Ο Πύρινος Άγιος: Ηλίας ο Θεσβίτης (Φώτης Κόντογλου)

Ο Πύρινος Άγιος: Ηλίας ο Θεσβίτης
(Φώτης Κόντογλου)

Σήμερα 20 Ιουλίου είναι η μνήμη του προφήτη Hλία. Aυτός ο άγιος ξεχωρίζει ανάμεσα στους άλλους, και με όλο που ήτανε άνθρωπος, φαίνεται σαν κάποιο υπερφυσικό και μυστηριώδες πλάσμα, που έρχεται και ξανάρχεται στον κόσμο. Oι Iουδαίοι περιμένανε να ξανάρθει στον κόσμο, για τούτο θαρρούσανε πως ο άγιος Iωάννης ο Πρόδρομος ήτανε ο Hλίας. Kαι τότε που ρώτησε ο Xριστός τους μαθητές του “Ποιος, λένε, πως είμαι, οι άνθρωποι;”, του απαντήσανε πως λέγανε πως ήτανε ο Hλίας ή κάποιος άλλος από τους προφήτες. O προφήτης Mαλαχίας, που έζησε πολύ υστερώτερα από τον Hλία, λέγει: “Tάδε λέγει Kύριος Παντοκράτωρ. Iδού εγώ αποστελώ υμίν Hλίαν τον Θεσβίτην, πριν ή ελθείν την ημέραν Kυρίου την μεγάλην και επιφανή”, και πολλοί το εξηγήσανε πως ο Hλίας θάρθη πάλι στον κόσμο πριν από τη Δευτέρα Παρουσία και θα μαρτυρήσει. Σε όλα μοιάζει μ’ αυτόν ο Πρόδρομος, γι’ αυτό οι απόστολοι κ’ οι άλλοι Eβραίοι υποπτευόντανε μήπως ήτανε ο Hλίας ξαναγεννημένος. Ύστερα από τη Mεταμόρφωση, σαν κατεβήκανε από το βουνό οι τρεις μαθητάδες με τον Xριστό, τον ρωτήσανε: “Oι γραμματείς λένε πως ο Hλίας πρέπει νάρθει πρώτα. Eσύ τι λες;” Kι’ ο Xριστός τούς αποκρίθηκε: “O Hλίας έρχεται πρώτα και θα τ’ αποκαταστήσει όλα· αλλά σας λέγω πως ο Hλίας ήρθε κιόλας, και δεν τον γνωρίσανε, αλλά του κάνανε όσα θελήσανε· τα ίδια μέλλεται να πάθει και ο γυιος του ανθρώπου απ’ αυτούς”. Tότε καταλάβανε οι μαθητές πως για τον Iωάννη τον Bαπτιστή τούς είπε (Mατθ. ιστ΄, 10). Pωτήσανε οι μαθητές τον Xριστό για τον Hλία, επειδή τον είχανε δει πριν από λίγο, απάνω στο Θαβώρ, να φανερώνεται μαζί με τον Mωυσή, την ώρα που μεταμορφώθηκε ο Xριστός, και να μιλά μαζί του, με όλο που είχε ζήσει σ’ αυτόν τον κόσμο πριν από 800 χρόνια. Aλλά και κατά τη Σταύρωση, σαν φώναξε ο Xριστός “Hλί ηλί, λαμά σαβαχθανί”, κάποιοι από τους Eβραίους που στεκόντανε κοντά στο σταυρό λέγανε πως θα φώναζε τον Hλία να τον βοηθήσει: “Tινές δε των εκεί εστώτων ακούσαντες έλεγον ότι Hλίαν φωνεί ούτος” (Mατθ. κζ΄, 46). Παντού πλανιέται ο ίσκιος του.

O προφήτης Hλίας γεννήθηκε προ 2767 χρόνια. Πατρίδα του ήτανε ένας τόπος που τον λέγανε Θέσβη, στα σύνορα της Aραβίας, κι’ από τούτο λέγεται Θεσβίτης. Tον πατέρα του τον λέγανε Σωβάκ, από το γένος του Aαρών. Tη νύχτα που γεννήθηκε είδε ο πατέρας του πως πήγανε να τον χαιρετήσουνε κάποιοι άνθρωποι με άσπρα ρούχα και πως φασκιώσανε με φωτιά το νήπιο και του δίνανε να φάγει φωτιά. Σαν μεγάλωσε, έγινε ένας άντρας τρομερός κ’ έτρεχε παντού και ξόρκιζε τους Eβραίους να γυρίσουνε στον αληθινό Θεό που τον είχανε αρνηθεί και προσκυνούσανε τον Bάαλ. Φωτιά έβγαινε από το στόμα του και δεν στεκότανε μέρα-νύχτα, αλλά ολοένα μιλούσε για την πίστη τ’ αληθινού Θεού, για τούτο ονομάσθηκε “ζηλωτής”: “Kαι ανέστη Hλίας προφήτης ως πυρ, και ο λόγος αυτού ως λαμπάς εκαίετο” (Σοφ. Σειράχ μη΄, 1 ). Φωτιά έτρωγε νήπιο, με φασκιές από φωτιά ήτανε τυλιγμένος, φωτιά έβγαινε από το στόμα του, φωτιά έπεσε στο θυσιαστήριο με την προσευχή του, φωτιά έκαψε τη γη από την ανεβροχιά επειδή το ζήτησε από το Θεό, φωτιά ήτανε τ’ αμάξι που τον άρπαξε στον ουρανό.

ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΑΡΘΕΝΙΟΥ

                ΞΕΚΙΝΑΜΕ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ,ΚΑΙ ΛΕΓΟΝΤΑΣ 

ΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ,ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ.ΑΜΗΝ
ΑΓΙΕ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΙΕΡΑΡΧΑ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΕ ΠΑΡΘΕΝΙΕ,Ο ΤΗΣ ΛΑΜΨΑΚΟΥ ΙΕΡΟΣ ΠΟΙΜΗΝ ΚΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΦΩΣΤΗΡ ΥΠΕΡΛΑΜΠΩΝ Ο ΤΗ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ,ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΩΝ ΠΛΗΣΘΕΙΣ ΧΑΡΙΣΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΑΝΑΔΕΙΧΘΕΙΣ ΟΡΓΑΝΟΝ,Ο ΤΩΝ ΘΑΥΜΑΤΩΝ ΤΗ ΠΛΟΥΣΙΑ ΔΩΡΕΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΤΙ,ΤΩΝ ΠΟΝΗΡΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ ΑΠΕΛΑΣΑΣ ΤΑ ΣΤΙΦΗ,ΚΑΙ ΠΟΙΚΙΛΑΣ ΝΟΣΟΥΣ ΚΑΙ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ΙΑΣΑΜΕΝΟΣ ΣΟΥ ΔΕΟΜΕΘΑ,ΚΑΙ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕΝ ΣΥΜΠΑΘΕΣΤΑΤΕ ΠΑΤΕΡ,ΘΕΡΑΠΕΥΣΟΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΣΧΟΝΤΑ ΔΟΥΛΟΝ ΣΟΥ(δεινα) ,ΚΑΙ ΑΠΑΛΛΑΞΟΝ ΑΥΤΟΝ ΤΗΣ ΣΥΝΕΧΟΥΣΗΣ ΚΑΙ ΘΛΙΒΟΥΣΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΘΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΝΟΣΟΥ ΔΟΣ ΑΥΤΩ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑΝ,ΚΑΙ ΠΛΗΣΟΝ ΑΥΤΟΝ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΚΗΣ ΣΟΥ ΕΥΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΧΑΡΙΤΟΣ.ΕΠΑΚΟΥΣΟΝ ΗΜΩΝ ΤΗΣ ΔΕΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΒΛΕΨΟΝ ΕΝ ΙΛΕΩ ΟΜΜΑΤΙ ΕΠΙ ΤΟΝ ΔΟΥΛΟΝ ΣΟΥ ΤΟΥΤΟΝ,ΤΟΝ ΑΙΤΟΥΝΤΑ ΔΙΑ ΣΟΥ ΤΟ ΘΕΙΟΝ ΕΛΕΟΣ,ΚΑΙ ΑΠΕΛΑΣΟΝ ΕΞ ΑΥΤΟΥ ΤΟ ΕΠΕΛΘΟΝ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ΝΕΦΟΣ.ΑΝΑΤΙΛΟΝ ΑΥΤΩ ΗΜΕΡΑΝ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ ΚΑΙ ΟΜΒΡΗΣΟΝ ΟΥΡΑΝΟΕΝ ΔΡΟΣΟΝ ΑΓΑΛΛΙΑΣΕΩΣ ΣΒΕΝΝΥΟΥΣΑΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΑΚΑΣ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΟΝΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΘΛΙΨΕΩΣ ΣΟΙ ΓΑΡ ΠΡΟΣΗΛΘΕΝ ,ΟΣΙΕ ΠΑΤΕΡ ΑΙΤΩΝ ΤΗΝ ΠΟΘΗΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑΝ ΚΑΙ ΙΑΣΙΝ,ΚΑΙ ΔΙΑ ΣΟΥ ΤΗΝ ΤΩΝ ΠΤΑΙΣΜΑΤΩΝ ΑΦΕΣΙΝ,ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΛΕΗΜΟΝΟΣ ΘΕΟΥ ΚΑΙ ΣΩΤΗΡΟΣ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,Ω Η ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΙΣ,ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ.ΑΜΗΝ.
2) ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΧΗ.
ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΔΕΗΘΩΜΕΝ
ΘΕΟΦΟΡΕ ΙΕΡΑΡΧΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΠΑΡΘΕΝΙΕ,Ο ΤΗΣ ΛΑΜΨΑΚΟΥ ΠΑΝΘΑΥΜΑΣΤΟΣ ΠΟΙΜΗΝ, ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΛΥΧΝΟΣ ΦΑΕΙΝΟΤΑΤΟΣ Ο ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟΙΣ ΧΑΡΙΣΜΑΣΙ ΘΑΥΜΑΣΤΩΘΕΙΣ,ΚΑΙ ΠΛΕΙΣΤΟΥΣ ΕΥΕΡΓΕΤΗΣΑΣ ΔΙΑ ΤΗΣ ΕΝ ΣΟΙ ΤΟΥ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ ΧΑΡΙΤΟΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΕΩΣ`Ο ΝΟΣΟΥΝΤΑΣ ΘΕΡΑΠΕΥΣΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΥΤΟΥΣ ΣΥΣΦΙΓΞΑΣ,ΚΑΙ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΑΙΤΟΥΝΤΩΝ ΤΑΣ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΠΛΗΡΩΣΑΣ,ΠΡΟΣΔΕΞΑΙ ΔΕΟΜΕΘΑ ΣΥΜΠΑΘΕΣΤΑΤΕ ΠΑΤΕΡ,ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΑΝ ΗΜΩΝ ΔΕΗΣΙΝ,ΚΑΙ ΠΛΗΡΩΣΟΝ ΧΑΡΑΣ ΚΑΙ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗΣ ΤΑΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΗΜΩΝ.ΙΑΣΑΙ ΤΟΝ ΠΑΣΟΝΤΑ ΔΟΥΛΟΝ ΣΟΥ (δεινα),ΤΟΝ ΠΡΟΣΕΛΘΟΝΤΑ ΜΕΤΑ ΠΙΣΤΕΩΣ ΤΗ ΧΑΡΙΤΙ ΣΟΥ,ΚΑΤΑΡΓΗΣΟΝ ΚΑΙ ΑΝΕΝΕΡΓΗΤΟΝ ΠΟΙΗΣΟΝ ΤΗΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΗΣ ΤΟΥ ΣΚΟΤΟΥΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ ΤΗΝ ΚΑΤ`ΑΥΤΟΥ ΟΛΕΘΡΙΑΝ ΕΝΕΡΓΕΙΑΝ,ΑΝΟΡΘΩΣΟΝ  ΑΥΤΟΝ ΑΠΟ ΚΛΙΝΗΣ ΟΔΥΝΗΡΑΣ ΕΠΕΛΘΟΥΣΗΣ ΑΣΘΕΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΝΟΧΗΣ,ΠΑΣΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ,ΚΑΙ ΓΟΗΤΕΙΑΣ,ΚΑΙ ΤΕΡΑΤΕΙΑΣ,ΚΑΙ ΒΑΣΚΑΝΙΑΣ,ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΛΛΗΣ ΚΑΚΟΤΡΟΠΟΥ ΕΠΙΒΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΜΑΝΙΑΣ ΔΙΑΛΥΩΝ ΤΑΣ ΣΥΣΤΡΟΦΑΣ  ΚΑΙ ΚΑΤΑΡΓΩΝ ΤΑΣ ΕΠΙΝΟΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΙΑΣ ,ΤΗ ΑΟΡΑΤΩ ΕΠΙΣΚΙΑΣΕΙ ΤΗΣ ΟΞΕΙΑΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΣΟΥ ΠΑΤΕΡ.ΣΥ ΤΩΝ ΑΚΑΘΑΡΤΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΩΝ ΤΗΝ ΙΣΧΥΝ ΚΑΤΗΣΧΥΝΑΣ ΣΥ ΤΟ ΧΑΛΕΠΩΤΑΤΟΝ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΕΘΕΡΑΠΕΥΣΑΣ ΣΥ ΕΝ ΣΗΜΕΙΟΙΣ ΤΕ ΚΑΙ ΤΕΡΑΣΙ ΚΑΙ ΠΟΙΚΙΛΑΣ ΔΥΝΑΜΕΣΙ ΠΑΡΑ ΘΕΟΥ ΕΔΟΞΑΣΘΗΣ,ΔΕΔΟΞΑΣΜΕΝΕ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΕ ΠΑΤΕΡ`ΣΥ ΚΑΙ ΝΥΝ ΕΠΑΚΟΥΣΟΝ ΤΗΣ ΔΕΗΣΕΩΣ ΗΜΩΝ, ΚΑΙ ΔΟΣ ΤΩ ΠΑΣΧΟΝΤΙ ΚΑΙ ΝΟΣΟΥΝΤΙ ΙΚΕΤΗ ΣΟΥ ΤΗΝ ΚΑΤ`ΑΜΦΩ ΥΓΕΙΑΝ,ΕΙΡΗΝΗΝ ΟΥΡΑΝΟΘΕΝ ΚΑΙ ΒΙΟΝ ΣΕΜΝΟΝ,ΠΟΡΕΥΟΜΕΝΩ ΕΝ ΤΟΙΣ ΤΡΙΒΟΙΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΘΕΛΗΜΑΤΟΣ ,ΠΑΣΑΣ ΤΑΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΑΥΤΟΥ,ΙΝΑ ΔΙΑ ΣΟΥ ΤΥΧΩΝ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ ΕΛΕΟΥΣ,ΔΟΞΑΖΗ ΤΟ ΠΑΝΑΓΙΟΝ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ,ΤΗΣ ΜΙΑΣ ΘΕΟΤΗΤΟΣ ΚΑΙ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΑΣ.ΑΜΗΝ.

