ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ, ΟΣΙΟΣ

 

ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Στην ζωή της Εκκλησίας μία τάξη Αγίων είναι οι Ομολογηταί.
Είναι εκείνοι, που για την ορθόδοξη πίστη, υποφέρουν διωγμούς και βασανιστήρια, χωρίς στο τέλος να γνωρίσουν και μαρτυρικό θάνατο, καθώς και το επιθυμούν.
Όλοι όμως έχουν στο σώμα τους "τα στίγματα του Κυρίου Ιησού", τα σημάδια από τις πληγές και τα τραύματα που λαβαίνουν από τους τυράννους.
Αυτοί δίνουν "την καλήν ομολογίαν", υπερασπίζοντας την παράδοση της Εκκλησίας και την ορθόδοξη πίστη και η διαφορά τους από τους Μάρτυρας είναι πως δεν έχουν την τιμή ν’ αποθάνουν επάνω στο μαρτύριο.
Τέτοιος είναι ο Όσιος Θεόφιλος και ομολογητής μαζί, όπως όλοι σχεδόν οι Ομολογηταί, που είναι πάντα από τις μεγαλύτερες μορφές του μοναχικού βίου.
Είναι και τούτο μία επί πλέον απόδειξη ότι τα Μοναστήρια, σε πολλές περιόδους, ήσαν αγωνιστικά κέντρα της Εκκλησίας.


Ο Όσιος Θεόφιλος ο Ομολογητής υπήρξε ζηλευτός αγωνιστής υπέρ της Ορθοδοξίας.
Ο Θεόφιλος, γεννήθηκε σ’ ένα χωριό κοντά στη Τιβεριούπολη. Όταν φοιτούσε στο σχολείο, διακρινόταν μεταξύ των συμμαθητών του για την επίδοση στα γράμματα, αλλά και για τη σεμνότητα του ήθους και την άριστη διαγωγή του.

Νέος ακόμα, επισκέφθηκε ευσεβή μοναχό, τον Στέφανο, που είχε στήσει την κατοικία του επάνω στο όρος Σελέντιο.
Υπό τις οδηγίες του ο Θεόφιλος μεγάλωνε πνευματικά και πλούτιζε τις γνώσεις του στα δόγματα της Ορθοδοξίας.
Επειδή οι γονείς του ήταν αρκετά πλούσιοι, προσπαθούσε να τους κάνει προθυμότερους στην υπηρεσία θεοφιλών έργων.
Και το κατάφερε. Έτσι αυτοί, μεγάλο μέρος της περιουσίας τους διέθεσαν για την ανακούφιση των φτωχών και για την κατασκευή μοναστηριού στο όρος Σελέντιο, που αργότερα έγινε μοναχός και ό Θεόφιλος.

Τότε όμως, ήταν τα χρόνια πού κυβερνούσε ο εικονομάχος Λέων ο Ίσαυρος. Και ο Θεόφιλος δεν επαναπαύτηκε στις ασκητικές του ασχολίες.
Κατέβηκε στο πεδίο της μάχης, άφησε το ήσυχο ασκητήριό του και πήγαινε σε πόλεις και χωριά, και κήρυττε υπέρ της Ορθοδοξίας.
Παρακινούσε άνδρες και γυναίκες, κληρικούς και λαϊκούς να μη λιποψυχούν, αλλά να μένουν ακλόνητοι και αφοσιωμένοι στο ορθόδοξο φρόνημα της μητέρας ’Εκκλησίας.

Καταγγέλθηκε γι’ αυτό, τον συνέλαβαν και τον πήγαν στη Νίκαια, όπου υπέστη την ποινή του ραβδισμού και του πυρωμένου σιδήρου στη σάρκα του.

Γύρισε νικητής στο μοναστήρι του, όπου η ψυχή του αποδημούσε στα μακάρια ουράνια σκηνώματα.