~ Ένας ληστής μέγας και φοβερός, ονομαζόμενος Αντίοχος έκανε πολλούς φόνους. Τον κυνηγούσαν εκατόν πενήντα στρατιώτες για να τον συλλάβουν.
Αυτός ανέβηκε σ” ένα άλογο και κρατώντας στο χέρι του μαχαίρι απειλούσε τους πάντες. Κανείς δεν τολμούσε να τον πλησιάσει από τους στρατιώτες διότι η φήμη της ανδρείας του ήταν μεγάλη. Ενώ έτρεχε με το άλογο, έφθασε στον στύλο του αγίου Συμεών και με δάκρυα πολλά παρακαλούσε τον άγιο να μεσιτεύσει στον Θεό να τον λυτρώσει από τον ψυχικό θάνατο, όπως τον ληστή στον Σταυρό.
Εξομολογήθηκε θερμά λέγοντας:
“Τον σωματικό θάνατο δεν τον φοβάμαι, διότι ακόμη στάζουν τα χέρια μου από αίμα, από τους πολλούς φόνους που έκανα, φρίττω όμως και τρέμω από τον αιώνιο θάνατο”.
Ο άγιος τον παρηγόρησε και εγγυήθηκε την σωτηρία του. Ενώ έλεγε αυτά, έφθασαν οι στρατιώτες και επίεζαν τον άγιο να τους δώσει τον φονιά. Ο άγιος τους είπε:
-Εγώ δεν τον έφερα εδώ, αλλά ο Θεός ο οποίος θέλει την σωτηρία των αμαρτωλών.
Ο δε ληστής παρακαλούσε θερμά τον άγιο Συμεών να τον συγχωρήσει ο Θεός. Λέγει τότε ο άγιος:
-Λάβε σημείο της μετανοίας σου αυτό, ότι ιδού ο Πανάγαθος Θεός σε λαμβάνει αμέσως εις τας αιωνίους μονάς. Τότε ο ληστής είπε με θέρμη:
-Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ μονογενή του Ανάρχου πατρός, ο μη ελθών καλέσαι δικαίους, αλλ” αμαρτωλούς εις μετάνοιαν, δέξαι το πνεύμα μου.
Και αμέσως μετά την προσευχή, παρέδωσε το πνεύμα του. Βλέποντας αυτό οι στρατιώτες και οι παρευρισκόμενοι εθαύμασαν και εδόξασαν τον Θεό, ο οποίος δέχθηκε την μετάνοια του αμαρτωλού.
από: “Άγιος Συμεών ο Στυλίτης” – Ι.Μ. Μεταμορφώσεως Του Σωτήρος Μουτσιάλης (Σφηκιά Ημαθίας).
https://simeiakairwn.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου