβόλαιο θα κλειστεί στο Μανταμάδο της Μυτιλήνης. Ελπίζω να αναλάβει την προπόνησή μου, έτσι ώστε να είμαι έτοιμη για μία καλή μεταγραφή... στον Ολυμπιακό εννοώ!», είπε χαμογελώντας. «Ε! αν κατάφερες και έκλεισες συμφωνία για να σε αναλάβει να σε προπονεί ο Αρχάγγελος Μιχαήλ τότε πες του να βρει και σε μένα έναν καλό προπονητή» απάντησε ο Χρήστος. - Εσύ έχεις καλό προπονητή. Απλά φρόντιζε να μην αμφιβάλλεις γι’ αυτόν και να τον αφουγκράζεσαι είτε είσαι μαζί του στ’ Άγραφα είτε στην Αθήνα. Σε έχει σαν παιδί του και σε γυμνάζει, ώστε να καταστείς δυνατός αγωνιστής της Παναγίας και του Χριστού, είπε η Αγγελική. Εννοούσε βέβαια τον γέροντα ασκητή και λευίτη και διάκονο της Αρχόντισσας των Αγράφων, της Αγίας Θεοτόκου. Υπέρ των φτωχών Ενόψει της εορτής των Χριστουγέννων ο Χρήστος θέλοντας να συνεισφέρει εμπράκτως στη απαστράπτουσα ψυχή και σώματι Αγγελική της ανακοίνωσε πως σκέπτεται να της πάρει ένα δακτυλίδι. Ξαφνιάστηκε όταν η Αγγελική τον ρώτησε πόσα χρήματα προτίθεται να διαθέσει. Το απόγευμα της ίδιας ημέρας συναντήθηκαν και ήπιαν μαζί καφέ. Στη συνέχεια η Αγγελική του πρότεινε να την ακολουθήσει σε ένα κοντινό Χρυσοχοείο προκειμένου να αγοράσει το δακτυλίδι. Με έκπληξη ο Χρήστος είδε πως το περιβόητο κατάστημα με τα χρυσαφικά ήταν ο ναός του Αγίου Σώστη, που βρίσκεται επί της λεωφόρου Συγγρού. Στο συγκεκριμένο ναό διακονούσε και ο πνευματικός της. Αρχικά νόμιζα, όπως εξιστορούσε αργότερα ο Χρήστος ότι μπήκε μέσα για να ανάψει ένα κερί. Μου έγνεψε όμως να την ακολουθήσω. Με οδήγησε μπροστά σε ένα κουτί που έγραφε «υπέρ του φιλοπτώχου» και με προέτρεψε να ρίξω μέσα τα χρήματα που θα διέθετα για να της αγοράσω δακτυλίδι. Ένιωσα αμήχανος αρχικά και ασυναίσθητα της έδωσα τα 600 ευρώ και της είπα θυμωμένα «ρίξτα εσύ μέσα»! Νόμιζα πως δεν ήθελε από μένα δώρο και θύμωσα με την πράξη της. Εκείνη τότε άρχισε να μου εξηγεί πως όπως γνωρίζει από τον πνευματικό της υπάρχουν πολλοί φτωχοί που αναμένουν να πάρουν μία μικρή βοήθεια από το Φιλόπτωχο του ναού για να περάσουν τα Χριστούγεννα. Θέλησε λοιπόν το «δακτυλίδι» που θα της χάριζε, να πιάσει καλύτερο τόπο από το δάκτυλό της. Τον αγκάλιασε και τον φίλησε. Και ο Χρήστος θέλοντας να διορθώσει τη συμπεριφορά του είπε: «Εσύ Αγγελικούλα μου πόσα χρήματα θα διέθετες για το Χριστουγεννιάτικο δώρο που θα μου κάνεις»; - Χρήστο σκοπεύω να σου πάρω ένα ζεστό κασκόλ από τα Duty free του αεροδρομίου να το φοράς στη μηχανή για να μην κρυώνεις. Ε! τόσο φθηνά θα την βγάλεις; Μόνο με ένα κασκόλ; Γιατί έλεγα πως αν διέθετες περισσότερα να τα μοιράζαμε σε φτωχές οικογένειες μέσω των ναών. Δεν σου κρύβω πως η πράξη σου με συγκίνησε. Τότε η Αγγελική του είπε πως ένα μέρος του δώρου που πήρε από την εργασία της το έδωσε