Γιατί ο Αγ. Γεώργιος θεωρείται προστάτης των στρατιωτών;-

Γιατί ο Αγ. Γεώργιος θεωρείται προστάτης των στρατιωτών;-Πένθος φέτος στον στρατό ξηράς
Γιατί ο Αγ. Γεώργιος θεωρείται προστάτης των στρατιωτών;-Πένθος φέτος στον στρατό ξηράς

Ο Κατεξοχήν στρατιωτικός Άγιος είναι ο Άγιος Γεώργιος, Μεγαλομάρτυς, Ταξιάρχης, Καλλίνικος και Τροπαιοφόρος. Σύμφωνα με τον ψευδο-Κωδινό στη [βυζαντινή] αυλική εθιμοτυπία ένα έμβλημα που παρίστανε τον Άγιο Γεώργιο έφιππο μεταφερόταν στην πομπή ξεχωριστά από αυτά των τεσσάρων μεγάλων στρατιωτικών μαρτύρων, Δημητρίου, Προκοπίου και των δύο Θεοδώρων.

«Ο Festugiere (Γάλλος Βυζαντινολόγος), συσχετίζει σωστά αρκετές από τις επεμβάσεις του Αγίου για να σώσει ανθρώπους με τη στρατιωτική του θέση όπως το γνωστό θαύμα της διάσωση της πριγκίπισσας από τον δράκο. Εξίσου γνωστή είναι όμως και η διάσωση του νέου από τη Μυτιλήνη. Ο άγιος Γεώργιος είχε σώσει και άλλους αιχμαλώτους όπως έναν νεαρό Παφλαγόνα και το γιο ενός στρατηγού, τον Λέοντα, καθώς επίσης και αιχμαλώτους που βρίσκονταν στα χέρια των Σαρακηνών και Βουλγάρων.

Ο Festugiere προσθέτει σε αυτά τα θαύματα [στρατιωτικού ενδιαφέροντος] την επέμβαση του Αγίου Γεωργίου προκειμένου να σώσει τη ζωή ενός αλόγου που είχε τραυματιστεί στη μάχη ως απάντηση στις προσευχές του στρατιώτη μπροστά από την εικόνα του Αγίου στο ιερό του στη Λύδα, και την νεκρανάσταση ενός στρατιώτη του οποίου οι δολοφόνοι είχαν παρακινηθεί από την επιθυμία να ληστέψουν τα χρήματα που ο στρατιώτης μετέφερε. Αυτά τα περιστατικά υπενθυμίζουν ότι οι στρατιώτες είχαν μία συγκεκριμένη προτίμηση για τον Άγιο.»

«Παρόλο που υπάρχουν στοιχεία για την απεικόνιση του Αγίου ως πολεμιστή πριν από την εικονοκλαστική περίοδο ο αριθμός των αναπαραστάσεών του ως πολεμιστή αυξάνουν σημαντικά μετά την εικονομαχία κυρίως στην Καππαδοκία στην οποία οι στρατιωτικοί Άγιοι λατρεύονταν ιδιαίτερα. Εικονίζονταν τόσο ως προστάτης των στρατιωτών όσο και ως κατεξοχήν κατακτητής του κακού. Τοποθετούνταν σε προεξέχουσες θέσεις όπως στις εισόδους των ναών ή μπροστά στο ιερό, ακόμη και στην αψίδα.»

«Οι αλλαγές στην εικονογραφία του Αγίου [από βυζαντινός αξιωματούχος σε βυζαντινό πολεμιστή] συμπίπτουν με τις αλλαγές στην έννοια του Αυτοκράτορα ο οποίος κατά τη διάρκεια του απογείου της βυζαντινής αυτοκρατορίας από τη βασιλεία του Νικηφόρου Φωκά (963-969), του Ιωάννη Τζιμισκή (969-976) και Βασιλείου Β΄ (976-1025) απέκτησε τη νέα ποιότητα του στρατιωτικού θάρρους και ο οποίος δοξάζονταν στο πεδίο της μάχης.»

«Αναμφίβολα η εξέλιξη της λατρείας του Αγίου οφείλει πολλά στην υιοθέτησή του ως προστάτη από τους βυζαντινούς αυτοκράτορες. Παρόλο που δεν ήταν αμετάβλητη πρακτική, γίνονταν συνήθως εντυπωσιακές χορηγίες είτε για να παροτρύνουν τον Άγιο Γεώργιο να προστατέψει τους άνδρες για τους οποίους ήταν υπεύθυνοι στην μάχη είτε ως ανταμοιβή που το είχε πράξει ήδη. Τέτοια συναισθήματα εκφράζονται στον Κανόνα που συνέταξε ο Γεώργιος Σκυλίτζης στον οποίο ζητείτε η αρωγή του Αγίου προκειμένου να βοηθήσει τον αυτοκρατορικό στρατό να κερδίσει τη νίκη ενάντια στους Σκύθες, Πέρσες και βαρβάρους.»

«Το Praecepta Militaria [μεσοβυζαντινό στρατιωτικό εγχειρίδιο], που συνήθως αποδίδεται στον Νικηφόρο Φωκά, προέβλεπε να λέγονται προσευχές από τους στρατιώτες καθημερινά, πρωί και βράδυ, με αυστηρές ποινές για όσους δεν συμμετείχαν. Είναι ενδιαφέρον ότι αυτός ο ιδιαίτερα επιτυχημένος στρατηγός αντιμετώπιζε τις θρησκευτικές πρακτικές στον στρατό τόσο σοβαρά, καθώς αυτός ήταν υπεύθυνος που η εικόνα του ευγενή ιππότη εισήλθε στην βυζαντινή γραμματεία.»

«Οι Διόσκουροι παρέχουν ένα αρχαίο προηγούμενο παρέμβασης στη μάχη. Πολέμησαν με τους Ρωμαίους στη μάχη της λίμνης Regillus και ανήγγειλαν τη νίκη ξεδιψώντας τα άλογα τους στο σιντριβάνι του Δία στη Ρώμη. Οι Απόστολοι Ιωάννης και Φίλιππος αναμείχθηκαν στη μάχη με το μέρος του Αυτοκράτορα Θεοδοσίου ως έφιπποι σε λευκά άλογα. Ο Άγιος Ανδρέας επίσης παρενέβη προς όφελος της πόλης της Πάτρας, της οποίας εξάλλου ήταν ο πολιούχος, καθώς και ο Άγιος Δημήτριος και Θεόδωρος. Ωστόσο ο Άγιος Γεώργιος παρενέβαινε πιο συχνά, όχι όμως απαραίτητα μόνος και ούτε μόνο υπέρ των Βυζαντινών. Η παρέμβασή του να σώσει τη ζωή του [στρατηγού] Δομνητσίολου, ανιψιού του αυτοκράτορα Φωκά (602-610), αναφέρθηκε παραπάνω [το βυζαντινό στράτευμα είχε πέσει σε ενέδρα των Περσών]. Είχε επίσης παρέμβει υπέρ του Νικηφόρου Φωκά το 961, πριν γίνει αυτοκράτορας, στην πολιορκία του Χάνδακα, μαζί με τους Αγίους Δημήτριο, τους δύο Θεοδώρους και τον Αρχάγγελο Μιχαήλ. Παρενέβη πάλι υπέρ του Ανδρόνικου Β΄ στον οποίο είχε υποσχεθεί την νίκη όταν ο αυτοκράτορας προσευχόταν γονατιστός μπροστά σε μία εικόνα του έφιππου Αγίου έξω από το παρεκκλήσι της Θεοτόκου της Νικοποιού (.).»

«Ο Άγιος Γεώργιος υιοθετήθηκε από τους Σταυροφόρους και κυρίως από τους Άγγλους. Ο Εδουάρδος Γ΄ τον ανακήρυξε εθνικό προστάτη στην θέση των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου. Οι Άγγλοι των επικαλέστηκαν εναντίον των Γάλλων στον πόλεμο των 100 χρόνων. Ο Άγιος βοήθησε τον Αλέξανδρο Νέφσκυ, Μεγάλο Δούκα του Νόβγκοροντ, εναντίον των Σουηδών το 1240 και εναντίον των Τευτόνων ιπποτών το 1242.»

«Στα τελευταία χρόνια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας ο Άγιος Γεώργιος χρειάστηκε περισσότερο ως προστάτης εναντίον στους κατακτητές παρά ως σύμμαχος σε μια μάχη που πιθανώς να κατέληγε σε νίκη. Αυτό εξηγεί τον τεράστιο αριθμό προστατευτικών αναπαραστάσεων στους υστεροβυζαντινούς ναούς. Αυτές ήταν πολυάριθμες στην Τρανσυλβανία όπου ο αυτόχθων ορθόδοξος ρουμανικός πληθυσμός επιζητούσε προστασία εναντίον των καθολικών Ανδεγαυών, καθώς και στην Κρήτη η οποία ήταν υποτελής στην Βενετία από το 1204 έως το 1669.»

«[Μετά τη λατινική και τουρκική κατάκτηση οι Έλληνες] χρειάζονταν πάνω από όλα προστασία από τους κατακτητές. Η προστατευτική λειτουργία των στρατιωτικών αγίων έγινε πάλι επίκαιρη. Παρουσιάζονται σε αμέτρητες αναπαραστάσεις, κυρίως στις προσόψεις ή στις εισόδους των ναών. Αυτές οι εικόνες ήταν απλά πορτραίτα αλλά ένας δημοφιλής εικονογραφικός τύπος ήταν αυτός του Αγίου Γεωργίου που σκοτώνει έναν εχθρό ή ένα αντιπαθητικό τέρας. Αυτό χρησίμευε ως ένας γλωσσικός κώδικας: στη θέση του τέρατος εννοούνταν οι Τούρκοι.»

Ο στρατός ξηράς πενθεί

Το ΓΕΣ με διαταγή ακυρώνει όλες τις εκδηλώσεις που είχαν προγραμματιστεί να εκτελεστούν την Κυριακή 23 Απριλίου ημέρα του Εορτασμού του Προστάτη του Στρατού Ξηράς ...Πλην Πυροβολικού!

Σύμφωνα με την Ανακοίνωση – Διαταγή του ΓΕΣ: "Ενημερώνουμε ότι, λόγω του τριήμερου πένθους των Ενόπλων Δυνάμεων, ο εορτασμός του Αγίου Γεωργίου θα πραγματοποιηθεί με την τέλεση του θρησκευτικού τελετουργικού μόνο, χωρίς επιδείξεις οπλικών συστημάτων και μέσων και με την παρουσία μόνο του προσωπικού των Στρατοπέδων"!

Read more: http://www.newsbomb.gr/ellada/ekklhsia/story/787319/tin-kyriaki-timatai-o-agios-georgios-giati-theoreitai-prostatis-prostatis-ton-stratioton#ixzz5DOrc9mPk

Θαυματα του Αγ.Γεωργίου του Τροπαιοφόρου

Θαύμα στον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη:

Η ζωή πολλών Άγιων της εκκλησίας μας είναι συνυφασμένη με θαύματα του Αγίου Γεωργίου. Στή συνέχεια θα σας αναφέρουμε ένα από αυτά. Όταν ό Άγιος Αρσένιος ό Καππαδόκης ήταν μικρός πήγαινε μια μέρα με τον αδελφό του τον Βλάση σ' ένα χωράφι τους. Για να φτάσουν όμως έκεϊ έπρεπε να περάσουν ένα χείμαρρο, τον Έβκάση πού την ήμερα εκείνη ήταν πλημμυρισμένος. Ό μικρός Θεόδωρος (ό Άγιος Αρσένιος) αψηφώντας τον κίνδυνο μπήκε μέσα στο χείμαρρο για να περάσει, απέναντι. Ό αδελφός του ό Βλάσης έντρομος βλέπει τα ορμητικά νερά να παίρνουν μαζί τους καί τον αδελφό του.Τότε κλαίγοντας παρακάλεσε τον Άγιο Γεώργιο να τον σώσει .Ξαφνικά βλέπει δίπλα του τον αδελφό του ό όποιος του είπε πώς ένας καβαλλάρης καλόγερος τον άρπαξε μέσα από τα νερά, τον έβαλε πάνω στο άλογο του καί στη συνέχεια τον έβγαλε έξω. Από τότε ό Θεόδωρος έλεγε ότι θα γίνει κί αυτός καλόγερος.

Θαύματα στην Ι. Μ. Ξενοφώντος. ΟΙ πατέρες της Ί. Μ. Ξενοφώντος Αγίου "Ορους στους πολυπληθείς προσκυνητές της Μονής με ιερά συγκίνηση διηγούνται τα εξής: Στίς 23 Απριλίου ημέρα της εορτής του Αγίου στην Ί. Μ. γινόταν ή καθιερωμένη μεγάλη αγρυπνία καί είχαν βγάλει για προσκύνηση το ιερό λείψανο του Αγίου Γεωργίου (τμήμα από το χέρι του) πού φυλάσσεται στο μοναστήρι. Την ώρα του εσπερινού οι πατέρες διεπίστωσαν ότι όχι μόνον έβγαινε από το ιερό λείψανο λεπτή καί πάντερπνη εύωδία καθώς καί άγιον μυρο, αλλά είχε πάρει μορφή καί σχήμα νωπής πληγής. Τότε διέκοψαν τον εσπερινό καί διάβασαν την παράκληση του Αγίου.


