Ο σημερινός Ελληνισμός και η κληρονομιά του Μεγάλου Κωνσταντίνου του Πρωτ. Θεοδώρου Ζήση

Βιβλιοπαρουσίαση

Νέα έκδοση του Πρωτοπρεσβυτέρου Θεοδώου Ζήση
Ομοτίμου Καθηγητού Α.Π.Θ.

Ο σημερινός Ελληνισμός και η κληρονομιά του Μεγάλου Κωνσταντίνου

Το 2013 γιορτάσθηκαν τα 1700 χρόνια από την έκδοση του Διατάγματος των Μεδιολάνων (313 μ.Χ.), με τον οποίο δόθηκε στους Χριστιανούς η δυνατότητα να ασκούν ελεύθερα τα θρησκευτικά τους καθήκοντα, να εκφράζουν και να εξωτερικεύουν την χριστιανική τους πίστη, για την οποία προηγουμένως εδιώκοντο με σκληρά και απάνθρωπα βασανιστήρια. Ήταν το προοίμιο για την εντός ολίγου μεταβολή του Χριστιανισμού από διωκόμενο και απαγορευμένο θρήσκευμα σε επίσημη πολιτειακή πίστη της αναδυόμενης ελληνοχριστιανικής αυτοκρατορίας του νέου χριστιανικού κόσμου σε οικουμενικό επίπεδο.

Ο νέος αυτός χριστιανικός κόσμος, κουβαλώντας και όσα αξιόλογα στοιχεία υπήρχαν στην ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα, με κορμό βέβαια τις αρχές και αξίες του Ευαγγελίου, συνέβαλε τα μέγιστα στην εξημέρωση και εξύψωση του ανθρώπου, και ως προσώπου και ως κοινωνικού συνόλου, χριστοποίησε και ανακαίνισε τους ανθρώπους, ιδιαίτερα με το κήρυγμα της αγάπης, της συγγνώμης, της ταπείνωσης, της ανεκτικότητας.

Η λεγόμενη "Αναγέννηση" στην Ευρώπη από τον 14ο αιώνα και ο αθεϊστικός ευρωπαϊκός "Ουμανισμός" του 18ου αιώνος εδυσφήμησαν και εσυκοφάντησαν την θεόσδοτη αυτή κληρονομιά του Μ. Κωνσταντίνου, ενώ στον χώρο της Ανατολής, και μετά την πτώση της αυτοκρατορίας στα χέρια των Τούρκων κρατήθηκαν αλώβητοι οι θησαυροί της.

Στόχος της πρώτης ενότητος του ανά χείρας βιβλίου, που έχει ως τίτλο "Ο σημερινός Ελληνισμός και η κληρονομιά του Μ. Κωνσταντίνου", που ανακοινώθηκε ως εισήγηση στην επιστημονική ημερίδα που οργάνωσε η Ιερά Μητρόπολη Πειραιώς στις 7 Νοεμβρίου του 2013 με θέμα "Το Διάταγμα των Μεδιολάνων (313 μ.Χ.). Από την χριστιανική στην αποχριστιανιζόμενη Ευρώπη", είναι να δείξει ότι δυστυχώς και η Ελλάδα τώρα, φυσική κληρονόμος των θησαυρών του Βυζαντίου εξευρωπαΐζεται και αποχριστιανίζεται ταχύτατα, ιδίως μετά την ενσωμάτωσή της στην "Ενωμένη Ευρώπη".

Η δεύτερη ενότητα με τίτλο "Η ισαπόστολος Αγία Ελένη και το έργο της" παρουσιάζει την μεγάλη προσφορά της Αγίας Ελένης στον ελληνορθόδοξο κόσμο, κυρίως μέσω δύο μεγάλων κοσμοϊστορικής σημασίας γεγονότων. Εν πρώτοις, διότι προσέφερε στην Εκκλησία και στην ανθρωπότητα το μεγάλο τέκνο της, τον ισαπόστολο Μ. Κωνσταντίνο, και εκ δευτέρου, διότι με την εύρεση και ύψωση του Τιμίου Σταυρού ανέδειξε τον Πανάγιο Τάφο και τα άλλα προσκυνήματα των Ιεροσολύμων σε μοναδικό παγκόσμιο προσκύνημα των Χριστιανών. Εκτός δε των Ιεροσολύμων και δύο άλλα μεγάλα προσκυνήματα στην Ελλάδα και στην Κύπρο συνδέονται με την Αγία Ελένη. Ο έκπαγλος ναός της Παναγίας της Εκατονταπυλιανής στην Πάρο και η Ιερά Μονή Σταυροβουνίου στην Κύπρο, όπου επιστρέφοντας από τα Ιεροσύλυμα η Αγία Ελένη εδώρισε τεμάχιο του Τιμίου Σταυρού, πολύτιμο κειμήλιο της Μονής, που γι' αυτό ονομάσθηκε Σταυροβούνι.

Η αφιερωμένη στην Αγία Ελένη και στο έργο της ενότητα ανακοινώθηκε ως ομιλία-εισήγηση την Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως στην Πάρο, στις 17 Μαρτίου του 1996, στα πλαίσια σειράς εκδηλώσεων που οργάνωσε καθ' όλον αυτό το έτος το Ιερόν Προσκύνημα Παναγίας Εκατονταπυλιανής με γενικό θέμα: "17 αιώνες Εκατονταπυλιανής"1. Τόσους αιώνες ζωής αριθμεί και η ευλογημένη και περίπυστη Μονή Σταυροβουνίου της Κύπρου, την οποία είχαμε την ευλογία να επισκεφθούμε στις αρχές Φεβρουαρίου με τον υιόν μου π. Σεραφείμ και να προσκυνήσουμε το κατατεθειμένο εκεί πολύτιμο δώρο της Αγίας Ελένης, το πανσεβάσμιο ξύλο του Σταυρού, και υπό την σκιάν του να ξεκουρασθούμε για λίγο με την αγάπη και φροντίδα του ομολογητού και αγωνιστού Γέροντος Ηγουμένου π. Αθανασίου Σταυροβουνιώτη και της εκλεκτής στουδιτικής αδελφότητος. Μεγάλη εκείθεν ευλογία λάβαμε, εκτός των άλλων, και αντίγραφο θαυμάσιας εικόνας, των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, έργο του εξαιρετικού αγιογραφικού τους εργαστηρίου, με σκηνές από τον βίο τους, η οποία δεσπόζει και λάμπει στα μάτια των προσκυνητών, όταν ανέρχονται τις βαθμίδες του ισογείου της Μονής για να κατευθυνθούν προς το Καθολικό. Η εικόνα και οι επιμέρους σκηνές διακοσμούν και χαριτώνουν το μικρό μας βιβλίο.

Η τρίτη ενότητα του βιβλίου έχει ως τίτλο «Το "Διάταγμα των Μεδιολάνων" (313μ.Χ.) και οι σχεδιαζόμενοι εορτασμοί στην Εκκλησία της Σερβίας»2. Αξιολογείται κατ' αρχήν η σημασία του «Διατάγματος», του οποίου το κύριος μέρος παρατίθεται σε νεοελληνική μετάφραση, και στη συνέχεια παρουσιάζεται και κρίνεται όλο το σκηνικό των διαπραγματεύσεων οι οποίες απέβλεπαν στο να εμφανισθεί στις εορταστικές εκδηλώσεις ο πάπας ως ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του χριστιανικού κόσμου, στο έδαφος μάλιστα της μέχρι τώρα αντιπαπικής Σερβίας, ο οποίος με τις «Ψευδοκωνσταντίνειες Δωρεές» και τις «Ψευδοϊσιδώρειες Διατάξεις» και πάμπολλες άλλες καινοτομίες διέστρεψε και ενόθευσε το πνεύμα του Ευαγγελίου και είναι διαχρονικά ο βασικός υπεύθυνος του αποχριστιανισμού της Ευρώπης, της καταστροφής της κληρονομιάς του Μ. Κωνσταντίνου.

Η τέταρτη ενότητα έχει τίτλο «Από την Νίκαια της Βιθυνίας στη Νίκαια της Γαλλίας. Ο Μ. Κωνσταντίνος και οι μικροί των καιρών μας». Πρόκειται για ομιλία που έγινε στην Αθήνα στην αίθουσα της Αρχαιολογικής Εταιρείας στις 12 Ιανουαρίου του 2001 με οργανώτρια την «Πανελλήνια Ορθόδοξη Ένωση» (ΠΟΕ), που εκδίδει την αγωνιστική, πατερική, ομολογητική εφημερίδα «Ορθόδοξος Τύπος». Αφορμή ήταν τα όσα αποφάσισαν στη Νίκαια της Γαλλίας τον Δεκέμβριο του 2000, οι τότε δεκαπέντε ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίοι ουσιαστικώς μετά από 17 αιώνες κατήργησαν επισήμως την χριστιανική Ευρώπη του Μ. Κωνσταντίνου που είχε επισήμως εμφανισθή με την σύγκληση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου των 318 Πατέρων σε άλλη Νίκαια, την Νίκαια της Βιθυνίας το 325 μ.Χ. Οι νέοι λοιπόν Ευρωπαίοι ηγέτες στη «Χάρτα για τα ανθρώπινα δικαιώματα», που ενέκρινε το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, αρνήθηκαν να περιληφθεί αναφορά στις χριστιανικές ρίζες της Ευρώπης. Γίνεται απλώς λόγος περί ανεξιθρησκείας, και αγνοείται έτσι η χριστιανική παράδοση και ιστορία της Ευρώπης. Μας γυρίζουν στην προκωνσταντίνεια περίοδο.

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με πολλή επιτυχία ενώπιον πυκνού ακροατηρίου και με την τιμητική παρουσία του τότε Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου, υπό την αιγίδα του οποίου είχε τεθή η όλη εκδήλωση. Ο ταλαντούχος χρυσορρήμων ιεράρχης έκλεισε την εκδήλωση με κατάλληλη συναγωγή συμπερασμάτων και με αισιόδοξες διαπιστώσεις για την αντίσταση του ελληνικού λαού. Δυστυχώς σε λίγους μήνες ο ίδιος δεν αντέστη, μάλλον πρωτοστάτησε στην επίσκεψη του πάπα, του καταστροφέως του Χριστιανισμού στην Ευρώπη, τον Μάιο του 2001, με συνέπεια και ο ίδιος να πικραθεί με τις δικές μας αντιστάσεις, αλλά και όσοι τον βλέπαμε ως μία νέα πατερική μορφή να απογοητευθούμε και από αυτό και από τις μετέπειτα φιλοπαπικές και οικουμενιστικές του ενέργειες. Το κείμενο της ομιλίας δημοσιεύθηκε σε συνέχειες στον «Ορθόδοξο Τύπο» και σε ιδιαίτερο τευχίδιο (16) στη σειρά «Καιρός» των εκδόσεων «Το Παλίμψηστον» στην Θεσσαλονίκη τον Φεβρουάριο του 2001.

Η πέμπτη ενότητα έχει τίτλο «Ο Ελληνορθόδοξος πολιτισμός και η υγιής παγκοσμιοποίηση». Πρόκειται για εισήγηση που ανακοινώθηκε στο Διδυμότειχο στις 15 Μαρτίου 2015 στα πλαίσια ημερίδος που οργάνωσε ο τοπικός πολιτιστικός σύλλογος «Ακρίτες» με θέμα: «Η παγκοσμιοποίηση και η ελληνορθόδοξη πρόταση». Επισημαίνεται ότι η κυριαρχούσα και επεκτεινόμενη σήμερα παγκοσμιοποίηση είναι άρρωστη και επικίνδυνη, γιατί ενισχύει τον υλισμό και την αθεΐα της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού και οδηγεί σε αμερικανοποίηση του κόσμου. Ως μόνη ανταγωνιστική και υγιής δύναμη προβάλλεται ο ελληνορθόδοξος πολιτισμός, που κατά θεία θέληση, εθεμελίωσε ο Μέγας Κωνσταντίνος, αφού ο Παπισμός και ο Προτεσταντισμός ενόθευσαν και παραποίησαν το Ευαγγέλιο με συνέπεια να προκαλέσουν την αντίδραση κατά του Χριστιανισμού και την αποχριστιάνιση της Δύσεως.

Απρίλιος 2015

Πρωτοπρεσβύτερος
Θεόδωρος Ζήσης