στη μητέρα της γιατί τα οικονομικά στο σπίτι εξ αιτίας και της εγχείρησης δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Ένα άλλο μέρος των χρημάτων που θα διέθετε, όπως έπραττε κάθε χρόνο για καλλυντικά και ρούχα το διέθεσε ήδη για τους φτωχούς μέσω του φιλόπτωχου. Κράτησε λίγα χρήματα για να αγοράσει μικρής αξίας δώρα για εκείνον και τους δικούς της. Από τότε και με κάθε ευκαιρία ο Χρήστος και η Αγγελική ανακάλυπταν φτωχές οικογένειες και τις ενίσχυαν χωρίς να γνωρίζει κανείς τίποτε... Με κάθε ευκαιρία μάλιστα η Αγγελική έβγαζε από τη τσάντα της δύο- τρεις στίχους από το 40ο ψαλμό του προφήτη Δαυίδ και το διάβαζε για να το συνειδητοποιήσει πρωτίστως η ίδια, όπως έλεγε. «Μακάριος ο συνιών επί πτωχόν και πένητα’ εν ημέρα πονηρά ρύσεται αυτόν ο Κύριος... Κύριος βοηθήσαι αυτώ επί κλίνης οδύνης αυτού’ όλην την κοίτην αυτού έστρεψας εν τη αρρωστία αυτού. Νέο σκληρό μαρτύριο! Πριν την πρωτοχρονιά η Αγγελική επισκέφθηκε και το προσκύνημα του Ταξιάρχη στο Μανταμάδο, όπου υπεγράφη, όπως έλεγε χαριτολογώντας το συμβόλαιο με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, ο οποίος ανέλαβε να την προπονεί στο στίβο της εν Χριστώ βιωτής. Μετά την επιστροφή της από το προσκύνημα στον Ταξιάρχη, το οποίο κράτησε μυστικό από τους δικούς της η Αγγελική έλαμπε στην κυριολεξία. Ο Χρήστος συμμετείχε με τον τρόπο του στην χαρά της, ενισχύοντας την στην εν Χριστώ βιωτή. Της πρόσφερε βιβλία με βίους αγίων και της εκμυστηρευόταν τα βιώματά του από την παραμονή του κοντά στον παπά των Αγράφων. Στα μέσα του Ιανουαρίου η Αγγελική μετέβη στο νοσοκομείο Υγεία για να κάνει μία τυπική εξέταση στον Αξονικό τομογράφο, απαραίτητη για τους καρκινοπαθείς. Ο Χρήστος τη συνόδευσε. Τα αποτελέσματα της εξέτασης έδειξαν την παρουσία όγκου στο κεφάλι. Ζήτησε από τον Χρήστο να πάνε να πιουν ένα καφέ και εκεί αναφέρθηκε στο πως θα το αναφέρει στη μάνα της. «Δεν με νοιάζει για μένα Χρήστο. Γνωρίζω πως ο Χριστός θα μου δώσει δύναμη να το ξεπεράσω. Με νοιάζει για τη μάνα μου και την αδελφή μου. Πως άραγε θα αντιδράσουν; Και να πάρει η ευχή δεν θα μπορέσω τους το κρύψω γιατί ο γιατρός με τον οποίο μίλησα, μου είπε να αρχίσω αμέσως χημειοθεραπείες. Ως εκ τούτου θα πρέπει να τους το πω», υπογράμμισε παίρνοντας μία βαθιά ανάσα. Θαύμαζα τη δύναμή της και απορούσα για το θάρρος της. Τηλεφώνησα στον γέροντα και του είπα ότι η Αγγελική δεν ζήτησε από τον Αρχάγγελο Μιχαήλ να γίνει καλά αλλά να της δίνει δύναμη να αντέχει κάθε μαρτύριο. Σχολιάζοντας ο γέροντας λευίτης τη στάση της Αγγελικής, έλεγε ότι ο Χριστός προσέφερε πλούσια χάρη μαζί με τη νέα σκληρή δοκιμασία στην νεαρή αεροσυνοδό. (συνεχίζεται) Συντάκτης: Δ.ΜΑΚΡΗΣ Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2010