Οι πατέρες της ϊδιας μονής μας διηγήθηκαν καί το εξής γεγονός: Πρίν από χρόνια, την ήμερα της εορτής του Αγίου, μάγειρας ήταν ό Γερο-Βαρλαάμ ό όποιος ήταν πολύ λυπημένος, διότι την ήμερα πού πανηγύριζε το μοναστήρι αυτός δεν μπορούσε να πάει να έκκλησιασθεΐ. Σέ μια στιγμή με αναστεναγμό λέγει: «Άγιε Γεώργιε, σήμερα πού τιμάμε την μνήμη σου εγώ δεν μπορώ να 'ρθω κοντά σου, στην ακολουθία». Τότε άστραψε το μαγειρείο καί παρουσιάζεται μπροστά του ό Άγιος Γεώργιος καί του λέγει: «Μη στεναχωριέσαι Γερο-Βαρλαάμ, εδώ θα είμαι μαζί σου».

Ιερά Καλύβη Αγ. Γεωργίου Νέας Σκήτης. Οι πατέρες πού ασκούνται στην Καλύβη μας έγραψαν: «...Τον αίσθανόμεθα δίπλα μας πάντα να μας περισκέπει, να μας διαφυλάττει, να μας προνοεί καί να μας τρέφει. Ούδεμίαν δυσκολίαν αντιμετωπίζουμε, διότι, αν καί περνούμε κάποτε δυσβάστακτες περιστάσεις την τελευταία στιγμή προλαμβάνει ό "Αγιος καί ρύεται παντός κινδύνου καί ανάγκης. Οι προ ημών Πατέρες διηγούνται για την πρόνοιαν του Αγίου ότι κατά το σωτήριον έτος 1931 η 1932 δεν είχαν ψάρια να κάνουν την πανήγυριν. Την τελευταίαν στιγμήν παρουσιάζεται ψαράς, κρατώντας το πανέρι του γεμάτο ψάρια, πού, αν καί στο δρόμο του συνάντησε καί άλλες καλύβες, εν τούτοις σ' αυτήν την καλύβη κτύπησε καί ρώτησε τους πατέρας αν θέλουν τα ψάρια, χωρίς να γνωρίζει ότι εόρταζε ό ναός της καλύβης. Αυτό το θαΰμα το επιβεβαιώνει καί ό έτι ζών γέρων Μακάριος από την καλύβην των Κυριλλαίων της Νέας Σκήτης».
Ί. Μ. Αγ. Γεωργίου του Μανδηλά (Αγίων Μετεώρων). Απέναντι, από την Ί. Μ. Αγ. Νικολάου Ανάπαυσα ψηλά σ' έναν απότομο βράχο βρίσκεται ό ναί'σκος του Αγ. Γεωργίου του Μανδηλά (14ος αι.) πού μπορεί να τον διακρίνουμε εύκολα από τα πολύχρωμα μανδήλια πού κρεμούν οι κάτοικοι του Καστρακίου. Το παρακάτω θαΰμα του Αγίου έγινε αιτία να διασώζεται μέχρι σήμερα το έθιμο αυτό: Στά χρόνια της Τουρκοκρατίαςένας άγαρηνός πήγε καί έκοψε ξύλα από το δασύλλιο, πού ήταν κάτω από την Μονή του Αγ, Γεωργίου. Μόλις έκοψε τα πρώτα ξύλα έπεσε κάτω καί δεν μπορούσε να σηκωθεί. Κατάλαβε ότι ό Άγιος τον τιμώρησε γιατί δεν σεβάστηκε την περιουσία από το «βακούφι». Τότε έταξε στον Άγιο τον ακριβό καί πολύτιμο φερετζέ της συζύγου του. Αμέσως έγινε το θαΰμα, σηκώθηκε καί έτρεξε στο σπίτι του άπ' οπού έφερε το φερετζέ καί τον κρέμασε στο μοναστήρι. Την πράξη του αυτή μιμήθηκαν καί οι χριστιανοί της περιοχής καί από τότε το έθιμο συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Την ήμερα της εορτής του Αγίου θαρραλέοι νέοι ανεβαίνουν καί κρεμούν μανδήλια στον σωζόμενο ναό.
 