Γεροντικό: Αββάς Σισώης

 Έλεγαν για τον αββά Σισόη οτι αρρώστησε και ενώ κάθονταν κοντά του γέροντες μίλησε σε κάποιους.
Του λένε:
- Τι βλέπεις, αββά;
Και τους απαντά:
- Βλέπω κάποιους που ήλθαν σε μένα και τους παρακαλώ να μ' αφήσουν λίγο να μετανοήσω.
Του λέει ένας από τους γέροντες:
- Κι αν σ' αφήσουν, τι μπορείς να κάνεις από δω και πέρα με τη μετάνοια;
Του λέει ο γέροντας:
- Κι αν δεν μπορώ, μπορώ όμως να στενάζω ακόμη λίγο για την ψυχή μου κι αυτό μου είναι αρκετό.
 * * *
 Έλεγε ο αββάς Σισόης:
- Όταν ήμουν στη Σκήτη με τν Μακάριο πήγαμε να θερίσουμε μαζί του επτά μοναχοί. Και να πίσω μας μια χήρα σταχομαζώχτρα, που έκλαιγε ασταμάτητα.
Φώναξε ο γέροντας τον ιδιοκτήτη του χωραφιού και τον ρώτησε:
- Τι έχει αυτή η γριά και κλαίει συνεχώς;
Αυτός απαντά:
- Ο άνδρας της φύλαγε κάτι πολύτιμο που του εμπιστεύθηκαν σαν παρακαταθήκη, αλλά πέθανε ξαφνικά και δεν είπε που το έκρυψε και ο ιδιοκτήτης της παρακαταθήκης θέλει να πάρει δούλους αυτήν και τα παιδιά της.
Του λέει ο γέροντας:
- Πες της να ρθεί σε μας εκεί που αναπαυόμαστε από τη ζέστη.
Όταν ήλθε η γυναίκα της λέει ο γέροντας:
- Γιατί κλαίς συνέχεια;
Κι αυτή είπε:
- Ο άνδρας μου πέθανε ενώ είχε την παρακαταθήκη κάποιου και πεθαίνοντας δεν είπε που την έβαλε.
Της είπε ο γέροντας:
- Έλα δείξε μου που τον έθαψες.
Τότε πήρε τους αδελφούς του και βγήκε μαζί της. Όταν έφτασε στον τόπο του μνήματος της λέει:
- Πήγαινε σπίτι σου.
Τότε προσευχήθηκαν αυτοί και ο γέροντας φώναξε στο νεκρό:
- Ε, συ, που έβαλες τη ξένη παρακαταθήκη;
Αυτός απάντησε:

Άγιος Σισώης ο Μέγας ( 6 Ιουλίου)

εικόνα: Ο άγιος Σισώης μπροστά στον τάφο- σκελετό του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Τοιχογραφία στο νάρθηκα του καθολικού της Μονής Βαρλαάμ .

Σήμερα η Εκκλησία εορτάζει και τιμά την ιερή μνήμη του οσίου ασκητή Σισώη.

Ο άγιος Σισώης έχει τον τίτλο του μεγάλου, όπως ο άγιος Αντώνιος, και γιατί πραγματικά υπήρξε μεγάλος ασκητής, αλλά και για να ξεχωρίζει από άλλους δυο στην ίδια εποχή, που είχαν κι εκείνοι το ίδιο όνομα.

Ο άγιος Σισώης στο άνθος της ηλικίας του παράτησε τα εγκόσμια κι έφυγε στην έρημο της Αιγύπτου, εκεί που πριν λίγα χρόνια είχε ασκητέψει ο άγιος Αντώνιος.

Δεν τον τράβηξε προς τα εκεί μόνο ο τόπος, αλλά και το παράδειγμα του αγίου Αντωνίου, που προσπαθούσε να τον μιμηθεί στις αρετές του.

Το πρώτο που φρόντιζε ο άγιος Σισώης ήτανε να παραμένει άγνωστος, αλλά οι μαθητές του αγίου Αντωνίου, θαυμάζοντας την αγιότητά του, έτρεχαν και γίνονταν δικοί του μαθητές.

Γιατί η αρετή, όσο και να θέλει να κρυφτεί, δεν κρύβεται· είναι, όπως λέγει ο Ιησούς Χριστός, «πόλις επάνω όρους κειμένη»· σαν μια πόλη, που είναι χτισμένη επάνω στο βουνό και φαίνεται από παντού.

Ο άγιος Σισώης ήταν τόσο απελευθερωμένος κι ανεξάρτητος από τις υλικές ανάγκες, που πολλές φορές ξεχνούσε και να φάγει. Τότε ένας μαθητής του, που τον έλεγαν Αβραάμ, του το υπενθύμιζε και του έλεγε, σαν που οι μαθητές έλεγαν στον Ιησού Χριστό· «Ραββί, φάγε».

Ο άγιος Σισώης ήταν άνθρωπος της θερμής προσευχής. Όταν προσευχότανε, η καρδιά του ήταν, σαν και να την έκαιε φωτιά. Γι’ αυτό οι μαθητές του τον ήκουαν, που συχνά αναστέναζε βαθειά.

Η αληθινή προσευχή είναι μια αιματηρή αγωνία, τέτοια σαν εκείνη του Ιησού Χριστού μετά το μυστικό δείπνο, τότε που προσευχότανε στον κήπο της Γεθσημανη· ο ευαγγελιστής Λουκάς γράφει ότι ο ιδρώτας του έσταζε σαν αίμα στη γη· «εγένετο δε ο ιδρώς αυτού ωσεί θρόμβοι αίματος καταβαίνοντες επί την γην».

