Τάμα στον Ταξιάρχη

 

του Στρατή Ανδριώτη

Την Β΄ Κυριακή μετά το Πάσχα, των αγίων γυναικών Μυροφόρων την εορτή εορτάζουμε, συνάμα δε και τα εγκαίνια πανηγυρίζουμε του Ιερού Ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, του μεγάλου αυτού προσκυνήματος στον Μανταμάδο της Λέσβου. Χιλιάδες πιστοί κάθε ηλικίας, συνεχίζοντας μια παράδοση αιώνων, ξεκινούν με τα πόδια την παραμονή της εορτής από κάθε γωνιά του νησιού, καθώς και από το λιμάνι της Μυτιλήνης, ερχόμενοι με το πλοίο απ’ όλη την Ελλάδα, οδοιπορώντας μεγάλες αποστάσεις, φέρνοντας στον Ταξιάρχη του Μανταμάδου, στον πολυαγαπημένο Αρχάγγελο Μιχαήλ, μια λαμπάδα, ένα τάμα, μια προσευχή, μια παράκληση, μια ικεσία, τα δάκρυά τους, ένα μεγάλο ευχαριστώ, μια ταπεινή κατάθεση ειλικρινούς μετανοίας, ελπίδας και αγάπης στον μεγάλο Προστάτη τους. Προσφέροντας μ’ αυτό τον τρόπο, μαρτυρία πίστεως στον Χριστό και Θεό μας, οι ταλαιπωρημένοι από τις μέριμνες του βίου άνθρωποι, αισθανόμενοι οι εν αμαρτίαις ζώντες ότι έχουν αμελήσει τις πνευματικές τους υποχρεώσεις και έχουν αποκλίνει από τον δρόμο της Βασιλείας Του. Δεόμενοι στον Θαυματουργό Αρχάγγελο, που θαυματουργεί τα μέγιστα και μεσιτεύει στον Μεγαλοδύναμο Θεό, εμφανιζόμενος εν οράμασι και ενυπνίοις, βοηθώντας ανθρώπους πονεμένους, αρρώστους, θλιβομένους, κατατρεγμένους, αδικουμένους. Ανθρώπινος νους δεν χωρά τα θαύματα που επιτελεί ο Ταξιάρχης μας, όταν επιστήμες αδυνατούν να συμβάλλουν στο παραμικρό και γιατροί σηκώνουν τα χέρια ψηλά, όταν κάθε ελπίδα φαίνεται να είναι χαμένη, η ζωή και οι φυσικές δυνάμεις να κλονίζονται. Και όμως η προσευχή και η πίστη κάνουν το θαύμα τους. Νικάται της φύσεως η τάξις. Ο Θεός αποκαλύπτει την Παντοδυναμία Του, την Ύπαρξη και την Μεγαλοσύνη Του! Αναρίθμητες περιπτώσεις υπερφυών διασώσεων από κινδύνους, αποκατάστασης της σωματικής και ψυχικής υγείας, απαλλαγές παθών και δαιμόνων επιρροές, επιστροφής απολεσμένων ανθρώπων στους κόλπους της Εκκλησίας.

Μπορεί οι δοκιμασίες στη ζωή να επιτρέπονται από τον Θεό για να αναδειχθεί η πίστη του ανθρώπου και να καθαρισθεί από τα αμαρτήματα, όμως ο καθένας μοιάζει να φοβάται χωρίς την άνωθεν βοήθεια στον άνισο αγώνα με τις δυνάμεις του σκότους. Μπορεί ο θάνατος να έχει καταπατηθεί και νικηθεί με την Ανάσταση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, όμως κάθε άνθρωπος μπροστά στο θάνατο, αν και είναι το πέρασμα στην αιώνια ζωή, μοιάζει αδύναμος να αντικρίσει το μεγαλείο του Θεού και της αιωνιότητας. Και επειδή κανείς δεν αισθάνεται άξιος να απευθυνθεί στον Ουράνιο Πατέρα, γι’ αυτό ζητεί από την Παναγία μας, τους Αγγέλους, και τους Αγίους μας, να μεσιτεύσουν στον Θεό, ώστε να βοηθηθεί ο πάσχων και να ενισχυθεί ο δοκιμαζόμενος, να επιτευχθεί η σωτηρία του, δυνάμει της μακροθυμίας και του απείρου ελέους του Τριαδικού Θεού.

Συνεπαρμένος ο κάθε πιστός Χριστιανός από την θαυμαστή επέμβαση του Αρχαγγέλου Μιχαήλ μετά την μαρτυρική τελευτή των μοναχών του Μοναστηριού του Μανταμάδου τον 10ο αιώνα από τους πειρατές και την προστασία του μοναχού Γαβριήλ στην στέγη του Ναού, που συντετριμμένος πλάθει με πηλό από χώμα και αίμα των μοναχών την ανάγλυφη εικόνα, που ο κάθε ευσεβής άνθρωπος προσκυνεί γονατιστός, δακρυσμένος, ζητώντας παρηγορία. Προστρέχει με δέος, ευλάβεια, συντριβή και φόβο Θεού, προσπίπτοντας στην Θαυματουργή εικόνα του Ταξιάρχη. Να πάρει την ευλογία, να ωφεληθεί από την θεία χάρη, προσδοκώντας ενδυνάμωση στις δυσβάστακτες δυσκολίες και ταλαιπωρίες του βίου.

Τούτα τα εξαίσια σημεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας, είναι που χαριτώνουν τους Χριστιανούς και η πίστη τους στον Θεό γίνεται ακλόνητη। Βιώνοντας την Εκκλησιαστική και μυστηριακή ζωή του Ευαγγελίου του Χριστού, αναγεννιούνται με αυτές τις εκδηλώσεις αγάπης, θεοσέβειας, φιλαδελφείας που τους ζωογονούν και τους κάνουν ενάρετους ανθρώπους. Καμιά θρησκεία στον κόσμο δεν έχει τέτοιες αποκαλύψεις, όπου ο Θεός φανερώνει όσα δύνανται να γίνουν κατανοητά και να ωφελήσουν τον καλοπροαίρετο και πραγματικά πιστό άνθρωπο, παρακινώντας τον να μεριμνήσει για την σωτηρία του, βοώντας με όλη την δύναμη της ψυχής, της καρδίας, της διανοίας και της ισχύος του: «Δόξα σοι ο Θεός, Δόξα σοι ο Θεός, Δόξα σοι ο Θεός».

Πηγή:www.zoiforos.gr