"Ι. Μ. Αγ. Γεωργίου Μαυροβουνίου. Καί στο μοναστήρι αυτό της Κύπρου, πού τα τελευταία χρόνια άρχισε καί πάλι να λειτουργεί σαν Μονή, γίνονται πολλά θαύματα. Από το περιοδικό «Όρθόδοξη Μαρτυρία» αντιγράφουμε ένα. «Ένα από τα παιδιά πού ερχόντουσαν πάντα καί μας βοηθούσαν ξεκίνησε ένα απόγευμα, ενώ κτιζόταν ή Μονή, να έλθει να προσκυνήσει. Την ήμερα εκείνη έβρεξε παράκαιρα καί το ευλογημένο το παιδί αντί να πάει κανονικά από το δρόμο καί να στρίψει με το αυτοκίνητο του σκέφθηκε για συντομία να στρίψει μέσα από το χωράφι, οπότε το αυτοκίνητο του «έβόλησεν μέσα στα πηλά». Παρά τίς προσπάθειες του το αυτοκίνητο δεν έβγαινε από τίς λάσπες. Απελπισμένος άνοιξε την πόρτα καί κατέβηκε κάτω. Έκεϊ γύρω δεν βρισκόταν κανείς. Σκέφθηκε να επικαλεσθεί σε βοήθεια τον 'Άγιο Γεώργιο ."Εκαμε μικρή προσευχή καί μόλις μπήκε μέσα, με το πρώτο ξεκίνημα το αυτοκίνητο ξεκόλλησε από «τα πηλά» καί έφθασε στη Μονή. Εισήλθε στην εκκλησία καί γονάτισε ενώπιον της μεγάλης εικόνας του Αγίου για να τον ευχαριστήσει, οπόταν άκουσε έξω ποδοβολητά αλόγου, ωσάν κάποιος καβαλλάρης να έτρεχε στην αυλή. Σηκώνεται καί κοιτάζει έξω, δεν υπήρχε κανείς. Αισθάνθηκε ρίγος καί συγκίνηση, συνάμα καί φόβο πού παρά την άναξιότητά του,είχε αισθανθεί έντονη την παρουσία του Αγίου».


Στή συνέχεια σημειώνονται καί τα παρακάτω: «Μία Κυριακή, όταν έλειτούργησε ή Μονή, ήλθε από το Αύγόρου μία γυναίκα ή όποια μας είπε ότι δεν γνώριζε καν την ύπαρξη αυτής της Μονής. Μια νύχτα ήλθε ό Άγιος Γεώργιος στον ύπνο της καί της εξήγησε που είναι το μοναστήρι του, ότι είναι μετά τα Κελλία καί ότι έχει τρεις μοναχούς καί την προέτρεψε να το επισκεφθεί». Ό μακαριστός Γέροντας π. Ιάκωβος Τσαλίκης σε αδελφό της Μονής είχε πει: «Εκεί πού πάτε τώρα δεν έχει τίποτε,κάποτε είχε μοναστήρι το όποιον απέθανε καί θα κάνετε μια νεκρανάσταση, θάρχεται πολύς κόσμος καί θα αναπαύεται». Αλλά καί ό μακαριστός π. Πάίσιος είχε πει για το μοναστήρι αυτό: «Εκεί πού θα πάς έχει έναν, θα γίνετε δύο. θαρθει ακόμα ένας, θα γίνετε τρεις. Εσείς οι τρεις θα πάτε κάπου καί θα κάμετε μια βάση (πνευματική). Αυτές οι βάσεις θα διώξουν τίς άλλες βάσεις. Το πρόβλημα της Κύπρου είναι πνευματικό καί όχι πολιτικό καί χρειάζονται πνευματικές αντιστάσεις».

Ο τάφος του Αγίου Γεωργιου στη Λύδδα

Στήν Αλβανία. Ναοί προς τιμήν του Μεγαλομάρτυρα υπάρχουν καί στην μαρτυρική Εκκλησία της Αλβανίας. Στό ιεραποστολικό Περιοδικό «"Αγιος Κοσμάς ό Αιτωλός», τεύχος Απρίλιος -Ιούνιος του 1997, σελ. 357 ό π. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης ανάμεσα στα αλλά γράφει καί τα έξης: «... Δεν θα πρέπει να αποσιωπήσω την συγκινητική συνάντηση πού είχα ένα βράδυ, στο σπίτι του παπα-Γιάννη Τρεμπίτσκα, στην Κοριτσά. Μια εβδομήντα περίπου χρονών γριούλα ήρθε καί μας ανακοίνωσε το πρόβλημα της: - Πατέρες, βοηθήστε με να κτίσω την εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στο χωριό μου. - Γιαγιά, από πού είσαι, τί θρησκεία ακολουθείς καί ποιος σου ζήτησε να κτίσεις εκκλησία; -Το χωριό μου ήταν ορθόδοξο μέχρι το 1910. Από τότε όλοι οι κάτοικοι έγίναμε μουσουλμάνοι. Τα ερείπια της εκκλησίας του Αγίου παραμένουν ακόμα στο κέντρο του χωριού μας. Τρεις φορές μέχρι τώρα ήλθε στον ύπνο μου ό άγιος Γεώργιος καί μου είπε: «Εσύ θα αναλάβεις να μου κάνεις την εκκλησία». - Καί πώς ξέρεις γιαγιά, ότι αυτός ήταν ό άγιος Γεώργιος; Σηκώθηκε όρθια. Έβγαλε από την τσέπη της μια πλαστική είκονίτσα του αγίου Γεωργίου καί κάπως αντιδρώντας για την ερώτηση μου, μου είπε: - Καλά δεν ξέρω ποιος είναι ό Άγιος Γεώργιος; Να, αυτός είναι. Ας σημειωθεί εμφατικά ότι αυτή ήταν μουσουλμάνα...»