Ο Ιησούς Χριστός, σαν άνθρωπος, αγωνιούσε πριν από το εκούσιο πάθος του· εμείς οι άνθρωποι προσευχόμαστε κι αγωνιούμε μπροστά στο φόβο της αμαρτίας. Ο άγιος Σισώης ήταν επίσης άνθρωπος της ταπεινοφροσύνης.

Η ταπεινοφροσύνη είναι η πρώτη αρετή κάθε πιστού. Γι’ αυτό ο άγιος Σισώης πριν απ’ όλα φοβότανε να τον επαινούν. Του άρεσε να προσεύχεται με σταυρωμένα τα χέρια, κι όμως απέφευγε να τα σταυρώνει, για να μην τον βλέπουν πως προσεύχεται.

Ένας μοναχός μια μέρα του είπε· «Αισθάνομαι πως πάντα είμαι κάτω από το βλέμμα του Θεού».

Κι ο άγιος Σισώης του απάντησε· «Δεν φτάνει· πρέπει να αισθάνεσαι πως είσαι και παρακάτω απ’ όλους τους αδελφούς σου».

 

Άγιος Ανδρέας ο Ιεροσολυμίτης Αρχιεπίσκοπος Κρήτης (4 Ιουλίου)

Άγιος Ανδρέας ο Ιεροσολυμίτης Αρχιεπίσκοπος Κρήτης

Μνήμη του εν Aγίοις Πατρός ημών Aνδρέου, Aρχιεπισκόπου Kρήτης του Iεροσολυμίτου1.
Θανών εφεύρε των πόνων στέφος μέγα,
Kρήτης ο ποιμήν ου πόνος Kανών μέγας.
Tη δε τετάρτη αρχιθύτην μόρος Aνδρέαν είλεν.
Oύτος ήτον εν έτει χξ΄ [660], εκατάγετο δε από την πόλιν Δαμασκόν, το νυν λεγόμενον Σιάμ, γεννηθείς από γονείς θεοφιλείς, Γεώργιον και Γρηγορίαν ονομαζομένους. Mαθών δε τα ιερά γράμματα, όταν έγινε χρόνων δεκατεσσάρων εσυναριθμήθη εις το τάγμα των κληρικών: ήτοι έγινεν Aναγνώστης από τον τότε Πατριάρχην των Iεροσολύμων Θεόδωρον ονόματι, και Nοτάριος αυτού επροβλήθη. Όθεν εγίνετο τοις πάσι τα πάντα κατά τον Παύλον.
Όταν δε εσυγκροτήθη εις την Kωνσταντινούπολιν η αγία και Oικουμενική Έκτη Σύνοδος εν έτει χπ΄ [680], επί Kωνσταντίνου του Πωγωνάτου, απεστάλη και ούτος εις την Σύνοδον παρά του Πατριάρχου Iεροσολύμων, και ηγωνίσθη κατά Mονοθελητών. Eκεί δε ευρισκόμενος, έγινε Διάκονος της μεγάλης Eκκλησίας διά την αρετήν και σοφίαν του, έπειτα έγινεν ορφανοτρόφος, και μετά ταύτα έγινεν Aρχιεπίσκοπος Kρήτης.
Πηγαίνωντας δε εις την επαρχίαν του δεύτερον, έφθασεν έως εις την Mιτυλήνην, και εκεί παρέδωκε την ψυχήν του εις χείρας Θεού, εν τόπω λεγομένω Eρεσσός, αφήσας εις την Eκκλησίαν του Xριστού πάμπολλα συγγράμματα2. (Tον κατά πλάτος Bίον αυτού όρα εις το Nέον Eκλόγιον. Tούτον δε συνέγραψε Mακάριος Iερομόναχος ο Mακρής, ου η αρχή· «Oυδέ αν, οίμαι, γένοιτο δώρον». Eυρίσκεται δε εν τω πέμπτω Πανηγυρικώ της Mονής του Bατοπαιδίου. Mετέφρασε δε εις το απλούν η εμή αναξιότης.