Κείμενο από το βιβλίο-Ο Άγιος Γεώργιος ο Τροπαιοφόρος

Γεωργίου Μηλίτση-διδασκάλου

Αναρτήθηκε από π.Γεώργιος ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΗΣ στις 4/23/2010

Ο όσιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης

Ο Όσιος Αναστάσιος έζησε τον 7^ο  αιώνα μ.Χ. και καταγό­ταν από ευγενή οικογένεια. Γρήγορα όμως εγκατέλειψε τον κόσμο και τα βιοτικά πράγματα και εκάρη μοναχός. Αργότερα επισκέφθηκε τη Συρία, την Αίγυπτο και τα Ιεροσόλυμα, για να προσκυνήσει τους Αγίους Τόπους, και κατέληξε στη μονή της Αγίας Αικατερίνης στο όρος Σινά, της οποίας διετέλεσε ηγού­μενος. Ο Όσιος διακρίθηκε για τους αγώνες του κατά των αιρετικών Μονοφυσιτών, γι’ αυτό και ονομάσθηκε Ομολογητής. Ετιμάτο ιδιαίτερα από τους συγχρόνους του, οι οποίοι των αποκαλούσαν και «νέον Μωυσέα». Εκοιμήθηκε με ειρήνη σε βαθύ γήρας περί τις αρχές του 8^ου  αιώνος μ.Χ.

Ο Όσιος ’Αναστάσιος ήταν από τους πολυγραφότερους συγγραφείς της εποχής του. Τα έργα του είναι τα ακόλουθα:

α) «Οδηγός». Το έργο αυτό αποτελείται από 24 κεφάλαια και ονομάσθηκε έτσι διότι ήταν προορισμένο να χρησιμεύσει ως οδηγός προς υποστήριξη της Ορθοδοξίας εναντίον του Μονοφυσιτι­σμού.

β) «Ερωτήσεις και αποκρίσεις περί διαφόρων κεφαλαίων και διαφόρων προσώπων». Στο έργο αυτό ο Όσιος Αναστά­σιος, ακολουθώντας τη μέθοδο του Αγίου Μαξίμου του Ομολο­γητού, των ερωτήσεων και των αποκρίσεων, επιλύει διάφορα ζητήματα δογματικά, πρακτικά και εκκλησιαστικά.

γ) «Λόγος περί της αγίας συνάξεως και περί του μη κρίνειν και μνησικακείν», όπου αναφέρεται στη θεία Ευχαριστία.

δ) «Θεωρίαι αναγωγικαί εις την εξαήμερον». Το όλο έργο αποτελείται συνολικά από δώδεκα βιβλία.

ε) «Εκ του κατ’ εικόνα». Δύο λόγοι περί της κατ’ εικόνα Θεού δημιουργίας του ανθρώπου.

στ) «Χρήσεις άχρηστοι μιαρών δυσσεβών Αρειανών αθετούσαι την ομοούσιον θεότητα, του Υιού του Θεού και κτίσμα τον Κτίστην των απά­ντων λέγουσα». Το βιβλίο αυτό περιέχει, αποσπάσματα από συλλογή χωρίων Πατέρων εναντίον των αιρετικών. Εκτός από τα προαναφερθέντα έργα έχουν γραφεί και άλλα από τον Όσιο Αναστάσιο.

(Επισκόπου Φαναρίου Αγαθαγγέλου, Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Απρίλιος, εκδ. Αποστ. Διακονία, σ. 248).

Αγίου Αναστασίου του Σιναΐτου- Με ποιά δύναμη οι αιρετικοί θαυματουργούν ή προφητεύουν;

ΜΕ ΠΟΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ
ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΟΥΝ ΚΑΙ ΠΡΟΦΗΤΕΥΟΥΝ;

ΑΓΙΟΥ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΣΙΝΑΪΤΟΥ
Επισκόπου Θεουπόλεως Αντιοχείας
ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ

ΕΡΩΤΗΣΗ 20^η

Με ποια δύναμη αυτοί που πιστεύουν και κάνουν τα αντίθετα, πολλές φορές προφητεύουν και θαυματουργούν;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Τα διάφορα σημεία και θαύματα και οι προφητείες πολλές φορές γίνονται και από ανάξιους, σύμφωνα με κάποια ανάγκη ή οικονομία, όπως συνέβη με τον Βαρλαάμ¹² και την εγγαστρίμυθο¹³. Και αλλού, οι  απόστολοι, όταν βρήκαν κάποιον άπιστο, «ο οποίος έδιωχνε δαιμόνια με το όνομα του Χριστού»¹⁴, και τον εμπόδισαν και το ανάφεραν στον Χρι­στό, ο Χριστός τους είπε «Μη τον εμποδίζετε, γιατί όποιος δεν είναι ενα­ντίον σας, είναι με το μέρος σας»¹⁵. Επομένως, όταν δης να γίνεται ένα θαύμα και από αιρετικούς και από άπιστους, να μην απορήσεις ούτε να μετακινηθείς από την ορθόδοξη πίστη. Γιατί πολλές φορές εκείνη που κάνει το θαύμα είναι η πίστη αυτού που προσέρχεται, και όχι η αξία εκείνου που το κάνει. Άλλωστε ο Ιωάννης, ο μεγαλύτερος από όλους όσους γεννήθηκαν από γυναίκες¹⁶, δεν φαίνεται να έχει κάνει θαύμα, ενώ ο Ιούδας οπωσδήποτε έκανε, αφού ήταν και αυτός ανάμεσα σ’ εκείνους που στάλθηκαν να αναστήσουν νεκρούς και να θεραπεύσουν λε­προύς¹⁷. Γι^’ αυτό να μη θεωρήσεις σπουδαίο, εάν δεις κάποιον ανάξιο ή αιρετικόν να κάνει θαύμα. Ούτε φυσικά πρέπει να κρίνουμε τον ορθόδο­ξο άνθρωπο από τα θαύματα και τις προφητείες, αν είναι άγιος ή όχι, αλλά από τη διαγωγή του. Γιατί πολλές φορές πολλοί όχι μόνο ορθόδο­ξοι αμαρτωλοί, αλλά και αιρετικοί και άπιστοι, έκαναν θαύματα και προφήτευσαν σε ειδικές περιπτώσεις, όπως ειπώθηκε, ύστερα από παρα­χώρηση του Κυρίου, όπως στην περίπτωση του Βαλαάμ και του Σαούλ και του Ναβουχοδονόσορα και του Καϊάφα, στους οποίους μπορούμε να βρούμε, ότι το άγιο Πνεύμα ενήργησε, αν και ήταν ανάξιοι και βέβη­λοι, για δικαιολογημένες αιτίες.

Αφού λοιπόν, όπως αποδείχτηκε, και από αμαρτωλούς και άπι­στους γίνονται πολλές φορές θαύματα και προφητείες, κατ’ οικονομία, δεν πρέπει από τα γεγονότα αυτά, όπως είπα, να δοκιμάζουμε κάποιον, αν είναι άγιος, αλλά από τους καρπούς του, όπως λέγει ο Κύριος «Θα τους αναγνωρίσετε από τους καρπούς τους»¹⁸. Τους καρπούς του αληθινού και πνευματικού ανθρώπου τις φανέρωσε ο Απόστολος, λέγο­ντας· «Ο καρπός του Πνεύματος είναι αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυ- μία, χρηστοήθεια, αγαθωσύνη, πίστη, πραότητα, εγκράτεια. Εναντίον αυτών δεν υπάρχει νόμος»¹⁹. Εάν λοιπόν ο άνθρωπος έχει τις αρετές αυτές, είτε κάνει θαύματα, είτε δεν κάνει, είναι φανερό ότι ο άνθρωπος αυτός είναι άγιος και φίλος του Θεού. Γιατί στους αληθινούς φίλους του Θεού δεν υπάρχει χάρη χωρίς πνευματικό χάρισμα. Γιατί δέχεται ή λόγο σοφίας, ή λόγο γνώσης, ή πίστη, ή χάρισμα να θεραπεύει, ή κάποιο άλλο από αυτά που αναφέρει ο Απόστολος στα όσα λέγει περί των δωρεών του αγίου Πνεύματος²⁰. Χωρίς τους καρπούς αυτούς, αυτός που κάνει  θαύματα ή προφητεύει, είναι ένας από εκείνους που θα λένε την ημέρα εκείνη· «Κύριε, Κύριε, στο όνομά σου δεν κάναμε πολλά θαύματα; Και θα ακούσει. Ομολογώ πως ποτέ δεν σε γνώρισα. Απομακρύνσου από εμένα, συ ο εργάτης της ανομίας»²¹. Και αυτά βέβαια ειπώθηκαν για τους ορθόδοξους Χριστιανούς που κάνουν θαύματα.

Ο Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης απαντά για τους ανάξιους άρχοντες Από Dogma

Ο Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης απαντά για τους ανάξιους άρχοντες, δίνοντας μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Την απάντηση που έδωσε ο Άγιος Αναστάσιος ο Σιναΐτης για τους ανάξιους άρχοντες συναντάμε στο «Απόκρισις περί αναξίων αρχόντων»[1]
Ερώτησις: Ο Απόστολος Παύλος λέει ότι οι εξουσίες του κόσμου έχουν ταχθή από τον Θεό[2]. Πρέπει λοιπόν να δεχθούμε ότι κάθε άρχοντας ή βασιλεύς ή επίσκοπος προχειρίζεται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό;
Απόκρισις: Ο Θεός λέει στον Νόμο: «Θα σας δώσω άρχοντας σύμφωνα με τις καρδιές σας»[3].
Είναι λοιπόν φανερό ότι οι μεν άρχοντες και οι βασιλείς πού είναι άξιοι αυτής της τιμής προχειρίζονται στο αξίωμα αυτό από τον Θεό. Οι άλλοι πάλι πού είναι ανάξιοι προχειρίζονται κατά παραχώρησιν ή και βούλησιν του Θεού σε ανάξιο λαό εξ αιτίας αυτής ακριβώς της αναξιότητός των. Και άκουσε σχετικά μερικές διηγήσεις.
Όταν είχε γίνει βασιλεύς ό Φωκάς ο τύραννος[4] και άρχισε εκείνες τις αιματοχυσίες με τον Βονόσο[5] τον δήμιο, υπήρχε κάποιος μοναχός στην Κωνσταντινούπολη άγιος άνθρωπος, που έχοντας πολλή παρρησία προς τον Θεό, σαν να δικαζόταν με τον Θεό και έλεγε με απλότητα: «Κύριε, γιατί έκανες τέτοιον βασιλέα;» Καί τότε, αφού το έλεγε αυτό για αρκετές ημέρες, του ήλθε φωνή εκ Θεού πού έλεγε: «Διότι δεν βρήκα άλλον χειρότερο».
Υπήρχε και κάποια άλλη πόλις στην περιοχή της Θηβαΐδος πού ήταν γεμάτη παρανομία, της οποίας οι πολίτες διέπρατταν πολλά μιαρά και άτοπα πράγματα. Σ’ αυτήν λοιπόν κάποιος άνθρωπος του ιπποδρόμου διεφθαρμένος στο έπακρον απόκτησε ξαφνικά κάποια ψευδοκατάνυξι και πήγε και κουρεύτηκε μοναχός και ντύθηκε το μοναχικό σχήμα. Αλλ’ όμως καθόλου δεν σταμάτησε τις πονηρές πράξεις του. Συνέβη λοιπόν να πεθάνη ο επίσκοπος της πόλεως αυτής.
Τότε παρουσιάσθηκε σε κάποιον άγιο άνθρωπο άγγελος Κυρίου και του λέει: «Πήγαινε και προετοίμασε την πόλι, για να χειροτονήσουν επίσκοπο τον πρώην άνθρωπο του ιπποδρόμου».
Πήγε λοιπόν αυτός και έκανε ο,τι του παρηγγέλθη. Αφού λοιπόν χειροτονήθηκε ο προαναφερθείς πρώην ή μάλλον ετι φαυλόβιος, άρχισε με τον νου του να φαντάζεται ότι κάτι είναι και να υψηλοφρονή. Τότε του παρουσιάσθηκε άγγελος Κυρίου και του λέει: «Γιατί υψηλοφρονείς, άθλιε; Σου λέω αλήθεια ότι δεν έγινες επίσκοπος, επειδή ήσουν άξιος για ιεροσύνη, άλλα γιατί αυτής της πόλεως τέτοιος επίσκοπος της άξιζε».
Γι’ αυτό λοιπόν, αν ποτέ δεις κάποιον ανάξιο και πονηρό βασιλέα ή άρχοντα ή επίσκοπο, μην απορήσης, μήτε να κατηγορήσης τήν πρόνοια του Θεού. Αλλά μάλλον μάθε απ’ αυτό και πίστευε ότι παραδιδόμεθα σε τέτοιους τυράννους εξ αιτίας των ανομιών μας, κι όμως πάλι δεν αφήνουμε τα κακά μας έργα.
1. Ερωτήσεις και αποκρίσεις περί διαφόρων κεφαλαίων εκ διαφόρων προσώπων, Ερώτησις ις’, PG 89,476Β-477Α.
2. Ρωμ. ιγ’ 1.
3. πρβλ. Ιερεμ. γ’ 15
4. Φλάβιος Φυτκάς: αυτοκράτωρ του Βυζαντίου (602-610), περιβόητος για την σκληρότητα και ακο-λασία του.
5. Βονόσος ή Βόνωσος: λογοθέτης (υπουργός) επί Φλαβίου Φωκά.